Μόλις την περασμένη εβδομάδα, στην Βουλή, ο πρωθυπουργός απαντώντας σε ερώτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την ανομία, την βία, την παραβατικότητα που χαρακτηρίζουν την καθημερινότητα των πολιτών, επικαλέσθηκε τις επιτυχίες της αστυνομίας στην αντιμετώπιση της «βαριάς» εγκληματικότητας, βασισμένη σε στατιστικά στοιχεία που αράδιαζε επί ώρα και με θεατρικότητα.
Αλλά, επί της ουσίας της ερώτησης, για την διάχυτη δηλαδή ανασφάλεια των πολιτών, τις κλοπές, τους εμπρησμούς, την ασύδοτη δράση των διαφόρων (και πάμπολλων...) «συλλογικοτήτων», Ρουβίκωνες, αναρχοαυτόνομους, τραμπούκους... γόητες φιδιών,μπαμπουίνων και αγρίων κονίκλων που βασιλεύουν στα Εξάρχεια, καίνε τρόλεϊ και λεωφορεία, έχουν μετατρέψει τα πανεπιστήμια σε άντρο ναρκεμπόρων και «αναρχικών», δεν είπε κουβέντα!
(Τα στοιχεία της αστυνομίας, είναι πραγματικά. Όντως καταγράφουν μείωση της «βαριάς» εγκληματικότητας, αλλά σημειώνουν και κατακόρυφη αύξηση της «μεσαίας» και καθημερινής ανομίας και παραβατικότητας -κλοπές, ληστείες, καταστροφές περιουσίας, εμπρησμοί, εκφοβισμός πολιτών, τραμπουκισμοί κ.λ.π. Απλά, ο κ. Τσίπρας επέλεξε να... διαβάσει μόνο το ένα σκέλος των στοιχείων. Σιγά τα ωά....)
Κατά την προσφιλή τακτική του κ. Τσίπρα, έριξε την μπάλα στην εξέδρα, και... το γύρισε στο δικό του μονοπρόσωπο παιχνίδι των εντυπώσεων, κατηγορώντας την αξιωματική αντιπολίτευση για... ακροδεξιά ρητορική περί «τάξεως και ασφάλειας». Λες και οι δυο αυτές έννοιες δεν είναι αυτονόητες για την λειτουργία μιας δημοκρατικής πολιτείας, αλλά μικροπολιτικάντικο επιχείρημα... υπονόμευσης της κυβέρνησης!
Ζούμε σε περιβάλλον ηρεμίας και ασφάλειας πρωτόγνωρο, επέμεινε ο πρωθυπουργός. Και κατηγόρησε την αντιπολίτευση για μικρόψυχη πολιτική, με το να υποστηρίζει ότι οι εγκληματίες που αποφυλακίστηκαν με τον «νόμο Παρασκευόπουλου», ευθύνονται για την διάπραξη κακουργηματικών πράξεων. Και, επιπρόσθετα, υπερασπίσθηκε μετά πάθους της «ορθότητας» του συγκεκριμένου νόμου...
Χθες, ο... ίδιος ο κ. Παρασκευόπουλος, μας ανακοίνωσε ότι ο νόμος του ήταν «προσωρινός», και πρέπει να καταργηθεί-και δίκιο έχει ο Μητσοτάκης που το ζητά! Συμφώνησε και ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης κ. Κοντονής. Που μέχρι... προχθές υπεραμυνόταν της ανάγκης και της αποτελεσματικότητας του συγκεκριμένου νόμου! Σιγά μην κόλλωναν! Οι... μανούλες που με πάθος και «επιχειρήματα» υπερασπίζονται το οτιδήποτε, αλλά και το... εντελώς αντίθετό του!
Οι τρομοκράτες που «γάζωσαν» χθες βράδυ τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Χαριλάου Τρικούπη, σκόπευαν να δολοφονήσουν αστυνομικούς και αθώους πολίτες. Και όχι για πρώτη φορά. Εξορμώντας από το (αναγνωρισμένο και επισήμως από την κυβέρνηση ως «άβατο» των Εξαρχείων...), ως «συνήθεις ύποπτοι», κινήθηκαν με προκλητική άνεση και... ασφάλεια για την μη σύλληψή τους, στο κέντρο της πόλης.
Ο λαλίστατος αρμόδιος υπουργός, υποσχέθηκε ότι το έγκλημα θα... διαλευκανθεί. Το δε Μέγαρο Μαξίμου, παίζοντας επικοινωνιακά και...«ασφαλίστικα», προσπάθησε με διαρροή να αποδώσει την εγκληματική επίθεση σε προβοκάτσια! Προφανώς, είτε της κ. Γεννηματά για να προσελκύσει το ενδιαφέρον της κοινωνίας και να... ψηφισθεί ως νέος ηγέτης της κεντροαριστεράς, είτε του κ. Μητσοτάκη για να εκθέσει την κυβέρνηση. Δεν βαριέσαι, ρίξε ένα... κατ’ αγνώστου υπονοούμενο για προβοκάτσια, αποπροσανατόλισε την κοινωνία, και πάμε παρακάτω...
Η σημερινή κυβέρνηση (ήδη στην εξουσία 3 χρόνια, μην ξεχνάμε...), δεν ευθύνεται για τίποτε. Για όλα... φταίνε «οι πρώην και οι επόμενοι». Ομολογεί ότι εξαφάνισε την μεσαία τάξη με την υπερφορολόγηση, αλλά «εξηγεί» ότι το έκανε με... την καλή έννοια, για να βοηθήσει τους φτωχότερους. Πολεμάει τις «ανισότητες», εξισώνοντας την κοινωνία επί... τα χείρω! Δεν κάνει αξιοπρεπέστερη την ζωή των φτωχών, κάνει φτωχότερους και τους λιγότερο φτωχούς. Νέο δόγμα κοινωνικής δικαιοσύνης και πολιτικής «ανάπτυξης»!
Στα πάντα -από την ανομία και την εγκληματικότητα, μέχρι την κοινωνική μέριμνα και προστασία, την οικονομική πρόοδο μέχρι την φορολογία- όλο και... χαμηλώνει τον πήχη. «Διαπαιδαγωγεί» μια ολόκληρη κοινωνία στο να θεωρεί (και να αποδέχεται, φευ...) «επιτυχία» το ότι τα πράγματα... δεν πάνε χειρότερα (άσε που πάνε, κι’ όλας!), να πανηγυρίζει ως «νίκη» το μοίρασμα κοινωνικού επιδόματος φτώχειας και ένδειας σε ντεσπεράντος! Να κουρνιάζει μελαγχολικά και πανικοβλημένη στην ιδέα ότι «τα πράγματα, δεν φτιάχνουν...», τουλάχιστον ας μείνουμε εδώ που κατρακυλήσαμε!
Ο φόβος, η απόγνωση, ή έλλειψη ελπίδας και προοπτικής, ως μέθοδος ομηρείας και ελέγχου μιας κοινωνίας που αντιμετωπίζεται μόνο ως δεξαμενή ψήφων...
Που περιμένει αντί για άρτο, το επόμενο επικοινωνιακό θέαμα. Που δεν θ’ αργήσει. Είτε με παραποίηση της πραγματικότητας, είτε με υπερπροβολή κάποιας συγκεκριμένης αστοχίας των αντιπάλων...