Ο κ. Τσίπρας στην πρόσφατη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου περιέγραψε με σαφή τρόπο τη στρατηγική με την οποία θα κινηθεί ως τις εκλογές.
«Tο 2018, έτος εξόδου από την μνημονιακή επιτροπεία, θα είναι μια χρονιά επιτάχυνσης, εμβάθυνσης των δικών μας πολιτικών αντιλήψεων και πρωτοβουλιών. Θα είναι μια χρονιά που θα μπορέσουμε να κάνουμε ακόμη πιο σαφές το δικό μας ταξικό πρόσημο», είπε στους υπουργούς του.
Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι τον Αύγουστο του 2018, μετά το τέλος του 3ου Μνημονίου, η κυβέρνηση είναι αυτή που θα καθορίζει την οικονομική πολιτική κι επομένως έχει λυμένα τα χέρια να προχωρήσει σε νέα επιδόματα, αυξήσεις μισθών, μειώσεις φόρων και αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο.
Τα επιδόματα που μοιράζει τώρα παραπέμπουν στις πολύ μεγαλύτερες παροχές που υποτίθεται ότι θα κάνει όταν δεν θα έχει τους τροϊκανούς πάνω από το κεφάλι της. Κλείνει με αυτό τον τρόπο το μάτι σε κάποιους απογοητευμένους από τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν τον έχουν αποκλείσει ακόμη από τις επιλογές τους.
Πρόκειται για το νέο παραμύθι του πρωθυπουργού. Κατ΄αρχάς αυτή τη φορά απέφυγε να μιλήσει περί “καθαρής εξόδου” γιατί γνωρίζει ότι η Ελλάδα για κάποιο διάστημα θα χρειαστεί στήριξη είτε για να δημιουργήσει ένα “μαξιλάρι ασφαλείας” περίπου 16 δισ. (cash buffer), είτε μέσω προληπτικής πιστωληπτικής γραμμής. Σε καμιά περίπτωση πάντως δεν πρόκειται να τελειώνουμε με την επιτροπεία που θα έχει πολλαπλές μορφές:
-Το πλαίσιο της αυστηρής εποπτείας μετά το Πρόγραμμα καταγράφεται στο άρθρο 14.1 του Κανονισμού 472/2013, το οποίο προβλέπει ότι «τα κράτη μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη μέλη, τον ΕΜΧΣ, τον ΕΜΣ ή το ΕΤΧΣ». Το 75% αυτων των δανείων που αντιστοιχεί σήμερα περίπου σε 176 δισ. θα αποπληρωθεί ύστερα από κάποιες δεκαετίες.
- Οπως σε όλες τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, θα συνεχίσουν να ισχύουν οι κανόνες του προληπτικού σκέλους του Συμφώνου Σταθερότητας που επιβάλουν αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες. Κι αυτή τη φορά θα είναι πολύ δύσκολο να κάνουν τα “στραβά μάτια” σε παραβάσεις, όπως γινόταν στην προ κρίσης περίοδο.
- Ο κ.Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι δεν λαμβάνονται νέα μέτρα, όταν ηδη έχουν ψηφιστεί επώδυνες αλλαγές που θα ισχύσουν το 2019 και 2020 και αφορούν μείωση στο αφορολόγητο και σημαντικές μειώσεις στις συντάξεις μέσω της προσωπικής διαφοράς.
- Η χώρα έχει δεσμευθεί για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ως το 2022 και 2% ως το 2060. Η δέσμευση αυτή, που πρέπει να αλλάξει γιατί θα βάλει φρένο στην αναπτυξιακή προσπάθεια, συνεπάγεται μόνιμη επιτήρηση.
- Οι ρυθμίσεις για το χρέος που αναμένονται μετά τη λήξη του προγράμματος, είναι βέβαιο ότι θα συνοδεύονται από κάποιου είδους δεσμεύσεις για μεταρρυθμίσεις και για μη αναίρεση ψηφισμένων αλλαγών.
- Η πιο αυστηρή επιτροπεία θα είναι από τις αγορές. Η Ελλάδα θα βρίσκεται συνεχώς στο μικροσκόπιο κι οποιαδήποτε κίνηση παραπέμεπι στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό του παρελθόντος θα οδηγεί αυτομάτως στην εκτόξευση των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων. Το δημόσιο χρέος που σήμερα βρίσκεται στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του στα χέρια κρατών και θεσμών (GLF, ESM, EFSF, IMF) σταδιακά θα περνάει ξανά σε χέρια ιδιωτών. Τα κράτη έχουν εξασφαλίσει την αποπληρωμή μέσω της δέσμευσης της περιουσίας από τον κ.Τσίπρα. Με τους ιδιώτες επενδυτές δεν χωράει πολιτική διαπραγμάτευση. Αν ανησυχούν από τις επιλογές της όποιας κυβέρνησης, θα σπεύδουν να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα και θα αυξάνουν κατακόρυφα το κόστος δανεισμού της χώρας.
Ο κ. Τσίπρας έχει ανάγκη από ένα νέο “story” για τα στελέχη και τους οπαδούς του. Λέει λοιπόν “βλέπετε, μπορεί να μην έσκισα τα μνημόνια, αλλά εγώ είμαι εκείνος που σας βγάζει από αυτά”. Αφήνει στην άκρη φυσικά το γεγονός ότι θα είχαμε βγεί εδω και τρία χρόνια κι ότι το 3ο μνημόνιο που μας φόρτωσε δεν θα χρειαζόταν αν δεν έκανε τις τυχοδιωκτικές επιλογές του. Τώρα προσπαθεί να εφεύρει ένα νέο “Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης”. Φυσικά έχει την ίδια αξιοπιστία με το προηγούμενο.