Επειδή τους γείτονές σου δεν τους επιλέγεις , είναι απαραίτητο να κρατάς ανοιχτή γραμμή διαλόγου και επικοινωνίας ακόμη και με τον χειρότερο από αυτούς.
Υπό αυτό το πρίσμα η επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα αποτελεί κατ’αρχήν θετικό γεγονός, με την επιφύλαξη-βεβαίως- να γίνει ο απολογισμός μετά την ολοκλήρωση του επίσημου προγράμματος τόσο στην Αθήνα όσο και στην Θράκη.
Ο Τούρκος Πρόεδρος είναι απολύτως απρόβλεπτος, με αντιδράσεις και πρωτοβουλίες, που δεν σταθμίζονται εύκολα εκ των προτέρων και με μία έμφυτη προδιάθεση για ραγδαίες ανατροπές. Ο Ερντογάν, από την εποχή που εμφανίστηκε στο δημόσιο βίο της Τουρκίας, συνηθίζει να κινείται στην κόψη του ξυραφιού.Οι εντάσεις, η οξύτητα, οι κρίσεις και οι συγκρούσεις τον θρέφουν και τον ενδυναμώνουν.
Εξυπακούεται, λοιπόν, ότι η Ελληνική κυβέρνηση έχει εκπονήσει εναλλακτικούς σχεδιασμούς για οποιαδήποτε εξέλιξη της επίσκεψης. Δηλαδή το «καλό» και το «κακό» σενάριο.Το έχει κάνει? Θα φανεί στην πορεία. Ιδιαιτέρως στην παρούσα συγκυρία, που ο αυταρχικός ηγέτης της Τουρκίας είναι βέβαιον ότι θα χρησιμοποιήσει το επίσημο βήμα της Αθήνας για να απευθυνθεί στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών ανεβάζουν ακόμη περισσότερο το θερμόμετρο του διεθνούς ενδιαφέροντος, καθώς ο Αμερικανός Πρόεδρος τινάζει στον αέρα τις εξαιρετικά εύθραυστες ισορροπίες στη Μέση Ανατολή, αποσταθεροποιώντας την ευρύτερη περιοχή με την εμμονή του να αναγνωρίσει ώς πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ, μεταφέροντας εκεί την Πρεσβεία του.
Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι η πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου είναι η πόρτα της Ευρώπης. Και έχει απόλυτη ανάγκη να την διαβεί.Γιατί όλη αυτή την περίοδο οι σχέσεις του με τις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία και η Ολλανδία, είναι σε επαγγελματικό καταψύκτη.
Από την άλλη πλευρά, η συμπόρευσή του με την Ρωσία, μετά την περίοδο της έντασης, που ακολούθησε την κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους και η αγορά του προηγμένου αντιαεροπορικού συστήματος S-400 από την Μόσχα, πολλαπλασίασαν τα προβλήματά του με τις Η.Π.Α. και ενέτειναν την καχυποψία με την οποία τον αντιμετωπίζουν στο Πεντάγωνο και στο State Department.
Ενώ η εμμονή του να διαδραματίσει η Τουρκία ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης τον οδήγησε στο τραπέζι της τριμερούς συνάντησης Ρωσίας-Ιράν-Τουρκίας για το μέλλον της Συρίας, με κραυγαλέα την απουσία των Η.Π.Α. και της Ευρώπης.
Άλλωστε στην Τουρκία το σύνολο, σχεδόν, των ΜΜΕ, που πρόσκεινται στον Πρόεδρο και στο κόμμα του (ΑΚΡ) υποστηρίζουν ανοιχτά ότι οι Η.Π.Α. κρύβονται πίσω από την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου του 2016, κατά την οποία επιδιώχθηκε, όχι μόνον η ανατροπή, αλλά και η φυσική εξόντωση του ιδίου.
Η αμοιβαία καχυποψία τροφοδοτείται και από την κατηγορηματική απόρριψη από τις Η.Π.Α. δύο εξαιρετικά πιεστικών αιτημάτων που θέτει η Άγκυρα στην Ουάσιγκτων: Να σταματήσουν οι Αμερικανοί να εφοδιάζουν με όπλα τις πολιτοφυλακές των Κούρδων της Συρίας (YPG) και να παραδώσουν στις Τουρκικές αρχές τον αυτοεξόριστο στην Πενσυλβάνια Ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο θεωρεί ο Ερντογάν ώς τον εγκέφαλο κάθε συνωμοσίας και απόπειρας εναντίον του.
Eσχάτως, του έχει προκύψει και ο «πονοκέφαλος», που ακούει στο όνομα Ρεζά Ζαράμπ.Πρόκειται για έναν πολύ νέο στην ηλικία Τουρκο-Ιρανό επιχειρηματία, ο οποίος κρατείται στις Η.Π.Α. και ομολόγησε πρόσφατα ότι δωροδόκησε με 50 εκατομμύρια ευρώ τον πρώην Υπουργό Οικονομικών του Ερντογάν Τζαφέρ Τσάγλαγιαν για να τον διευκολύνει να «ξεπλύνει» χρήμα από το παραεμπόριο του Ιρανικού πετρελαίου, προκειμένου να παρακαμφθούν οι διεθνείς κυρώσεις κατά του Ιράν.
Ο Ζαράμπ κατονόμασε επίσης ώς συνεργάτη του και τον Εγεμέν Μπαγίς, πρώην Υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και στενό συνεργάτη και φίλο του Τούρκου Προέδρου.
Υπάρχει μάλιστα και μία πολύ ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια : ο Τουρκο-Ιρανός επιχειρηματίας, όταν ήταν στην Τουρκία, είχε ζητήσει την προστασία των Αρχών, ισχυριζόμενος ότι η ζωή του διατρέχει άμεσο κίνδυνο. Όταν δεν του δόθηκε η προστασία αυτή, ήλθε σε επαφή με μυστικούς πράκτορες των Η.Π.Α. και συμφώνησε να πάει στην Αμερική για να προστατεύσει τον εαυτό του.Τώρα συνεργάζεται με τους εισαγγελείς , όπως προβλέπουν οι Αμερικανικοί νόμοι.
Και δεν έφταναν όλα αυτά, αλλά προστέθηκε και κάτι άλλο, πολύ ευρύτερο: Πρόσωπα, που βρίσκονται πολύ κοντά στον Πρόεδρο της Τουρκίας, φαίνεται να εκτιμούν ότι, με Αμερικανική «ώθηση», οι «ελεγχόμενες» αποκαλύψεις των υπεράκτιων εταιρειών πίσω από τις οποίες κρύβονται, νύν και πρώην, ηγέτες πολλών χωρών του κόσμου, γίνεται προσπάθεια να συμπεριλάβουν και μέλη της οικογένειας Ερντογάν, μή εξαιρουμένου και του ιδίου του αρχηγού του Τουρκικού Κράτους.Οι σχετικές φήμες προκάλεσαν τις ημέρες αυτές μύδρους κατηγοριών σε βάρος του Ερντογάν από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, με τον Τούρκο Πρόεδρο να απαντάει ότι «θα παραιτηθεί, αν του βρούν έστω και ένα Ευρώ κρυμμένο σε τέτοιες εταιρείες»!...
Η επίσκεψη, λοιπόν, στην Ελλάδα προσφέρει – έστω και προσωρινά – μία σοβαρή διέξοδο στον Τούρκο ηγέτη και μία καλή ευκαιρία για τη δημιουργία εντυπώσεων , που εξυπηρετούν τα σχέδιά του.
Το άν θα φανεί συνεπής στις δεσμεύσεις του να είναι προσεκτικός και να κρατήσει χαμηλούς τόνους στη Θράκη, θα το δούμε. Όπως θα αξιολογήσουμε, μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης, τί, ακριβώς, θα έχει πετύχει η Ελληνική πλευρά.
Μεταξύ των άμεσων και κατεπειγόντων ζητημάτων, που οφείλει να θέσει η κυβέρνηση Τσίπρα, συμπεριλαμβάνονται:
Ο έλεγχος των μεταναστευτικών ροών προς τα νησιά του Αιγαίου, μετά την αύξηση, που παρατηρήθηκε τους τελευταίους μήνες .
Η ανάγκη επαναδρομολόγησης ουσιαστικών Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, ικανών να αποτρέψουν «θερμά επεισόδια» στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, όπου τον τελευταίο καιρό πολλαπλασιάζονται οι παραβιάσεις και παραβάσεις από Τουρκικά μαχητικά.
Η προτεραιότητα του καθορισμού συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος για την αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο, σε συνδυασμό με την δρομολόγηση της τελικής φάσης των συνομιλιών, που θα μας οδηγήσουν σε σοβαρή, δίκαιη και βιώσιμη λύση, μετά την εκλογή του νέου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, στις αρχές του 2018.
Η προοπτική των ενεργειακών αγωγών και όλα τα συναφή θέματα, που αφορούν στα γεωστρατηγικά ζητήματα της ευρύτερης περιφερειακής ζώνης, στην οποία ανήκουν οι δύο χώρες.
Θα μπορέσει ο κ. Τσίπρας να δείξει ότι η Ελλάδα μπορεί να παίξει τον δικό της, διακριτό, ρόλο στην Ν.Α. Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή, ώς σταθερή, σύμμαχος χώρα, της Δύσης, με πρακτική χρησιμότητα στην παρούσα δύσκολη και περίεργη διεθνή και περιφερειακή συγκυρία;;;
Ή θα αφήσει τον κ. Ερντογάν να τον χρησιμοποιήσει για να εξυπηρετήσει αποκλειστικά τα δικά του συμφέροντα;;;Υπομονή... Σε λίγο θα ξέρουμε...