Δεν γνωρίζω αν ο Αλέξης Τσίπρας έχει ακόμη στο γραφείο του την μικρή προτομή του Απελευθερωτή της Λατινικής Αμερικής, Σιμόν Μπολίβαρ, την οποία είχε δίπλα του τα χρόνια που βρισκόταν στην αντιπολίτευση.
Φαίνεται όμως, ότι εξακολουθεί να διατηρεί τις ίδιες ιστορικές πολιτικές αυταπάτες, επιχειρώντας να ταυτιστεί με συγκεκριμένα τραυματικά γεγονότα της νεότερης πολιτικής ιστορίας της Λατινικής Αμερικής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη αναφορά του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας κ. Δημήτρη Βίτσα, ο οποίος δήλωσε ότι σαν σήμερα ο Σαλβαδόρ Αλιέντε πήρε την κυβέρνηση στη Χιλή. «Με διαφορετική λογική και διαφορετικά αποτελέσματα συνέβησαν στη Χιλή τα ίδια πράγματα», πρόσθεσε. Η αναφορά του κ. Βίτσα δεν είναι καθόλου τυχαία.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας σε ομιλία του στη Βουλή τον περασμένο Ιούλιο είχε επιχειρήσει και πάλι να παραλληλίσει την ελληνική πραγματικότητα και συγκεκριμένα την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με εκείνη του Σαλβαδόρ Αλιέντε στη Χιλή, προειδοποιώντας μάλιστα πως: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει και δεν θα γίνει Χιλή του Πινοσέτ»!
Θυμίζω ότι τα ξημερώματα της 11ης Σεπτεμβρίου του 1973 ο αιμοσταγής δικτάτορας Αουγούστο Πινοσέτ ανέτρεψε τον πρόεδρο της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε και εγκαθίδρυσε μια από τις πιο σκληρές και αιματηρές χούντες στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής, που κράτησε 17 ολόκληρα χρόνια. Ο σοσιαλιστής πρόεδρος Σαλβαδόρ Αλιέντε αυτοκτόνησε μέσα στο προεδρικό Μέγαρο με το όπλο που του είχε χαρίσει ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο. Το «σοσιαλιστικό πείραμα» του Αλιέντε διακόπηκε απότομα. Χιλιάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν, «εξαφανίστηκαν» ή ρίχτηκαν ζωντανοί στη θάλασσα από αεροπλάνα, στο πλαίσιο της «Επιχείρησης Κόνδωρ», που εφάρμοσε κατά την διακυβέρνηση του ο δικτάτορας Πινοσέτ, για να εξοντώσει τους αντιφρονούντες, με την ανοχή (αν όχι και με την υποστήριξη) της CIA.
Η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ, και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα, να ταυτιστεί με τα δραματικά πολιτικά γεγονότα της δεκαετίας του εβδομήντα στη Χιλή αλλά και με την βίαιη ανατροπή των προοδευτικών σοσιαλιστικών «πειραμάτων» στη Λατινική Αμερική έχει ως στόχο την «θυματοποίηση» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, και την επαναφορά μιας δήθεν απειλής που αντιμετωπίζει ο Έλληνας πρωθυπουργός, ώστε η κυβέρνηση του να αποτελέσει «αριστερή παρένθεση».
Όμως, ο παραλληλισμός της πολιτικής εμπειρίας της Χιλής με την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα είναι τουλάχιστον άστοχος και ανιστόρητος. Εντάσσεται μάλλον στην στρατηγική κατασκευής εχθρών που ακολουθεί το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν μπορεί να γίνει καμία απολύτως σύγκριση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας με το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της Χιλής της δεκαετίας του εβδομήντα. Επίσης, ομοιότητες στο πολιτικό πρόγραμμα του Αλιέντε, που προέβλεπε μεταξύ άλλων κρατικοποιήσεις βιομηχανιών και τραπεζών αλλά και ένα αμφιλεγόμενο οικονομικό και κοινωνικό πρόγραμμα, με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δυνατόν να εντοπίσει κανείς. Αλλά ούτε και στο τεράστιο κύμα απεργιών που προηγήθηκε του αιματηρού πραξικοπήματος στη Χιλή. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν αντιμετωπίζει κανέναν κίνδυνο βίαιης ανατροπής της.
Όπως και να το κάνουμε, το «ελληνικό πείραμα» του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία 2μιση χρόνια, με τα σκληρά μέτρα λιτότητας, το διχαστικό δημοψήφισμα, τα capital controls, το τρίτο μνημόνιο, τις επιθέσεις στα ΜΜΕ και στον θεσμό της Δικαιοσύνης, δεν θυμίζει σε τίποτα την πολιτική εμπειρία της Χιλής, αλλά ούτε και τα μεταρρυθμιστικά προγράμματα της Λατινικής Αμερικής.