Η πέτρα κύλησε, και δεν κρατιέται...
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πήρε την εξουσία καβαλώντας το κύμα της λαϊκής απόγνωσης και του θυμού από την κρίση και τα επί χρόνια σωρευμένα λάθη των προηγούμενων. Λαΐκισε, όμως, όσο κανένα από τα κόμματα των «παλιού συστήματος». Το ψέμα, την παραπλάνηση τις ανερμάτιστες υποσχέσεις (αυτές που αργότερα μετονόμασε σε «αυταπάτες»...) τα ανήγαγε σε πραγματική επιστήμη.
Με αυτά τα «εφόδια», την αυθάδεια του «νέου και άφθαρτου», και με την... εκ μεταφοράς φθορά των προηγούμενων κομμάτων εξουσίας, κατόρθωσε να παραμείνει στην εξουσία, παρά το καταστροφικό 6μηνο του 2015, που κατά πάσα πιθανότητα θα μείνει στην ιστορία ως η πιο μαύρη, καταστροφική περίοδος διακυβέρνησης επί κοινοβουλευτισμού στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας...
Στην συλλογική κομματική παιδεία του ΣΥΡΙΖΑ, η κλασσική ελληνική γραμματεία, προφανώς δεν έχει θέση. Αν είχε, θα είχαν ακούσει τουλάχιστον την ρήση του τραγικού Αγάθωνα ότι «Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει». Καμιά έκπληξη ότι απορροφήθηκε τόσο εύκολα, τόσο αυτοκαταστροφικά από την αλαζονεία του...
Οι άνθρωποι που μας κυβερνάνε, πίστεψαν ότι είναι ανίκητοι, και θα είναι αιώνιοι. Και στην μέγιστη αυτή τους αυταπάτη, όταν άρχισε η αντίστροφη μέτρηση, κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο...
Ο τρόπος με τον οποίο χειρίσθηκαν το «μακεδονικό», ένα χρόνιο εθνικό πρόβλημα, όχι μόνο με πλήρη περιφρόνηση των άλλων κομμάτων (σ’ ένα ζήτημα που κατ’ εξοχήν προϋποθέτει την διακομματική συνεννόηση) αλλά με δευτερογενή, αν όχι κυρίαρχη , στόχευση πώς θα πλήξουν την αντιπολίτευση, κυρίως την αξιωματική, δεν τους βγήκε-τρόμαξαν και από τα συλλαλητήρια... Γι’ αντιπερισπασμό, κατέφυγαν σε άρδην αλλαγή της πολιτικής ατζέντας και επικοινωνιακή επικράτηση: ενεργοποίησαν την... εναλλακτική της Novartis, την οποία προετοίμαζαν από καιρό...
Ένα υπαρκτό σκάνδαλο διεθνών διαστάσεων, με «ουρά» και στην Ελλάδα, θεώρησαν εν σπουδή και προχειρότητα, ιδανικό αποπροσανατολισμό για να το... ρίξουν στην πολιτική πιάτσα και να ελέγχουν αυτοί το κλίμα και το περιβάλλον, στην ουσιαστικά προεκλογική περίοδο που διανύουμε. Περιφρονώντας, στην αλαζονική παραζάλη, την αμηχανία που τους κατέλαβε, και την... πεποίθηση ότι «πάντα θα τους βγαίνει», κάθε έννοια θεσμικής νομιμότητας, τήρησης των κανόνων, σεβασμού των δημοκρατικών διαδικασιών!
Εσπευσμένες καθ’ υπαγόρευση «καταθέσεις» των κουκουλοφόρων μαρτύρων (του τύπου «από κάπου άκουσα ότι... και υπέθεσα ότι ο τάδε λογικά θα πρέπει, ενώ ο δείνα δεν μπορεί παρά να τα έπιασε...») για να στήσουν στο άψε -σβήσε την ανάμειξη και «ενοχή» των πολιτικών τους αντιπάλων, πρωτοφανείς μεθοδεύσεις κι επεμβάσεις της εκτελεστικής στην δικαστική εξουσία, ψεύτικες (πόσο θα άντεχαν;) επικλήσεις «αποδείξεων» του FBI, ένα γελοίο και αυταπόδεικτα στημένο κατηγορητήριο για πολιτικά πρόσωπα, και... οιηματικές διακηρύξεις περί του «μεγαλύτερου σκανδάλου από συστάσεως του ελληνικού κράτους!», σε μια πρόωρη... δικαστική απόφαση, την δικογραφία της οποίας το Σύνταγμα επιβάλλει να μην γνωρίζει καν η κυβέρνηση! Για τον ΣΥΡΙΖΑ, «λεπτομέρειες» άνευ σημασίας...
Οι οποίες, όμως, γύρισαν μπούμερανγκ εναντίον τους. Και τώρα, προ του κινδύνου πανηγυρικής αποκάλυψης και κατάρρευσης της πολιτικής σκευωρίας (πολιτικής, γιατί σκάνδαλο διαφθοράς και ζημίας του δημοσίου, αναμφίβολα υπάρχει...), καταφεύγουν σε μεθοδεύσεις παραπομπής του ζητήματος στις καλένδες, να φύγει όπως-όπως από την επικαιρότητα.
Θα ζητήσουν την σύσταση προανακριτικής στην Βουλή, η οποία θ’ αποφανθεί κατ’ ανάγκη ότι τα πιθανά αδικήματα πολιτικών προσώπων έχουν παραγραφεί Η υπόθεση θα ξαναγυρίσει στην δικαιοσύνη, που θα επαναλάβει την έρευνα. Και το πράγμα θα σέρνεται απασφαλισμένο, η κυβέρνηση θα σκανδαλολογεί χωρίς αποδείξεις, η αντιπολίτευση θα ζητάει «εδώ και τώρα» κοινοβουλευτικό και δικαστικό ξεκαθάρισμα.
Και -βεβαίως-το πολιτικό κλίμα και το κύρος της χώρας, θα κυλιέται στον βούρκο, σε μια συγκυρία κατά την οποία τα κρίσιμα και άκρως επικίνδυνα από οικονομικής και πολιτικής άποψης προβλήματα της χώρας εν όψει «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια θ’ απειλούν το μέλλον μας...
Το τραγικό είναι, ότι επί της ουσίας του σκανδάλου (που υφίσταται και είναι μέγα), από τους επιπόλαιους και μικροκομματικούς χειρισμούς της κυβέρνησης επί όσο χρόνο διερευνάται η υπόθεση, υπάρχει κίνδυνος να μην καταλογισθούν, τελικά, και πολιτικές ευθύνες (ας πούμε ότι οι τυχόν ποινικές, έχουν παραγραφεί) για πολιτικά πρόσωπα! Τα οποία, μάλιστα, μπορεί να είναι και πέραν των καταγγελλομένων από τους κουκουλοφόρους μάρτυρες...
Γιατί, κατά την συγκεκριμένη χρονική περίοδο στην οποία αφορά η εισαγγελική έρευνα, υπήρξαν και άλλοι πολιτικοί προϊστάμενοι στον τομέα της υγείας και του φαρμάκου. Όπως υπήρξαν και άλλοι πρωθυπουργοί, πλην των κ.κ. Σαμαρά και Πικραμένου, κατά την πρωθυπουργία των οποίων, μάλιστα, τα στοιχεία δείχνουν ότι το ύψος της φαρμακευτικής δαπάνης εκτοξεύθηκε στα ύψη. Όπως και το δημόσιο χρέος,οι προσλήψεις στο δημόσιο, οι μονιμοποιήσεις εκτάκτων δια χειρός ατόμων που επί ΣΥΡΙΖΑ «θεσμοποιήθηκαν»...
Πώς και δεν απασχόλησε η συγκεκριμένη παράμετρος τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης (διορισμένο από το «παλιό καθεστώς» διοικητή της παντοδύναμης ΕΥΠ, πριν κληθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ να προσφέρει και σ’ αυτόν τις υπηρεσίες του) ο οποίος αν και θεωρητικά δεν έχει γνώση του φακέλλου της υπόθεσης, έσπευσε να αποφανθεί ότι «είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους»;