Πώς θα φαινόταν στον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, αν ο Τούρκος πρόεδρος σε επίσημη δήλωσή του τον αποκαλούσε «σταλινικό τσογλάνι» που από τις καταλήψεις των σχολείων πέρασε στην κατάληψη της εξουσίας;
Ποιος ξέρει; Ίσως και να... χαιρόταν! Το «σταλινικός» και «καταληψίας» μπορεί να τα εκλάμβανε και ως τίτλο τιμής!
Αυτά τα «παλιόπαιδα τα ατίθασα», που θα’ λεγε και ο Τσιφόρος, γενικά με την διαχείριση της εξουσίας, σπάνε... πλάκα. Και ως προς την ουσία και ως προς τον τύπο. Το άχτι τους βγάζουν, την ρεβάνς του εμφυλίου, τον «τρίτο γύρο του» παίζουν. Ιδέα δεν έχουν για την σοβαρότητα και την υπευθυνότητα που απαιτείται να έχει ένας δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης...
Οι δημοσιογράφοι, οι σχολιαστές των ΜΜΕ και του διαδικτύου μπορούν και έχουν την «άνεση» ν’ αποκαλούν τον Ταγίπ Ερντογάν «σουλτάνο», λόγω της αυταρχικής και αντιδημοκρατικής νοοτροπίας και των πολιτικών του. Και τον αποκαλούν έτσι, με σαφέστατη προσβλητική πρόθεση και διάθεση.
Για τον εκλεγμένο Έλληνα πρωθυπουργό, όμως, ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο εκλεγμένος πρόεδρος της Τουρκίας. Και έτσι έχει την υποχρέωση να τον αποκαλεί στις δημόσιες επίσημες αναφορές του (πολύ περισσότερα, δε, στις γραπτές ανακοινώσεις του Γραφείου του Πρωθυπουργού. Μόνον έτσι, άσχετα με την γνώμη και την εκτίμηση που έχει γι’ αυτόν!
Η φράση στην χθεσινοβραδινή επίσημη ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου «η Ελλάδα διαθέτει πρωθυπουργό και όχι σουλτάνο να διατάζει την δικαιοσύνη...», ως απάντηση στην νέα προκλητική επίθεση του Ερντογάν, δεν είναι «σκληρή και αυστηρή».Είναι προσβλητική για τον θεσμό που εκπροσωπεί ο αντίπαλός του, είναι πρωτοφανής και εντελώς απαράδεκτη. Τουλάχιστον για εκλεγμένους ηγέτες, που... δεν εμπνέονται από τα ήθη και το στυλ του Τράμπ!
Προφανέστατα, την ανακοίνωση του Γραφείου του Πρωθυπουργού, δεν την έγραψε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας. Απλώς ενέκρινε το κείμενο που του παρουσίασε ο υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του (θα γέλασε ίσως κι’ όλας, μ’ ένα ικανοποιημένο σχόλιο του τύπου «μπράβο, βρε Θανάση!»), από τα... υπόγεια του Μαξίμου, οι ένοικοι του οποίου με ανακοινώσεις τους... αυτοσαρκάζονται ως «τρωκτικά»!
Γι’ αυτόν τον... επαναστατικό εσμό, το να προσβάλλεις έναν εκλεγμένο αντίπαλό σου πολιτικό ηγέτη, είναι... μαγκιά, στυλάκι! Τι σημαίνει διπλωματική εθιμοτυπία, σεβασμός (τυπικός, έστω...) των θεσμών, το να παίζεις με τους κανόνες, είναι παντελώς άγνωστο και παντελώς άχρηστο. Είναι... συνακόλουθη «συνέπεια» του να μην φοράς γραβάτα αν δεν λήξουν τα μνημόνια (να δω τον Αλέξη γραβατωμένο τον Σεπτέμβριο που «τα λήγει», και τι στον κόσμο!), να απαντάς σε Ευρωπαίους ομολόγους σου με το θεσμικό.... «ουάου!» του αρλεκίνου της «πρώτης φοράς...», να δηλώνεις επίσημα ότι «θα γονατίσεις την Μέρκελ!»
Τα... παιδιά τα ατίθασα, ούτε που διανοούνται ότι στην πολιτική και την διπλωματία, πολύ συχνά η φόρμα, ο τύπος περιλαμβάνει ουσία. Από την οποία μπορεί να χτιστεί μια γέφυρα, ή να ξεκινήσει ένας πόλεμος! Ιδίως όταν έχεις απέναντί σου... ένα σουλτάνο!