Ότι το θέμα των πλειστηριασμών ακινήτων είναι ίσως το πιο ευαίσθητο κοινωνικά και πολιτικά θέμα, νομίζω ότι δεν χωρά αμφισβήτηση.
Αυτό, που πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω, είναι η δυσκολία, την οποία καταγράφει το πολιτικό, αλλά και τραπεζικό σύστημα της χώρας, στο να βρει την καταλληλότερη λύση και να εφαρμόσει τελικά το μέτρο, που αποτελεί νόμο της χώρας.
Διότι, η λύση είναι εμφανής και μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς ημίμετρα και υπεκφυγές.
Οι πλειστηριασμοί ακινήτων πρέπει να εκκινήσουν επί της ουσίας, με συγκεκριμένο στόχο:
Τα περιουσιακά στοιχεία των στρατηγικών κακοπληρωτών... αυτών, δηλαδή, που δανείστηκαν χρήματα, τα έβγαλαν στο εξωτερικό και ξαφνικά εμφάνισαν αδυναμία αποπληρωμής των δανείων τους. Αυτών που μπορούν να πληρώσουν, αλλά δεν το κάνουν, εκμεταλλευόμενοι τη συνολική απουσία πολιτικής βούλησης στην εφαρμογή του μέτρου.
Οι τράπεζες τους γνωρίζουν και τους έχουν ήδη – ορθώς - στοχεύσει.
Το γεγονός, μάλιστα, ότι - σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία - τρεις στους δέκα οφειλέτες, τα ακίνητα των οποίων απειλούνται με πλειστηριασμό, σπεύδουν στα υποκαταστήματα για να ρυθμίσουν τις οφειλές τους, δείχνει ακριβώς την ορθότητα της προσέγγισης, όπως την περιέγραψα παραπάνω.
Όταν, επιπλέον, το ποσοστό των οφειλετών, που προσέρχονται για ρύθμιση λίγο πριν τρέξει ο πλειστηριασμός, είναι το ίδιο με αυτό των χαρακτηριζόμενων ως στρατηγικοί κακοπληρωτές, τότε η προτεινόμενη λύση είναι μονόδρομος.
Άλλωστε, και σε αυτή την περίπτωση, ελάχιστα ακίνητα εκπλειστηριάζονται, αφού οι πλειστηριασμοί αναστέλλονται λόγω της ρύθμισης.
Ας αρχίσουμε, λοιπόν, με τους κακοπληρωτές, που δρουν εις βάρος των αποδεδειγμένα αδυνατούντων να πληρώσουν και των συνεπών δανειοληπτών και ας εντείνουμε την πίεση εκεί.
Και, παράλληλα, να μην ξεχνάμε τα ακίνητα αυτών, που αποδεδειγμένα αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς την τράπεζα, τα οποία πρέπει να προστατευθούν με κάθε τρόπο.
Πάντοτε, όμως, με ξεκάθαρα κριτήρια και διαδικασίες, και χωρίς να αφήνεται το παραμικρό παράθυρο εκμετάλλευσης αυτού του πέπλου προστασίας από τους γνωστούς κακοπληρωτές.
Διότι, στο τέλος της ημέρας, η… “οικειοθελής” συμμόρφωση των στρατηγικών κακοπληρωτών, υπό την απειλή του πλειστηριασμού, θα συμβάλλει σημαντικά στην αναδιάρθρωση των δανειακών χαρτοφυλακίων των τραπεζών, οδηγώντας στην ουσία αυτομάτως στην απενεργοποίηση του μέτρου των πλειστηριασμών για πρώτη κατοικία και τα ακίνητα των μη εχόντων.
*Ο Κωνσταντίνος Β. Κόλλιας είναι Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.