Επιφανειακά, και πάντως πρόωρα, πανηγυρίζει ο Αλέκος Φλαμπουράρης ότι “διαψεύσθηκαν οι Κασσάνδρες, η επένδυση στο Ελληνικό προχωράει...”
Έχει τους λόγους του, φυσικά, ν’ αναστενάζει με ανακούφιση ο υπουργός Επικρατείας και συντονιστής της διυπουργικής επιτροπής για τις μεγάλες επενδύσεις: με την χθεσινή του απόφαση, το ΚΑΣ προσέφερε περιθώρια χρόνου και προσωρινή ακύρωση του κινδύνου η εμβληματική αυτή επένδυση να βαλτώσει. Στο Μαξίμου, περίμεναν τα χειρότερα (και προετοιμάζονταν να τ’ αντιμετωπίσουν) και τους προέκυψαν τα... λιγότερο κακά. Και μάστορες στην επικοινωνία, όπως είναι, «πανηγυρίζουν», απολαμβάνοντας τον χρόνο που κέρδισαν. Και στην συνέχεια, «βλέποντας και κάνοντας»...
Η απόφαση του ΚΑΣ, είναι πέρα για πέρα μεσοβέζικη, και κάθε άλλο παρά ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Την εκμεταλλεύεται η κυβέρνηση, επειδή,,, δεν κηρύχθηκε ολόκληρος, ή ο μισός, όπως υπήρχε πρόταση, χώρος του πρώην αεροδρομίου «αρχαιολογικός» οπότε η επένδυση θα πήγαινε «στα τσακίδια», παρά μονάχα 280 στρέμματα που χαρακτηρίστηκαν «αρχαιολογικού ενδιαφέροντος», γεγονός που τυπικά και κατ’ αρχήν δεν τινάζει το έργο στον αέρα.
Έτσι, διασώζεται προσώρας το φίλο-επιχειρηματικό και φίλο-επενδυτικό αφήγημα που επ’ εσχάτοις έχει αρχίσει ν’ απαγγέλει ο κ. Τσίπρας, ενώ ταυτόχρονα ικανοποιείται και το σκληροπυρηνικό εσωκομματικό μέτωπο (υπουργοί, βουλευτές, στελέχη), που εκφράζει ενστάσεις για τις ακολουθούμενες διαδικασίες και τις απειλές να παρακαμφθεούν με πολιτική απόφαση το «γνωμοδοτικό» ΚΑΣ και οι ανησυχούντες αρχαιολόγοι. Προς το παρόν, σώζονται ένθεν κακείθεν προσχήματα... κι’ έχει ο Θεός.
Κατ’ αρχήν, ο επενδυτής, μπορεί κι’ αυτός να «ανάσανε» από την...μη χείρονα «λύση» που εξασφαλίσθηκε, αλλά πόρρω απέχει από το να είναι καθησυχασμένος και σίγουρος. Μπορεί με την απόφαση για τα 280 στρέμματα τυπικά να μην εμποδίζονται οι εργασίες που πρέπει ν’ αρχίσουν, αλλά αν κατά την πορεία τους βρεθούν αρχαία, τότε επανέρχεται το ΚΑΣ και οι αυστηρές προβλέψεις της νομοθεσίας. Άλλωστε, αυτό το «μικρό» κομμάτι της έκτασης που χαρακτηρίστηκε αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, κατά τον σχεδιασμό της επένδυσης είχε προβλεφθεί ν’ αποτελέσει και το «φιλέτο» της, με την δημιουργία μεγάλου mall και την ανέγερση πολυτελών και πανάκριβων κατοικιών. Κάτι που σημαίνει ότι αν βρεθούν εκεί αρχαία, θα πρέπει να γίνει... ανασχεδιασμός του όλου έργου. Μόνο που -κατά την έκφραση διευθυντικού στελέχους, « το έργο, δεν είναι...legoland ώστε να μπορείς να μεταφέρεις το έναν τμήμα σε κάποιο άλλο...»
Έπειτα, ακόμη και αν η έγκριση του ΣΟΑ (Σχεδίου Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης), μετά την απόφαση του ΚΑΣ, υποτεθεί ότι ανοίγει τον δρόμο να εκδοθεί το αναγκαίο Προεδρικό Διάταγμα ώστε να προχωρήσει το έργο (με τις οποίες καθυστερήσεις και επανασχεδιασμούς), οι «τυπικές» πλην... ουσιαστικότατες προϋποθέσεις δεν σταματούν: γιατί, μπορεί μεν η Επιτροπή Ενστάσεων να έκρινε προχθές (και ο κ. Φλαμπουράρης πανηγύρισε και γι’ αυτό) ότι δεν αποτελούν δασική έκταση τα 37, όπως επιμένουν οι αντιδρώντες στην επένδυση, αλλά το θέμα δεν έληξε. Αφού για την απόφαση αυτή ήδη κατατέθηκε από πλευράς των «ενδιαφερομένων» προσφυγή στο Σ.τ.Ε και τις μακρόσυρτες διαδικασίες και την γνωστή περιβαλλοντική ευαισθησία! Αναμένεται, άρα, και αυτή η τελική κρίση, για ν’ ανοίξει ο δρόμος για την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος. Και τόσο ο κ. Τσίπρας όσο κι ο επενδυτής, το τελευταίο πού ήθελαν ήταν να αναμειχθεί στο ήδη δαιδαλώδες τοπίο και το Συμβούλιο Επικρατείας...
Η όλη... περίπλοκη εμπλοκή, αποτελεί φυσικό επακόλουθο μιας επιβεβαιωμένης στον χρόνο αξίας: όταν δεν κάνεις αυτό που πρέπει, όπως πρέπει και την ώρα που πρέπει, θα υποχρεωθείς να το κάνεις αργότερα, με πολύ μεγαλύτερο κόστος. Και οικονομικό (όπως αναθεωρήσεις και απώλεια οφέλους από την καθυστέρηση...) αλλά εν προκειμένω και πολιτικό.
Η κυβέρνηση, εξ αρχής πίστεψε ότι μπορεί να... πατάει σε δυο βάρκες, να κανακεύει (και να κοροϊδεύει) και τις δυο πλευρές-και την εικόνα της προς τους δανειστές αλλά και το ιδεοληπτικό τοτέμ της στους «εντός»- και να κερδίζει, όπως νόμιζε, χρόνο. Κάτι σαν τις «αυταπάτες» της ότι θα... άλλαζε την Ευρώπη και θα την υποχρέωνε σε αναδίπλωση, επειδή αυτή «είναι αριστερή»!
Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια...