Η ιστορία της ανθρωπότητας, είναι γραμμένη με αίμα.
Και εξακολουθεί να γράφεται με το ίδιο «μελάνι».
Μπορεί στα διάφορα ιστορικά γυρίσματα, και πάντα ανάλογα με τον εκάστοτε “νικητή”, να επιχειρήθηκε το αίμα που χύθηκε να δικαιολογηθεί ως “ηρωικό”, αναγκαίο, υπέρ της ελευθερίας, των πανανθρώπινων αρχών, της ισότητας και της δικαιοσύνης. Ανώτερης ποιότητας και “καθαρότητας” από εκείνο του “εχθρού”, του επίβουλου, του δόλιου εξουσιομανούς που επιζητούσε την ολοκληρωτική κυριαρχία...
Μόνο που δεν υπάρχει “καλό” και “κακό” χυμένο αίμα. Μόνο αίμα. Πρόσημα, δεν χωράνε. Η βία και ο όλεθρος, ως αποτέλεσμα σχεδιασμών που αποβλέπουν στην απόλυτη κυριαρχία (ιδεών, συμφερόντων, εξουσίας), μπορεί να γνωρίζουμε ότι αποτελεί την συνήθη κινητήριο δύναμη της ανθρώπινης φύσης και “προόδου”. Αλλά είναι άλλο πράγμα να αναγνωρίζεις το λάθος και την έμφυτη παθογένεια και να την καταδικάζεις ως τέτοια, και τελείως διαφορετικό το να επιχειρείς να την “ιδεολογικοποιήσεις” εξωραΐζοντάς την ή να την αρνείσαι για την δική σου πλευρά και να την αποδίδεις αποκλειστικά στην “άλλη”. Την όποια άλλη...
Το... αξίωμα του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Κοντονή, ότι η ελληνική αριστερή κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει ότι τα κομμουνιστικά καθεστώτα είχαν (και έχουν...) διαπράξει εγκλήματα, δεν αποκαλύπτει μόνο υστερόβουλη “άγνοια” και αποτίμηση της ιστορίας. Ούτε θα πρέπει ν' αποδοθεί μονάχα στην άνυδρη ιδεοληψία που χαρακτηρίζει καίρια αυτούς που μας κυβερνάνε. Ούτε καν σε κάποιο επικοινωνιακό ελιγμό, προκειμένου να... κανακέψει η κυβέρνηση τον σκληροπυρηνικό εσωκομματικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ για τις μνημονιακές της κωλοτούμπες. Το χειρότερο είναι, η προκλητική περιφρόνηση της νοημοσύνης και της ιστορικής μνήμης της κοινωνίας. Και, μάλιστα, κατά τρόπο χυδαίο και εμφυλιοπολεμικό...
Θα τολμούσαμε να ισχυριστούμε ότι από όλες τις ύβρεις και τις προκλήσεις στις οποίες έχει διακριθεί αυτή η κυβέρνηση, αυτή η τελευταία είναι η χειρότερη. Και η πιο επικίνδυνη. Γιατί επιβεβαιώνει την καθεστωτική νοοτροπία της “πρώτης φοράς αριστεράς”, τις βαθύτερες αρχές, τα “οράματα” και τους ενδόμυχους πόθους και σχεδιασμούς της. Γι' αυτό ο σάλος που ξέσπασε και διατηρείται από την “πρωτοβουλία” (με πλήρη κάλυψη από το Μαξίμου!) του κ. Κοντονή, πέρα από απόλυτα δικαιολογημένος, είναι και επιβεβλημένος. Μπας και ξυπνήσουν από τον παραπλανητικό τους λήθαργο, όσοι ακόμη βρίσκουν δικαιολογίες όχι μόνο για τις κυβερνητικές ανικανότητες αυτών που βρίσκονται στην εξουσία αλλά και για τις μη υποκρυπτόμενες πλέον αυταρχικές μεθοδεύσεις τους!
Ο κ. Κοντονής, θέλησε με δημόσια παρέμβασή του, όχι να πάρει πίσω τις ανιστόρητες αρλούμπες που εκστόμισε, αλλά απλώς να τις...απαλύνει, να τις κάνει πιο “εύπεπτες” για το κοινό στο οποίο νομίζει ότι απευθύνεται. Είπε στην ΕΡΤ: “Ο κομμουνισμός, δεν είναι εγκληματική ιδεολογία. Αν και δικαίως έχει κατηγορηθεί το μοντέλο του εκείνο που παρήγαγε αυταρχισμό, δεν έχει παράξει μόνον αυτά τα φαινόμενα...”. Να συμφωνήσουμε, με κάποια αναγκαία παρατήρηση μόνο: εκεί που επιχειρήθηκε η ιδεολογία να γίνει “σύστημα” και πράξη, συνοδεύθηκε πάντα από εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, της ελευθερίας, της διακίνησης των ιδεών, των ατομικών ελευθεριών. Και έχυσε πολύ αίμα.
Όταν σήμερα ο κόσμος μιλάει για τον κομμουνισμό, δεν αναφέρεται σε... ιδεολογικά κείμενα και αρχές. Μιλάει για τις ουλές που έχει αφήσει στο πετσί της ανθρωπότητας, για το αίμα που έχυσε, τις ανελευθερίες που... ιδεολογικοποίησε, την παταγώδη αποτυχία του να κάνει την ζωή των κοινωνιών καλύτερη-το αντίθετο, μάλιστα. Και δεν είναι σοβαρές κουβέντες αυτές του τύπου “ο ναζισμός έκανε μεγαλύτερα και περισσότερα εγκλήματα...”, ακόμη και για κυβέρνηση που... επιχαίρει επειδή επί των ημερών των αντιπάλων της κάηκαν περισσότερες εκτάσεις απο όσες επί των δικών της ημερών, κατά την “λογική” Τσίπρα!
Το να παραδέχεσαι και να καταδικάζεις τα εγκλήματα του “υπαρκτού” κομμουνισμού, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι... αθωώνεις τους ναζιστές για τις δικές τους φρικαλεότητες. Ο ολοκληρωτισμός, οποιουδήποτε χρώματος, μετέρχεται και στηρίζεται στα εγκλήματά του για να παγιωθεί, με μια αισχρή και υβριστική επίκληση ότι δήθεν “ο σκοπός, αγιάζει τα μέσα”. Το έγκλημα είναι έγκλημα, με οποιαδήποτε λεοντή κι' αν το περιβάλλεις, άσχετα με την όποια “καλή πρόθεση” επικαλέστηκες όταν το διέπραξες. Γιατί τότε, και τα τεράστια εγκλήματα που έχουν διαπράξει οι ΗΠΑ εν ονόματι της... διάδοσης του “αμερικανικού τρόπου ζωής”, θα τα δικαιολογήσεις, καθώς επίσης και τα αποτρόπαια εγκλήματα του χριστιανισμού, όταν είχε την “φιλοδοξία” να διαδώσει και να επιβάλλει την “θρησκεία της Αγάπης” σ' ολόκληρο το κόσμο...
Τα εγκλήματα του πάσης φύσεως ολοκληρωτισμού, πρέπει να διατηρούνται ζωντανά στην μνήμη της ανθρωπότητας, όχι μόνο με την ελπίδα(;) να μην επαναληφθούν, αλλά και ως αρχή υπεράσπισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η οποία, δυστυχώς, επί αιώνες παραμένει, καίτοι αυτονόητη, παγκόσμιο ζητούμενο.
Και αυτή η αξιοπρέπεια, αγαπητέ κ. Κοντονή, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται επιλεκτικά ως ευκαιριακό εργαλείο...