Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία επιβεβαιώνουν με δραματικό τρόπο την βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση που μαστίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη.
Η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ζώνης του Ευρώ και τέταρτη στην Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Βρετανίας, με δημόσιο χρέος που ξεπερνά τα 2,4 τρις €, το τέταρτο μεγαλύτερο παγκοσμίως, κλυδωνίζεται, εν μέσω βαθιάς κρίσης και συνακόλουθης πολιτικής αστάθειας.
Έχουν περάσει τρείς περίπου μήνες από τις εκλογές της 4ης Μαρτίου οι οποίες έδωσαν ευρεία πλειοψηφία στο μέτωπο των λαϊκιστών (69,7%) και η χώρα παραμένει χωρίς κυβέρνηση.
Ο Ιταλός Πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα αναλαμβάνοντας την ιστορική του ευθύνη άσκησε τις αρμοδιότητες του επιβεβαιώνοντας τον ρόλο του ως πολιτικού εγγυητή του Ιταλικού Συντάγματος. Αρνήθηκε να συναινέσει στον διορισμό του υπέρμαχου της εξόδου απο το Ευρώ Κάρλο Σαβόνα στη θέση του Υπουργού Οικονομικών, όπως είχε εξ αρχής γνωστοποιήσει. Είναι δηλωτικό των προθέσεων και της στρατηγικής των δυο λαϊκιστών κυβερνητικών εταίρων Ντι Μαιο και Σαλβίνι το γεγονός της αμετακίνητης επιμονής τους στο πρόσωπο του ευρωσκεπτικιστή Σαβόνα, παρά τις γνωστές ενστάσεις του Ιταλού Προέδρου.
Ο Ματαρέλα έπραξε έχοντας ως γνώμονα το χρέος του απέναντι στην πατρίδα του και τους συμπατριώτες του.
«Έχω έναν ρόλο εγγυητή, ο οποίος δεν δέχεται επιβολές» ανέφερε στο ιστορικό του διάγγελμα προς τον Ιταλικό λαό. Ο Ματαρέλα όπως ο ίδιος ανέφερε προχώρησε σε αυτήν την ενέργεια γιατί είχε την υποχρέωση, βάσει του Συντάγματος, να προστατέψει τις αποταμιεύσεις των Ιταλών. Αν κανείς αναλογιστεί τι κόστισε στις αποταμιεύσεις των Ελλήνων το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης Τσίπρα, αντιλαμβάνεται τις ιστορικές διαστάσεις των χειρισμών του Ματαρέλα, τον οποίο το μέτωπο των λαϊκιστών κατηγορεί για κατάχρηση εξουσίας και απειλεί να παραπέμψει για εσχάτη προδοσία.
Όμως η ανάθεση σχηματισμού κυβέρνησης στον τεχνοκράτη Κάρλο Καταρέλι, ο οποίος φαντάζει αδύνατο να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης και θα οδηγήσει τη χώρα στις προσεχείς κρίσιμες εκλογές πιθανότατα στις αρχές Σεπτεμβρίου, αποτελεί κρίσιμη πολιτική αστοχία .
Όχι μόνο δεν υπηρετεί τις προθέσεις του Ιταλού Προέδρου, αλλά τις υπονομεύει. Ο Καταρέλι αποτελεί πρώην διευθυντικό στέλεχος του ΔΝΤ, είναι θερμός υποστηρικτής της δημοσιονομικής λιτότητας και έχει εκπεφρασμένες πολιτικές απόψεις, καθώς και δημοσιοποιημένες επικρίσεις σε σχέση με το οικονομικό πρόγραμμα των κομμάτων που επικράτησαν στις εκλογές της 4ης Μαρτίου. Αυτά τα χαρακτηριστικά θα χρησιμοποιηθούν απο το μέτωπο των λαϊκιστών προκειμένου να καλλιεργήσουν ακόμη περισσότερο τον αντιευρωπαϊσμό, μέχρι τις εκλογές.
Η Ιταλία χρειαζόταν σήμερα ως εντολοδόχο Πρωθυπουργό ένα «σοφό» και μετριοπαθές πρόσωπο . Ένα πρόσωπο το οποίο παράλληλα με την κατάθεση του προϋπολογισμού, χωρίς το ίδιο να αποτελεί «σημαία» της μιας ή της άλλης άποψης, να συντελέσει καθοριστικά ώστε ο Ιταλικός λαός να αντιληφθεί το αληθές διακύβευμα. Να αποφασίσει και όχι να διαμαρτυρηθεί. Να γνωρίζει τι αποφασίζει και ποιες είναι οι συνέπειες των αποφάσεών του. Και πρωτίστως έναν υπηρεσιακό Πρωθυπουργό για τον οποίο ουδείς να μπορεί να ισχυριστεί ότι κινδυνολογεί, προσπαθεί να μανιπουλάρει ή να χειραγωγήσει. Η επιλογή Κοταρέλι δεν διαθέτει τα εχέγγυα τα οποία αυτός ο ρόλος απαιτεί και είναι πιθανό να αποτελέσει έναν παράγοντα ο οποίος θα οδηγήσει στην περαιτέρω αύξηση των ποσοστών του μετώπου των λαϊκιστών στις επόμενες εκλογές.
Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι η ιταλική δεξιά δεν υφίσταται ως συγκροτημένο κόμμα της Ευρωπαϊκής Χριστιανοδημοκρατίας, εξαιτίας του εκφυλισμού που ο Μπερλουσκονισμός επέφερε, αντιλαμβανόμαστε ότι οι κίνδυνοι για το μελλοντικό εκλογικό σκηνικό στην γειτονική χώρα είναι μεγάλοι.