Το ’δαμε κι αυτό! Την «Ιθάκη» να επιστρατεύεται ως μοχλός διχαστικού λόγου…
Που προϊδεάζει το κλίμα στο οποίο θα διεξαχθεί, από πλευράς κυβέρνησης, η απροσδιόριστης διάρκειας προεκλογική περίοδος, την οποία και στην ουσία κήρυξε ο κ. Τσίπρας.
Οι προσδοκίες (ολίγων αιθεροβαμόνων…) ότι ο πρωθυπουργός θα εκμεταλλευόταν την τυπική, πλην άνευ της παραμικρής ουσίας, ημέρα της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια, για να κηρύξει και να επιδιώξει την στοιχειώδη, έστω, εθνική συνεννόηση αν όχι συναίνεση για τους αγώνες και τις θυσίες που μας περιμένουν, διαψεύσθηκαν οικτρά.
Αλλά, ο Τσίπρας δεν αλλάζει. Παραμένει εμμονικά προσκολλημένος στις εμφυλιοπολεμικές καταβολές του. Λάβαρό του (και, μάλλον, μόνη του ελπίδα περιορισμού της επικείμενης συντριβής) παραμένει το χυδαίο «ή τους τελειώνουμε, ή μας τελειώνουν!»
Το εμφατικό «δεν θα ξεχάσουμε όσους έφεραν την κρίση και τα μνημόνια», αναμφίβολα έχει κάποιο ευήκοο κοινό. Συρρικνούμενο, αλλά απαραίτητο για να περιορισθεί, όπως ελπίζουν στο Μαξίμου, η εκλογική πανωλεθρία σ’ επίπεδα ήττας.
Και, από την άποψη αυτή, για ένα συγκεκριμένο κοινό, έξυπνα επέλεξε ο κ. Τσίπρας να μιλήσει με όρους των… «δυνάμεων του φωτός και του σκότους». Ουδείς παραβλέπει ότι βαρύνονται με συγκεκριμένες βαρύτατες ευθύνες οι «άλλοι». Και για την δημιουργία και εξάπλωση του πελατειακού κράτους, και για την διαφθορά, και για την διαπλοκή, και για την αποχαλίνωση του συντεχνιασμού- αν και σ’ αυτό το τελευταίο, δεν είναι άμοιρος ευθυνών και ο ΣΥΡΙΖΑ, εν γένει η αριστερά του «όλα ή τίποτα»…
Σε μια τέτοια «πανηγυρική» ημέρα όμως, η οποία ας πούμε ότι σηματοδοτεί ένα τυπικό «τέλος» και μια «νέα» πολλαπλά επώδυνη και απαιτητική περίοδο που περιμένει τους Έλληνες για πολλά χρόνια ακόμη, θα ανέμενε κανείς από έναν πρωθυπουργό που έχει παραδεχθεί (πιεζόμενος, έστω, και για λόγους επικοινωνιακούς…) «λάθη και αυταπάτες», να κάνει μια στοιχειώδη αναφορά και στην συμβολή της δικής του κυβέρνησης στο… αποκατάντημα των Ελλήνων.
Να τολμήσει μια αναδρομή στο εγκληματικό πρώτο εξάμηνο της «πρώτη φορά αριστεράς…» (τους «νέους καπεταναίους», όπως… ποιητικά είπε), την πρόσθετη και αχρείαστη επιβάρυνση της χώρας με τουλάχιστον 100 δις, τα επιπλέον δυσβάστακτα μέτρα που επιβλήθηκαν στην κοινωνία, ως τίμημα της άγνοιας και του ερασιτεχνισμού της κυβέρνησής του.
Κι’ όμως, σιώπησε αιδημόνως! Τις ευθύνες τις απέδωσε αποκλειστικά «στους άλλους», λες και ήταν… χθες που αυτός ανέλαβε την ευθύνη διακυβέρνησης και δεν έχει ν’ απολογηθεί για τίποτε! Αυτούς τους «άλλους» που κατακεραύνωσε και απείλησε πάλι χθες. Αυτούς τους «άλλους», με τους οποίους, κατά κωμικοτραγική ειρωνεία, … κατάντησε να συγκρίνεται με δική του πρωτοβουλία και ο ίδιος! Αυτός (που θ’ άλλαζε «αριστερά» την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη-αργότερα και τον κόσμο, μαζί με τον Μαδούρο…), και οι φιρφιρίκοι του που περιφέρονται στα κανάλια, δεν επικαλούνται ως… επιχείρημα για την εξασφάλιση ανοχής από τον κόσμο, το αυτοακυρωτικό «γιατί, οι ‘άλλοι ήταν καλύτεροι;» Τέτοιος ξεπεσμός…
Πέτρα που κύλησε, μην την εκρατήσεις…
Τώρα θα κάνει και… ανασχηματισμό! Νέα (;) πρόσωπα, για πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες! Αμήχανα και πανικόβλητα φτιασιδώματα. Που τα… έκαναν και «οι άλλοι» (ο Καραμανλής το 2008, ο Σαμαράς με τους λαϊκιστές το 2014 που… έσκιζαν σελίδα-σελίδα τα μνημόνια!) και όχι μόνο δεν τους ωφέλησαν, αλλά συνέβαλλαν στην συντριβή των κομμάτων τους.
Εκείνοι, πλήρωσαν και έχασαν την εξουσία. Αυτός εδώ, ελπίζει και ποντάρει στον εμφύλιο. Διαπράττει την «ύβριν» που ο συντάκτης του διαγγέλματος, περιέλαβε ως «δέσμευση» ότι δεν θα διαπράξει…