Οι αρχαίοι Έλληνες, την λάτρευαν (και την φοβόντουσαν...) ως θεά.
Ο Αριστοτέλης, την συνόψισε και στην σεβάστηκε με την θεωρία περί «ετερογονίας των σκοπών».
Όλοι οι λαοί του κόσμου, την επικαλούνται.
Και οι ιστορικοί, αλλά και κάποιοι φιλόσοφοι, αναγνωρίζουν και μελετούν την συμβολή της τύχης στην διαμόρφωση της ιστορίας...
Που να φανταζόταν ο Αλέξης Τσίπρας ότι η τυχαιότητα, με την μορφή της αλλοπρόσαλλης και παρορμητικής συμπεριφοράς ενός απρόβλεπτου «συντρόφου» του, η εξαλλοσύνη του κουμπουροφόρου Ιβάν Σαββίδη, θα ερχόταν στα καλά καθούμενα ν’ αποτελέσει την σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι...
Πόσο μάλλον που το «ποτήρι» της κυβέρνησης είχε ήδη γεμίσει μέχρις επάνω με διαλυτικό υγρό, από ένα σωρό όχι τυχαίων γεγονότων, αλλά κακών και άστοχων πολιτικών επιλογών, ως αποτέλεσμα αμάθειας, οίησης, ερασιτεχνισμού του ίδιου του πρωθυπουργού και των συνεργατών του...
Από μόνο του, το «συμβάν» Σαββίδη θα δημιουργούσε δυσμενείς εντυπώσεις, θα υποχρέωνε την κυβέρνηση σε κάποιας μορφής απολογία για την επιλογή του εκλεκτού της, θα προκαλούσε την επίθεση της αντιπολίτευσης. Και θα χανόταν με το αδιάκοπη ροή της επικαιρότητας...
Όμως τα γεγονότα της περασμένη Κυριακής, ήταν το «κερασάκι» στον... χυλό της αυτοκαταστροφικής πορείας που ακολουθεί τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση. Οι κακές επιλογές της οποίας, οι λάθος πολιτικές και οι ολέθριοι (και συχνά οιηματικά ιδεοληπτικοί) χειρισμοί της, σωρεύονται επικίνδυνα. Και δημιουργούν ένα κλίμα προϊούσης απαξίωσης της, την αποξενώνουν από την κοινωνία, ακόμη και το τμήμα της που επιμένει να της δείχνει ανοχή. Κι’ έφθασε στο σημείο του «πέτρα πού κύλησε...»!
Σε όλα τα μέτωπα που άνοιξε ή υποχρεώθηκε ν’ ανοίξει από κακή εκτίμηση των συγκυριών, παρατηρείται μια επικίνδυνη στασιμότητα, αν όχι πανικόβλητη υποχώρηση.
Η ανάπτυξη όλο... έρχεται, αλλά δεν λέει να φθάσει-γιατί προϋποθέτει σχέδιο και γενναίες επιλογές, όχι επικοινωνιακές καθησυχαστικές φανφάρες. Η περιβόητη «καθαρή έξοδος» από τα μνημόνια, έπαψε πλέον να παιανίζεται ακόμη και από την κυβέρνηση! Το ορόσημο του Αυγούστου ξεθωριάζει, με την κυβέρνηση να φέρεται ν επιδιώκει κάποια παράταση. Δηλαδή, κάτι σαν... πρόσθετο μνημόνιο..
Οι δανειστές, επιμένουν στην «και μετά» σκληρή για υλοποίηση των μέτρων που έχουν ήδη προαποφασισθεί, τα πρωτογενή πλεονάσματα (και μάλιστα σε διάρκεια...) αποδεικνύονται όνειρο απατηλό, με αποτέλεσμα οι ξένοι να απαιτούν τα πρόσθετα επαχθή μέτρα (όπως η μείωση του αφορολόγητου) να εφαρμοσθούν όχι από του παραχρόνου, αλλά από 1/1/2019. Μαζί με την νέα μείωση κύριων και επικουρικών συντάξεων...
Από τις νικητήριες ιαχές για «επικείμενη» επίλυση του «μακεδονικού», δεν έμεινε παρά ο απόηχος τους. Οι ξένοι πιέζουν για λύση, αλλά οι μικροπολιτικοί χειρισμοί του κ. Τσίπρα στο εσωτερικό μέτωπο, εκ των πραγμάτων ενθάρρυναν την αδιαλλαξία των Σκοπιανών. Αντί ο πρωθυπουργός να επιδιώξει ένα κοινό εθνικό μέτωπο, δημιούργησε ένα άλλο- με τον κόσμο να γεμίζει τις πλατείες. Και το πολυδιαφημισμένο ταξίδι Κοτζιά στα Σκόπια, προγραμματισμένο για τον Φεβρουάριο, αναβάλλεται βδομάδα με βδομάδα...
Το απερίγραπτο φιάσκο της απροετοίμαστης επίσκεψης Ερντογάν στη Αθήνα, βγάζει τους άκρως επικίνδυνους (με την βοήθεια και των συγκυριών στην περιοχή...) «καρπούς» του. Ο κ. Τσίπρας μπορεί να... καυχιέται στην Βουλή ότι «τα είπε χύμα» στον σουλτάνο, αλλά αυτός κλιμακώνει με σχέδιο τις προκλήσεις του. Ελληνικά πολεμικά σκάφη διεμβολίζονται, τα Ίμια από «γκρίζα ζώνη» ανακηρύσσονται «τούρκικο έδαφος», στον Έβρο συλλαμβάνονται και κρατούνται (με αβέβαιο μέλλον...) Έλληνες στρατιωτικοί, η Άγκυρα απειλεί τους Έλληνες (αλλά και ισχυρούς συμμάχους τους) με πόλεμο, αν δεν συμφωνηθεί συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων.
Η υπόθεση Novartis, από την οποία πολλά προσδοκούσε στον επικοινωνιακό τομέα η κυβέρνηση, τελικά (εξ αιτίας των δικών της άθλιων χειρισμών!) της γυρίζει μπούμερανγκ.
Οι σχέσεις των δύο κυβερνητικών εταίρων, με αφορμή το «μακεδονικό» (αλλά όχι μόνο) χαρακτηρίζονται από ολοένα διευρυνόμενο ρήγμα, με τον «πολύ» κ. Καμμένο... χαμένο από το προσκήνιο και αναζητούμενο!
Κι... πολλών κακών, άλλα τόσα έπονται: οι επιδοτήσεις ενοικίου υπουργών (οι οποίες προκάλεσαν οργή στην δοκιμαζόμενη κοινωνία...), τα...κουμπούρια του Ιβάν του τρομερού, οι αποστασιοποιήσεις από τα τεκταινόμενα κόμη και πρωτοκλασάτων στελεχών της «πρώτης φορά...»-και φυσικά οι υπόγειοι κίνδυνοι που απειλούνται από πλευράς Σαββίδη, στην πιθανότατη άδοξη λήξη του πολιτικό-επιχειρηματικού love story στην οποία θα υποχρεωθεί η κυβέρνηση, μπας και διασωθεί...
Όλα τα... νικητήρια αφηγήματα που προετοίμαζε η κυβέρνηση για να τα ρίξει στον προεκλογικό της αγώνα, διαγράφτηκαν από τους ανόητους και υπερφίαλους χειρισμούς της. Και, έτσι όπως διαγράφεται η κατάσταση (ιδίως στον τομέα της οικονομίας με την διάψευση της «άνευ μέτρων» εξόδου), το λογικότερο σενάριο είναι ο κ. Τσίπρας, βουλιαγμένος και με το νερό να έχει... φθάσει στο στόμα να υποχρεωθεί να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές, ίσως και πολύ νωρίτερα του προσδοκωμένου. Όχι για να τις κερδίσει. Αλλά για να τις χάσει «αξιοπρεπώς», χωρίς δηλαδή να υποστεί συντριβή. Με την ελπίδα να μείνει στο παιχνίδι...
Οι Αμερικανοί, θεωρούν πρόκριμα της επιτυχίας ή αποτυχίας κάθε νέας διακυβέρνησης, από το έργο που θα παράξει τις «100 πρώτες μέρες». Εμείς, είμαστε καταδικασμένοι να παρακολουθήσουμε με δέος και αγωνία τις μας επιφυλάσσουν οι....«100 τελευταίες νύχτες» της περιπέτειας ΣΥΡΙΖΑ!