Μέρες που είναι, μίζερο και καταθλιπτικό να καταπιάνεσαι με μαυρίλες, απαισιοδοξίες, αγωνίες και ψυχοπλακώματα...
Αλλά τι, να κοροϊδευόμαστε; Τούτοι δω, ούτε να πάρεις μιαν ανάσα, να ξαποστάσεις δεν σ’ αφήνουν. Σ’ όλα τα πεδία δράσης ή αδράνειάς τους, σε γεμίζουν απελπισία, απογοήτευση, τρομάρα για το τι θα μας ξημερώσει αύριο. Και μας κοροϊδεύουν κι’ από πάνω!
Ήταν οι «άλλοι» καλύτεροι; Συγκριτικά πάντα, ναι ήταν καλύτεροι. Και αποκλείεται να αποδειχθούν χειρότεροι, αν και όταν έλθουν εν τη εξουσία τους. Έργο ΣΥΡΙΖΑ κι’ αυτό...
Χαμήλωσαν τόσο πολύ τον πήχη των ελπίδων και των προσδοκιών του αποσβολωμένου κόσμου, που και... τα πουρνάρια θα είναι καλύτερα από δαύτους. Τουλάχιστον τα πουρνάρια δεν είναι τόσο ασύστολα ψεύτες...
Η αγωνία και ο προβληματισμός της κοινωνίας, ξεπέρασε πια το (στοιχειωδώς, έστω...) «ευ ζην», κι’ απλώνεται στο καθ’ αυτό «ζην» της πατρίδας. Δεν είναι πως ένας πόλεμος με την γείτονα είναι πιθανός. Είναι που κανείς δεν μπορεί να σε βεβαιώσει πως είναι... απίθανος. Τούτοι δω «παίζουν» με το ενδεχόμενο πολέμου, όπως «παίζουν» και με τα προβλήματα εν ειρήνη. «Πάμε έτσι, και βλέπουμε...»
Άγριος, απρόβλεπτος, επικίνδυνος ο προς ανατολάς γείτονας. Με τρικυμία εν κρανίω, σ’ ένα γεωπολιτικό περιβάλλον εν τρικυμία, αστάθμητες μεταβλητές, πολλούς και με πολλά και αντιφατικά μεταξύ τους συμφέροντα. Κατάσταση, δηλαδή, που απαιτεί το δικό μας σκάφος να κυβερνιέται από νηφάλιο καπετάνιο, ικανό με γνώσεις και πείρα πλήρωμα, για να μας βγάλει από τον κυκλώνα με ασφάλεια.
Κι’ εμείς, φευ, έχουμε... αυτούς! Που, σε τέτοια κρίσιμα και κυριολεκτικά ζωής και θανάτου προβλήματα, όχι μόνο δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, αλλά ο καθένα λοξοκοιτάζει... την «σωσίβια λέμβο» με την οποία ελπίζει να διασωθεί και να επιβιώσει. Εκλογικά! Τον χαβά τους, δηλαδή...
Βολεύονται με την «άποψη» στην οποία έχουν καταφύγει, πως δηλαδή ο σουλτάνος κάνει ότι κάνει για... εσωτερική κατανάλωση! Δεν βλέπουν (και το χειρότερο: δεν ξέρουν πώς να προετοιμαστούν ανάλογα) ότι ο Ερντογάν δεν δρα και αντιδρά παρορμητικά, αλλά στο πλαίσιο νια συγκεκριμένης και με συνέχεια στρατηγικής της Τουρκίας στην περιοχή. Στοχευμένα, κλιμακωτά και καθόλου ευκαιριακά...
Δεν είναι «τρελός», κ. Καμμένε! Είναι αδυσώπητος, επικίνδυνος, μεθοδικός και προχωράει βάσει σχεδίου. Το ζητούμενο είναι εμείς πως τον αντιμετωπίζουμε, πόσο ψύχραιμοι και νηφάλιοι είμαστε, τι κάνουμε για να μην παίξουμε το παιχνίδι του, να μην ρίξουμε λάδι στην φωτιά που έχει ανάψει, αν ξέρουμε που πατάμε και που θέλουμε να φθάσουμε!
Είναι δυνατόν σε μια τέτοια εκρηκτική κατάσταση, μέσα στην κυβέρνηση να υπάρχουν... δυο γραμμές, και να τηρούνται εκλογικού προβληματισμού ισορροπίες; Να τα’ χουν κάνει τόσο μαντάρα στις «εκτιμήσεις» τους (την μια μιλάνε για «σύνηθες μεθοριακό επεισόδιο που θα λήξει αισίως σε λίγες μέρες...”, και την άλλη να... διεθνοποιούν το ζήτημα, να σπεύδουν ικέτες σε Βρυξέλλες, Ουάσινγκτον και Μόσχα, να λένε δημόσια ότι «τους δυο τους απήγαγαν οι Τούρκοι, είναι όμηροι και θα μείνουν φυλακισμένοι... για 15 χρόνια»!) και να μην μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους;
Είναι δυνατόν ο Τσίπρας, να δηλώνει στο... θεατρικό υπουργικό συμβούλιο «εμείς, διατηρούμε την ψυχραιμία και την νηφαλιότητα μας, και ζητάμε από τον Ερντογάν ν’ αφήσει ελεύθερους τους στρατιωτικούς...», και καπάκι να βγαίνει ο «μολών λαβέ»... στρατηλάτης Πάνος και να βροντοφωνάζει «αν έχουν τα κότσια ας διεκδικήσουν ένα χιλιοστό εδάφους μας, θα τους τσακίσουμε!», και να... διαψεύδει τον Τσίπρα λέγοντας «δεν ζητάμε από κανέναν να αποφυλακισθούν, θα... τους απελευθερώσουμε μόνοι μας»!
Να μιλάει ο πρωθυπουργός της χώρας για «αδιέξοδη ρητορική κλιμάκωση...” και ο... παραλλαγμένος υπουργός Άμυνας όχι μόνο να απειλεί με πόλεμο, αλλά (αν έχετε τον Θεό σας!) να βγαίνει τσάρκα στις τηλεοράσεις και να διαφημίζει τις πολεμικές προετοιμασίες του με λεπτομέρειες του τύπου «3.000 φαντάροι στον ΄Εβρο, άρματα μάχης εν παρατάξει, ενίσχυση της άμυνας των νησιών...», τις απόρρητες, υποτίθεται, κινήσεις του;
Είναι εικόνα κυβέρνησης (και δη σε τέτοιες ώρες) αυτή, να έχει δυο γραμμές τόσο στο Σκοπιανό, όσο και στο μείζον ζήτημα της αντιμετώπισης της τουρκικής κλιμακούμενης βάσει σχεδίου προκλητικότητας; Και το πιο επικίνδυνο: να διαρρέουν φήμες (που δεν διαψεύδονται εν τοις πράγμασι...) ότι αυτή η «διάσταση» είναι... προσυμφωνημένη! «Θα λες εσύ αυτά, για να κανακεύεις το εκλογικό σου κοπάδι, θα λέω εγώ τα... άλλα, για να φαίνομαι στο δικό μου ψύχραιμος, ώριμος και... κεντροαριστερός»! Μ’ άλλα λόγια, των οικιών ημών επιμπραμένων, αυτοί...μετράνε ψηφαλάκια, χρόνο για την «καθαρή έξοδο» και προεκλογική ατζέντα! Κι’ αφήνουν τον Ερντογάν να σεργιανίζει κατά πώς τον βολεύει... Και τον Ρουβίκωνα ξεχαλίνωτο να... ασκεί εξωτερική πολιτική, με βίαιες επιθέσεις εναντίον του τουρκικού προξενείου στην Αθήνα...
Και τα γεγονότα, τα «Σεπτεμβριανά», στην Κωνσταντινούπολη του 1995, από μια «αθώα» επίθεση εναντίον προξενείου προκλήθηκαν...
Αυτή την εικόνα εκπέμπει η Ελλάδα σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Μιας σαστισμένης, ασυντόνιστης, χωρίς σχέδιο (και βούληση) δράσης!
Κι’ αυτή η Ελλάδα θα βγει «καθαρά» στις αγορές τον Αύγουστο, μετά την «λήξη» των μνημονίων, να ζητήσει χρήματα από τις αγορές. Μια χώρα χωρίς σοβαρή κυβέρνηση, απειλούμενη, διαλυμένη. Λες και οι αγορές, τρώνε... σανό!
Καλή Ανάσταση, αν και...