Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη αρχηγός της ΝΔ, όλοι όσοι πίστευαν στις φιλελεύθερες απόψεις εκτίμησαν πως μια νέα εποχή ευρωπαϊκού προσανατολισμού ξημερώνει για την ελληνική Κεντροδεξιά.
Οι επόμενοι μήνες μετά την εκλογή του και οι συστηματικές προσπάθειές του να εκσυγχρονίσει τόσο τον πολιτικό λόγο της παράταξης, όσο και τον τρόπο με τον οποίο η ΝΔ βλέπει και αντιμετωπίζει κοινωνικά θέματα, έδωσαν έναν αέρα αισιοδοξίας ότι το στοίχημα μπορεί να κερδηθεί.
Η τελική στάση του κόμματος, όμως, στο νομοσχέδιο για τη διόρθωση φύλου απέδειξε πως η «μάχη» των φιλελεύθερων ευρωπαϊκών απόψεων με τις σκληρές δεξιές αντιλήψεις είναι μια μάχη με πολλά επεισόδια και με αβέβαιη -τελικά- κατάληξη.
Την Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου η Νέα Δημοκρατία δήλωνε διά του εισηγητή της στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής που συζητούσε το επίμαχο νομοσχέδιο ότι τη βρίσκει θετική η προοπτική να υπάρξει νομοθετικό πλαίσιο που να ρυθμίζει τα ζητήματα των διαφυλικών και intersex ατόμων.
Δεκατέσσερις ημέρες μετά και αφού προηγήθηκε μια σκληρή και πολυήμερη μάχη μεταξύ εκσυγχρονιστών, φιλελεύθερων και συντηρητικών δεξιών εντός του κόμματος, με απειλές και εκφοβισμούς παντός είδους, όταν προς στιγμή κέρδισε έδαφος η άποψη για «ναι» επί της αρχής, η Νέα Δημοκρατία αποφάσισε να ψηφίσει «όχι» σε όλα.
Η πρώτη μεγάλη μάχη μεταξύ φιλελεύθερων και δεξιών απόψεων είχε χαθεί, με τους εκπροσώπους της συντηρητικής λογικής να απολαμβάνουν τη νίκη τους με πλατιά χαμόγελα στους διαδρόμους της Βουλής.
Και αυτό το «όχι» δεν σκόρπισε μόνο χαμόγελα, αλλά και απελευθέρωσε μια σκληρή, συντηρητική ρητορεία των «νικητών» βουλευτών, οι οποίοι από το βήμα της Βουλής γύρισαν το ρολόι της ιδεολογικής κατεύθυνσης της ΝΔ πολλά χρόνια πίσω.
«Δηλώνω ότι είμαι συντηρητικός, ότι είμαι δεξιός όταν προστατεύω την κοινωνία, ότι έχω συνταγματική υποχρέωση να προστατεύσω την οικογένεια, την παιδική ηλικία, τη μητρότητα. Ναι, είμαι συντηρητικός και δεξιός», ήταν οι φράσεις του Ανδρέα Κουτσούμπα.
«Το νομοσχέδιο θα βλάψει το κοινωνικό αλλά και το δημόσιο συμφέρον και θα θρυμματίσει τον θεσμό της οικογένειας και της ομαλής κοινωνικής συμβίωσης», δήλωσε από την πλευρά του ο Δημήτρης Κυριαζίδης, φανατικός πολέμιος του νομοσχεδίου.
Ακόμα πιο «τρομολάγνος», ο Γιώργος Βαγενάς ανέφερε ότι «αυτό το νομοσχέδιο θα φέρει κοινωνική αναταραχή και οικογενειακά δράματα».
Οι εκπρόσωποι της φιλελεύθερης ευρωπαϊκής τάσης στη ΝΔ, που παρακολούθησαν αυτές τις ομιλίες, στις κατ' ιδίαν συζητήσεις τους διαπίστωναν με λύπη ότι αυτή τη φορά οι φιλελεύθερες ιδέες ηττήθηκαν.
Και το ακόμα πιο ανησυχητικό είναι, «όπως έλεγαν», ότι η νίκη του «όχι» δεν ήταν μόνο λόγω ιδεολογικών πιστεύω ή ιδεοληψιών, αλλά και για πιο ταπεινά κίνητρα, όπως είναι η διατήρηση των ψήφων ή ο φόβος της απώλειάς τους.
Η ενεργή παρέμβαση της Εκκλησίας τις τελευταίες ημέρες, όχι τόσο με τις δημόσιες ανακοινώσεις της Ιεραρχίας όσο κυρίως με τη δουλειά που έγινε σιωπηλά και μεθοδικά στο παρασκήνιο και με τις πιέσεις που ασκήθηκαν σε βουλευτές, επιβεβαίωσε τους φόβους πως το πολιτικό προσωπικό μετά από επτά χρόνια κρίσης εξακολουθεί να κινείται και να ψηφίζει όχι με βάση την ουσία των νομοσχεδίων και τα πιστεύω τού καθενός, αλλά με τη λογική τού κατά ποσό το «ναι» ή το «όχι» θα τους ζημιώσει εκλογικά, δηλαδή μόνο με ψηφοθηρική λογική.
«Πιστεύω στο νομοσχέδιο, αλλά δεν μπορώ να το ψηφίσω γιατί αν το ψηφίσω φοβάμαι ότι δεν θα ξαναεκλεγώ» έλεγε «γαλάζιος» βουλευτής όταν ακόμα η ΝΔ δεν είχε αποφασίσει την τελική της στάση και η πιθανότητα του «ναι» επί της αρχής ήταν ισχυρή.
Αυτή τη λογική επιχείρησε και επιχειρεί να αλλάξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γιατί έχει αντιληφθεί ότι η διατήρησή της οδηγεί στη συνεχή απαξίωση της πολιτικής.
Φαίνεται, όμως, ότι αυτή η λογική και στη ΝΔ έχει βαθιές ρίζες και ο αγώνας του κ. Μητσοτάκη, αν τον συνεχίσει, θα είναι σκληρός. Χάθηκε μια μάχη, το θέμα είναι να μη χαθεί ο πόλεμος.