Απομένει ν’ αποδειχθεί, και σύντομα, πόσο «δύσκολα» ή «εύκολα» θα είναι τα τελευταία μέτρα...
Το κλίμα, πάντως, δείχνει τούτες τις ώρες μάλλον... εύκρατο για την επίλυση του ονοματολογικού των Σκοπίων. Λογικά, ο κ. Τσίπρας δεν θα έσπευδε να ενημερώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (και αύριο, τηλεφωνικά τους πολιτικούς αρχηγούς...) αν τα αρνητικά ενδεχόμενα ήταν περισσότερα από τα θετικά. Εκτός, πια, κι’ αν βρισκόμαστε μπροστά στο ξεδίπλωμα ακόμη μιας παραπλανητικής κίνησης του πρωθυπουργού. Σ’ αυτές που επιδίδεται...
Η δημοσιοποίηση ενός εντελώς νέου ονόματος που έπεσε στο τραπέζι, το «Μακεδονία του Ίλιντεν», που πρότεινε ο Σκοπιανός πρωθυπουργός κ. Ζάεφ και λέγεται ότι αποδέχθηκε η ελληνική πλευρά, μάλλον δημιουργεί την αίσθηση ότι οι συνομιλίες μεταξύ των δύο πρωθυπουργών στην Σόφια, κινήθηκαν ουσιαστικότερα και πέραν του επιπέδου των διαπραγματεύσεων μεταξύ Κοτζιά και Ντιμιτρόφ, των δύο υπουργών Εξωτερικών.
Σ’ αυτές τις προσυμφωνιακές διαδικασίες, όμως, στην διπλωματία τίθεται πάντα ο όρος ad referendum. Που σημαίνει ότι δεν ισχύει κανένα από τα συμφωνηθέντα, αν δεν υπάρξει τελική συμφωνία για την εφαρμογή όλων των όρων. Κι’ εδώ ακριβώς βρισκόμαστε...
Οι απαρέγκλιτοι όροι που τέθηκαν από ελληνικής πλευράς, είναι η νέα ονομασία να ισχύσει erga omnes, δηλαδή τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό των Σκοπίων, να κατοχυρωθεί δεσμευτικά με συνταγματική αλλαγή και σ’ αυτήν να περιλαμβάνονται και άλλες παράμετροι, όπως το θέμα της ταυτότητας, τα «αλυτρωτικά», το εθνοτικό.
Οι «πρόοδοι» που επιτεύχθηκαν κατά την διάρκεια των συνεχών διαπραγματεύσεων του τελευταίου διαστήματος, φάνηκε ότι κατέληξαν σε μια εκ των πραγμάτων «ενδιάμεση» λύση:
Επειδή δεν υπάρχει επαρκής χρόνος για να συντελεσθούν αυτές οι συνταγματικές κατοχυρώσεις (αλλά και ο κ. Ζάεφ δεν έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία για να τις περάσει...), να υπάρξει ένα Διεθνές Σύμφωνο μεταξύ των δύο πλευρών, το οποίο και να επικυρωθεί από διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ- οι δύο τελευταίοι είναι και οι... επισπεύδοντες για λύση, προκειμένου να ξεμπλοκάρουν οι διαδικασίες για την ευρωατλαντική ένταξη των Σκοπίων, μέχρι τα τέλη Ιουνίου...), και η πρακτική εφαρμογή του σε όλα τα επιμέρους στάδια να συνομολογηθεί ότι θα ολοκληρωθεί σε διάστημα δύο ετών.
Αυτό, τουλάχιστον, υπογραμμιζόταν μέχρι τώρα με έμφαση από ελληνικής πλευράς, και ως «απάντηση» (με την εγγύηση του Διεθνούς Συμφώνου) στις ενστάσεις της αντιπολίτευσης ότι «τα δίνουμε όλα όσα θέλουν τα Σκόπια τώρα, και ότι θέλουμε εμείς θα τα πάρουμε... σε μελλοντικές δόσεις...»
«Πιέσεις», όπως κυκλοφόρησε, είναι δύσκολο να δέχθηκε η αξιωματική αντιπολίτευση από τους συμμάχους και εταίρους μας. Γνωρίζει, όμως, η ΝΔ ότι ΕΕ και ΝΑΤΟ (κυρίως το δεύτερο...) επείγονται να λήξει η εκκρεμότητα για το όνομα που απαγορεύει την ένταξη στην Ατλαντική Συμμαχία και την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ΕΕ. Για την «ομαλοποίηση» της κατάστασης στα δυτικά Βαλκάνια-και κυρίως για να μπει φραγμός στις ρωσικές βλέψεις στην περιοχή...
Ως εκ τούτου, και υπό την προϋπόθεση ότι η τελική συμφωνία (με τις παραμέτρους της, το Διεθνές Σύμφωνο και δεσμευτικό ορίζοντα πλήρους υλοποίησης της) θα ικανοποιεί στο ακέραιο τις ελληνικές πάγιες θέσεις, και δεν θα ρίχνει «στάχτη στα μάτια» για να προσφέρει στην κυβέρνηση ένα επικοινωνιακό (και προεκλογικό...) πλεονέκτημα, εμφανίζεται εξαιρετικά δύσκολο για την αξιωματική αντιπολίτευση να μην συναινέσει σ’ αυτήν....
Φυσικά, απομένουν ακόμη κάποιες «λεπτομέρειες», αλλά καθοριστικής σημασίας, για να υπάρξει συμφωνία, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στα Σκόπια, όπου σημειωτέον ο κ. Ζάεφ είχε δεσμευθεί ότι πριν από την όποια «λύση» θα έθετε το θέμα σε δημοψήφισμα για να τύχει της έγκρισης του λαού. Με στόχο, τώρα, το θέμα να έχει «κλείσει» μέσα στον προσεχή Ιούνιο, χρόνος για δημοψήφισμα δεν υπάρχει. Και ο κ. Ζάεφ μπορεί μόνο να «ποντάρει» στην αποδοχή της κυοφορούμενης συμφωνίας από την κοινωνία,την οποία έχει προειδοποιήσει ότι η ευρωατλαντική ένταξη της χώρας, αποτελεί αναγκαία «εθνική θωράκιση».
Και στην Ελλάδα, όμως, καταγράφονται δυσκολίες. Η κυριότερη, είναι η θέση που θα κρατήσουν οι ΑΝΕΛ. Ο κ. Καμμένος, έχει δηλώσει όχι και στο τόσο... απόμακρο παρελθόν, ότι «θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του, για να μην υπάρξει συμφωνία που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία...». Το «ότι περνάει από το χέρι του» ερμηνεύθηκε και δικαίως, ως «απειλή» ότι θα αποχωρήσει από την κυβερνητική πλειοψηφία, ότι «θα ρίξει την κυβέρνηση», έστω και εάν η συμφωνία περάσει από την Βουλή με τις ψήφους άλλων κομμάτων (Ποτάμι, ενδεχομένως ή κάποιων από την ΔΗ.ΣΥ- πόσο μάλλον αν συγκατανεύσει ή απόσχει η ΝΔ, με κάποιο επιχείρημα. Βέβαια, με τον κ. Καμμένο, τον... εμμονικό της εξουσίας και τον ανήσυχο για την δημοσκοπική κατρακύλα του κόμματός του, στοίχημα δεν μπορεί να βάλει κανείς... Αν, όμως, πραγματοποιήσει την απειλή του ελπίζοντας σε συσπείρωση της εθνικιστικής εκλογικής του πελατείας, τότε με το πρώτο νομοσχέδιο που θα φέρει στην Βουλή η κυβέρνηση (μόνο ΣΥΡΙΖΑ, πλέον...) θα καταψηφισθεί και θ’ ανοίξει ο δρόμος για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης( πιθανόν με την ψήφο εμπιστοσύνης κάποιων «προθύμων»...), ή για κάλπες...
Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, καμιά δευτερογενής σκέψη δεν θα πρέπει ν’ αποκλείεται, με βάση την λογική....