Η έπαρση και η αλαζονεία, είναι ολέθριοι σύμβουλοι για έναν ηγέτη.
Ιδίως αυτόν ο οποίος δεν αντιλαμβάνεται ότι ο καιρός «γύρισε», δεν έχει τον αέρα ούριο, ότι από την κορυφή του κύματος που είχε καβαλήσει, βουτάει προς τα κάτω...
Ο Αλέξης Τσίπρας, ένας ευφυής και αδίστακτος διάττων πολιτικός, εκμεταλλεύθηκε με θεμιτούς και αθέμιτους όρους την απογοήτευση της κοινωνίας από την κρίση και τα σωρευμένα λάθη του «παλιού συστήματος» και κατέκτησε την εξουσία.
Παρά τα εγκληματικά λάθη του κατά το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης του, επιβίωσε... πανηγυρικά. Ο απόηχος των αδυναμιών των «παλιών», σε συνδυασμό με την επιδεινούμενη κρίση και κοινωνική απελπισία,συν μια νέα γενιά αναίσχυντων κυβερνητικών ψεμμάτων και κοροϊδίας, τον διατήρησαν στην εξουσία.
Έκανε το «Ναι», «Όχι», τα βρήκε με τους «ξένους» και με όρους χειρότερους από αυτούς για τους οποίους κατηγορούσε τους «Γερμανοτσολιάδες», εξασφάλισε την ανοχή τους. Ακόμη και την στήριξή τους... Στους... «ιθαγενείς», συνέχισε τις «ψευδαισθήσεις», μοίραζε καθρεφτάκια και χάντρες, λείαινε την απόγνωση της κοινωνίας, άρχισε να συγκρατεί και την πτώση που κατέγραφε στις δημοσκοπήσεις. Πολύ θέλει να καβαλήσεις το καλάμι και να πιστέψεις ότι είσαι... Θεός, που πάντα θα κάνει ότι θέλει-και θα του «βγαίνει»;
Θεώρησε ότι την συγκυρία για επίλυση του «μακεδονικού», μπορεί να την χειρισθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να προκαλέσει προβλήματα στην ΝΔ. Περιφρόνησε προκλητικά την αντιπολίτευση, πολιτεύθηκε εν κρυπτώ σε ένα θέμα που κατ’ εξοχήν απαιτούσε εθνική συναίνεση, χλεύασε την (ενστικτώδη, από άγνοια των κινδύνων, συναισθηματική, έστω...) ευαισθησία του κόσμου για το ζήτημα. Εκ του πονηρού και... οιηματικού, θεώρησε ότι την επιτυχία θα την καρπωθεί μόνος του, την δε αποτυχία θα μπορέσει να την χρεώσει είτε στην «εθνοαδιάλλακτη» αντιπολίτευση, με προφανή για τον ίδιον οφέλη, είτε στα «σκληρά» Σκόπια.
Όχι μόνο δεν του «βγήκε», αλλά του γύρισε και μπούμερανγκ. Οι πλατείες γέμισαν από περισσότερο πλήθος, οι ενστάσεις της αντιπολίτευσης για λύση-πακέτο (όνομα ΚΑΙ συνταγματική αλλαγή για θεσμική απάλειψη των «αλυτρωτικών») ανάγκασαν τον κ. Τσίπρα σε αμήχανη αναδίπλωση, ενώ ταυτόχρονα... ενέτειναν την αδιαλλαξία των Σκοπίων.
Ζαλισμένος από την τροπή των πραγμάτων (δεν είναι και λίγο να διαπιστώνει ότι τις... πλατείες των αγανακτισμένων, δεν τις ελέγχει!), ο πρωθυπουργός ενεργοποίησε άτσαλα και εν σπουδή την... Novartis!
Σαν έτοιμος από καιρό (φάνηκε, άλλωστε, από τις «διαρροές» εδώ και μήνες, αλλά και από την πλήρη γνώση του φακέλλου, που εκ του Συντάγματος απαγορεύεται δια ροπάλου!) έβγαλε στην πολιτική πιάτσα το εναλλακτικό σχέδιο σπίλωσης και διάσπασης των αντιπάλων του, που προετοίμαζε συστηματικά.
Εδώ, τα πράγματα (φάνηκαν στον κ. Τσίπρα ότι...) ήταν πιο εύκολα, πιο «σίγουρα»: Κατηγορείς τους αντιπάλους σου για διαφθορά, χρηματισμό, για απιστία, για «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους!», τους ρίχνεις βορρά σε μια κοινωνία που... εξ ιδιοσυγκρασίας, από τα σκάνδαλα και την σκανδαλολογία του παρελθόντος, από την απόγνωση για την κατάντια της, είναι... εκ των προτέρων πεπεισμένη ότι «όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες, διεφθαρμένοι, τ’ αρπάζουν!» Σε μια κοινωνία για την οποία σ’ ότι αφορά την πολιτική τάξη, δεν υπάρχει...τεκμήριο αθωότητας, αλλά μόνο τεκμήριο ενοχής! Κι’ εσύ, με το... «ηθικό πλεονέκτημα», κάθεσαι και... τραγουδάς πάνω από τις φλόγες που άναψες!
Δεν υπάρχει σκάνδαλο; Προφανώς και υπάρχει. Αλλά υπάρχουν και οι νόμιμες, οι θεσμικές διαδικασίες διερεύνησης του και απόδοσης της δικαιοσύνης από τους αρμόδιους! Για τον αλαζόνα κ. Τσίπρα, που βιάζεται ν’ αλλάξει ατζέντα και εντυπώσεις, αυτά συνιστούν...«διαδικαστικές λεπτομέρειες»! Τρεις «κουκουλοφόροι» μάρτυρες... άποψης και γνώμης, όχι γνώσης και στοιχείων, μια εξόφθαλμα αντισυνταγματική μεθόδευση, μια αυταπόδεικτα εμπλοκή της εκτελεστικής με την δικαστική εξουσία, αρκούν για τον αλαζόνα (και πανικόβλητο...) σκηνοθέτη να στήσει την παράσταση με την οποία θα οδηγήσει οσονούπω την χώρα στις εκλογές...
Αφού η «καθαρή έξοδος» από το μνημόνιο αποδεικνύεται αδύνατη (ο ίδιος ο κ. Τσίπρας,χθες στην Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αναφέρθηκε καν στην προσφιλή του «καθαρή» αλλά μίλησε για «έξοδο χωρίς δυσβάστακτες υποχρεώσεις...»), αφού η λύση του «μακεδονικού» φαίνεται πως απομακρύνεται (ή ενδέχεται μεν, αλλά με εθνικές υποχωρήσεις που δύσκολα θα περάσουν...), βγάλε στην... σέντρα τους «λαδιάρηδες» του «διεφθαρμένου παλιού συστήματος», έστω και με έωλες αποδείξεις...
Κι’ ας πούμε εντάξει. Ο κόσμος θα αποδεχθεί, έστω και μόνο με τις φήμες, την ενοχή των αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος, μάλιστα, με την μεθόδευση αυτή συγκρατεί τις διαρροές των ψηφοφόρων του. Του φθάνει αυτό του κ. Τσίπρα για να κερδίσει τις εκλογές που μάλλον στήνει περί τα τέλη του 2018;
Ακόμη και αν αρκετοί και από τους ψηφοφόρους της ΝΔ, μέσα τους παραδέχονται ότι «δεν μπορεί, κάποιοι τα άρπαξαν...», αυτή η θεωρητική (γιατί ακόμη, δεν έχει αποδειχθεί τίποτε...) παραδοχή, θα τους οδηγήσει να εγκαταλείψουν την ΝΔ και να... στραφούν στον «καθαρό» ΣΥΡΙΖΑ;
Από ότι φάνηκε από τις αντιδράσεις και τις εξελίξεις στο εσωτερικό και τις ισορροπίες μέσα στην ΝΔ, η ατεκμηρίωτη μέχρι στιγμής και αντιθεσμική επίθεση που δέχθηκε, όχι μόνο δεν την από-συσπείρωσε, αλλά αντιθέτως την συσπειρώνει. Οι «καραμανλικοί κύκλοι» είτε μαζεύονται (για να μην εκτεθούν και μείνουν εκτός πιθανών εκλογικών επινικίων...), είτε διαγράφονται χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι.
Θα πει κανείς, και δεν θα έχει άδικο, ότι ο κ. Τσίπρας μεθοδεύει με τα τερτίπια του και αποβλέπει όχι σε εκλογική νίκη, αλλά στην μη εκλογική συντριβή του, που θα το θέσει εκτός παιχνιδιού και μετεκλογικών εξελίξεων. Αλλά, ακόμη κι’ έτσι, με το να βάζει στο κάδρο των «απατεώνων» και διακεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δεν καταλαβαίνει ότι καθιστά την όποια μετεκλογική προσέγγισή του με τον χώρο αυτό, σχεδόν αδύνατη; Δεν του λέει τίποτε ο άκρως προσεκτικός τρόπος με τον οποίον αντιδρά σ’ όλη αυτή την υπόθεση η Φώφη Γεννηματά;
Ο Αλέξης Τσίπρας, που με τόση επιμέλεια αντιγράφει τον Ανδρέα Παπανδρέου, πώς και παρέλειψε να μελετήσει το «βρώμικο ‘89» και να προβληματιστεί -πριν στήσει έτσι πρόχειρα, εξωθεσμικά, βρώμικα...- από τις τότε εξελίξεις; Από την αναγέννηση του εν αποδρομή τότε ΠΑΣΟΚ, την μανιακή συσπείρωση και των πλέον επικριτικών οπαδών του, με αποτέλεσμα ο Ανδρέας να ξαναγυρίσει πανίσχυρος πρωθυπουργός τρία χρόνια μετά;
Αλλά είπαμε. Η έπαρση, η οίηση, η αλαζονεία -και δη σε καθεστώς πανικού- είναι ολέθριοι σύμβουλοι. Που είναι πιθανότατο να γυρίσουν μπούμερανγκ στον κ. Τσίπρα, υπό την μορφή του Κυριάκου Μητσοτάκη ως επόμενο πρωθυπουργό! Σε μεγάλο βαθμό, θα έχει συμβάλλει και ίδιος στην επιτυχία του αντιπάλου του...