Την Κυριακή θα δοκιμαστούν τα επιχειρήματα του ορθού λόγου, μέσα σε ένα κλίμα συγκινησιακής φόρτισης, πατριωτικής ταυτότητας και λάβαρων τα οποία θα κρατούν πρόσωπα και θεσμοί, με ασαφείς επιδιώξεις.
Υπέρ της λύσης, ναι, άμεσα, με σύνθετη ονομασία για την FYROM και απάλειψη, μέσω διεθνούς συμφωνίας, των αλυτρωτικών συμβόλων και επιδιώξεων της γείτονος. Στην άποψη αυτή δείχνουν να συμφωνούν τα περισσότερα κόμματα του ορθολογικού τόξου.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι την ίδια άποψη συμμερίζονται όσοι θα ριχτούν στην πλατεία Συντάγματος την Κυριακή, 4 Φεβρουαρίου.
Πατριδοκάπηλοι, ρασοφόροι, ακραίοι, Ρουβίκωνες και Βουκεφάλες θα κραυγάσουν τα συνθήματά τους στην πλατεία μαζί με ορθολογιστές οπαδούς της λύσης, οι οποίοι επιθυμούν, ήρεμα, να εκλείψει ένα 27χρονο πρόβλημα εξωτερικής πολιτικής, το Σκοπιανό. Πριν γίνει Κυπριακό, σε λίγες δεκαετίες από τώρα.
Αλλά, με τον Κασιδιάρη τα βήματα των ορθολογιστών στην πλατεία δεν μπορούν να συμπέσουν. Ούτε με τους μητροπολίτες που μεταφέρουν τον σκοταδισμό (και) στην πολιτική. Με τους Βουκεφάλες δεν μπορούμε να σταθούμε δίπλα δίπλα, αλλά ούτε με τον υπέργηρο Μίκη, ο οποίος πρέπει κάποτε να κουραστεί να διχάζει. Ο μισαλλόδοξος καθηγητής Κασιμάτης πώς θα συνυπάρξει με έναν μενουμευρωπαίο διαδηλωτή στην Ερμού, όταν ως πρόσφατα ξιφουλκούσε εναντίον του ευρώ στο ίδιο σημείο; Η ο Ρουβίκωνας, πώς δικαιούται να υπερασπιστεί μαζί με τον ορθολογιστή ένα εθνικό ζήτημα;
Αυτό το συλλαλητήριο θέτει προβλήματα πολιτικής ταυτότητας στους ορθοφρονούντες. Και δεν λύνει τα προβλήματα πατριωτικής ταυτότητας ούτε των Ελλήνων, ούτε των πΓΔΜιωτών. Η των «Γκορναματσεντονιωτών» πως τους λένε -τι όνομα!
Θαύμασα την αντοχή Σημίτη και Βενιζέλου να ταχθούν δημόσια υπέρ της λύσης. Εκ των υστέρων σοφοί, βέβαια, γιατί ως πρώην αρμόδιοι δεν το επέλυσαν. Αλλά θέλει κότσια να πεις «προχωρήστε» όταν στην εξουσία βρίσκεται κυβέρνηση που σε καθυβρίζει και σε συκοφαντεί επί τρία χρόνια.
Η ΝΔ αφήνει άλυτους γρίφους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, οπαδός του ορθού λόγου, ευλογεί το συλλαλητήριο όχι γιατί αρνείται την επίλυση του προβλήματος, αλλά δεν αναγνωρίζει στους Τσίπρα-Καμμένο την ικανότητα να το διαχειριστούν. Πολύ λογικό. Είναι σκληρό να συμφωνείς ξαφνικά σε μείζον εθνικό θέμα με την Σβίγκου και τον Κυρίτση. Παίρνει έτσι η κυριακάτικη αναμέτρηση χαρακτηριστικά αντι-κυβερνητικής πορείας για όσα τραγικά ψέματα έχουν αραδιάσει οι κυβερνητικοί εταίροι.
Αλλά, αν χρειαστεί να πάρουμε τα λάβαρα, ας διαμαρτυρηθούμε για την υπερφορολόγηση, τον θάνατο της μεσαίας τάξης, την ιδεολογικά νομιμοποιημένη φτωχοποίηση των Ελλήνων, την κατεστραμμένη Παιδεία, την «βρώμικη» έξοδο από τα μνημόνια, τα ανυπέρβλητα αδιέξοδα. Γιατί πρέπει να ντυθούμε μεγαλέξανδροι, δίπλα στον Παναγιώταρο, για να διεκδικήσουμε όσα έχουμε στερηθεί;
Εκτός κι αν το συλλαλητήριο προτείνει να πούμε όχι στη λύση, για πάντα. Να αφήσουμε το αδιέξοδο να σαπίζει στα συρτάρια της ενδιάμεσης συμφωνίας. Καλή λύση είναι η μη λύση, όπως λέγαμε καλή ώρα στο Κυπριακό. Να επιλέξουμε, δηλαδή, και πάλι τον ρόλο του ιστορικά ηττημένου, του αδικημένου έθνους. Μα, τότε, αντί για Γκορναματσεντονιώτες θα έχουμε σε λίγο αναβαθμισμένους «μακεδόνες» στα βόρεια σύνορά μας! Κι εμείς θα έχουμε μείνει με το πικρό blame game εδώ πίσω...