Φαντάζεσθε μια προεκλογική εκστρατεία (για κάλπες τον Οκτώβρη του ‘18) με βασικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «ψηφίστε μας, για να μην ισχύσουν οι περικοπές στις συντάξεις την 1η Ιανουαρίου του ‘19»;
Και ποια θα μπορεί να είναι η απάντηση της ΝΔ; Η ευθεία και εύληπτη από την κοινωνία. Όχι... τεχνοκρατική, του τύπου «εμείς θα φέρουμε επενδύσεις, θέσεις εργασίας, μείωση των φόρων...», αλλά η στακάτη και πολύ συγκεκριμένη: «θα τις αναβάλουμε κι’ εμείς!», ή «είναι δέσμευση που πρέπει να τηρηθεί-θα βρούμε άλλους τρόπους αντιστάθμισης του εισοδήματος»;
Το ενδεχόμενο αυτό το σύνθημα να είναι το κυρίαρχο του ΣΥΡΙΖΑ, έχει αρχίσει να σχηματίζεται. Ο κ. Κουρουμπλής, σε συνέντευξή του στον «Σκάϊ», συγκεκριμενοποίησε την διάχυτη σχετική φημολογία που κυκλοφορεί από πολλούς κυβερνητικούς βουλευτές. Είπε «μην βιάζεστε και μην προκαταλαμβάνετε το τι θα πει τελικά ο Τσίπρας, μετά την καθαρή έξοδο από τα μνημόνια και το μαξιλάρι ασφαλείας λόγω πλεονασμάτων...».
Υπάρχει, βεβαίως, ένα... αντικειμενικό πρόβλημα: οι δημοσιονομικές προβλέψεις που έχουν γίνει (και έχουν συμφωνηθεί μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών) για την «επόμενη μέρα» και τουλάχιστον μέχρι το 2022, βασίζονται (μεταξύ άλλων) και στην προϋπόθεση της μείωσης των συντάξεων από 1/1/2019. Αν αυτό αλλάξει, τότε οι (έτσι κι’ αλλιώς αμφισβητήσιμες...) προβλέψεις και οι σχετικοί σχεδιασμοί, τινάζονται στον αέρα!
Γι’ αυτό οι Ευρωπαίοι δανειστές, αλλά και το ΔΝΤ, επιμένουν σ’ όλους τους τόνους και όλα τα επίπεδα ότι τα όσα έχουν ήδη συμφωνηθεί-και ιδίως οι περικοπές των συντάξεων- είναι «γραμμένα σε πέτρα» και δεν ξεγράφονται. Κι’ όχι μόνο: ακόμη και για την συνομολογημένη μείωση του αφορολόγητου από 1/1/2020, υπάρχουν εισηγήσεις να... έρθει νωρίτερα και να συμπέσει με τις περικοπές στις συντάξεις, λόγω μη επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων...
Ο Γιουνκέρ, με τα... τυπικά καλά λόγια του οποίου τόσο πολύ ενθουσιάστηκε η κυβέρνηση, παραβλέποντας τα ουσιαστικά που της είπε ο Πρόεδρος της Κομμισιόν ( τήρηση των συμπεφωνημένων, συνέχιση μεταρρυθμίσεων, αυξημένη εποπτεία και μετά την έξοδο από το πρόγραμμα, ανάπτυξη και αναθέρμανση της οικονομίας κ.λ.π.) αλλά και τα επικοινωνιακά χαμόγελα του Άνχελ Γκουρία του ΟΟΣΑ με τα οποία κάλυψε τα... «σκληρά» που εισηγήθηκε στον κ. Τσίπρα ( αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, επιμονή στον μακρύ ακόμη και δύσκολο ανηφορικό δρόμο των μεταρρυθμίσεων κ.λ.π) αλλά και οι «ομολογίες» του ίδιου του κ. Τσακαλώτου για μεταμνημονιακή σκληρή εποπτεία, θόλωσαν την εικόνα της «καθαρής εξόδου». Και της επικοινωνιακής της εκμετάλλευσης που προγραμμάτιζε ο πρωθυπουργός.
Ο κ. Τσίπρας χρειάζεται μία ελκυστική προεκλογική «δέσμευση» για να πάει σ’ εκλογές με ελπίδες την μη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ. Αρνήθηκε την προληπτική γραμμή στήριξης, για να μπορεί να επαίρεται για...«καθαρή έξοδο» που του λύνει τα χέρια. Και με την εξοντωτική υπερφορολόγηση, εξασφάλισε «ματωμένα πλεονάσματα» για να μην καταφύγει άμεσα στις αγορές, και να (νομίζει) ότι θα μπορεί να πείσει τους δανειστές ότι «τώρα, αποφασίζω εγώ αν θα τηρήσω ή όχι τα συμφωνημένα μέτρα...»
Το επίμαχο είναι αν (μετά την τυπική έξοδο) θα τολμήσει την ρήξη με τους δανειστές και «ηρωικά» να αναβάλλει τις περικοπές των συντάξεων ή όχι. Μια «ζαριά» που σχετίζεται άμεσα με το αν (και για πότε) προσανατολίζεται σε πρόωρες εκλογές.
Μέσα στο 2018, εγκλωβίζοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο θέμα «θα κόψεις ή όχι τις συντάξεις», για να φανεί αυτός ως... εγγυητής της μη περικοπής;
Τον Μάιο του 2019 (όπως επιμένει ο Πρόεδρος της Βουλής από καιρό...) μαζί με τις «εκτονωτικές» ευρωεκλογές, αφού θα έχει μονομερώς (και με άγνωστες επιπτώσεις για τις σχέσεις του με τους δανειστές...) αναστείλει τις περικοπές των συντάξεων και χρησιμοποιήσει σημαντικό μέρος από τα πλεονάσματα για παροχές και επιδόματα;
Η τελευταία «βεβαιότητα» του κ. Σκουρλέτη ότι οι βουλευτικές εκλογές θα γίνουν με την εξάντληση της 4ετίας, Σεπτέμβρη-Οκτώβρη ΜΑΖΙ με τις αυτοδιοικητικές εκλογές, μάλλον συγκεντρώνει τις λιγότερες πιθανότητες. Σωστά λέει η ΝΔ ότι σε μια τέτοια περίπτωση (που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ!), η κρατική μηχανή θα αποδιοργανωθεί πλήρως και η λειτουργία του δημοσίου θα γίνει μπάχαλο. Άλλωστε, ο ίδιος ο κ. Σκουρλέτης, μόλις λίγο καιρό πριν, δήλωνε ότι «βουλευτικές μαζί με αυτοδιοικητικές εκλογές, ισοδυναμεί με διάλυση της χώρας»...
Ακόμη και με το «δόλωμα» της μη άμεσης περικοπής των συντάξεων, το πιθανότερο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ εκλογές μέσα στο ‘18 θα ερχόταν με διαφορά δεύτερο κόμμα. Κι’ αν σχηματισθεί κυβέρνηση με αυτοδύναμη ΝΔ ή σε συνεργασία, το σχεδόν βέβαιο είναι ότι στις ευρωεκλογές του Μαΐου, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάθαινε ότι... έπαθε η ΝΔ στις ευρωεκλογές του 2014. Και ο κ. Τσίπρας, είναι αρκετά έξυπνος ώστε να μην θέλει απανωτές εκλογικές ήττες, ιδίως εν όψει των (πιθανών...) εκλογών με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Οι οποίες, ανάλογα με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα επιτευχθεί, μπορεί και να μην γίνουν, όπως έχει σχεδιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με απλή αναλογική...
Με την λογική, η πιθανότερη με τα σημερινά δεδομένα εκδοχή, είναι οι γενικές εκλογές να γίνουν τον Μάϊο του 2019, μαζί με τις ευρωεκλογές. Αλλά, με την λογική, δεν μπορείς να προβλέψεις τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε σε ποια «απονενοημένα» θα προστρέξει μέχρι τις κάλπες....