Ένα καθεστώς που κυβερνάει παραβιάζοντας συστηματικά τους δημοκρατικούς θεσμούς, όταν βλέπει να πλησιάζει του πολιτικό του τέλος, χωρίς μάλιστα να μπορεί να το αποτρέψει, παύει πια να επικαλείται τη λαϊκή στήριξη που κάποτε είχε και ευελπιστεί στην δικαίωση του από την Ιστορία.
Το καθεστώς του Νικολάς Μαδούρο στη Βενεζουέλα είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Στη Βενεζουέλα, όπου τους τελευταίους 3 μήνες περισσότεροι από 85 διαδηλωτές δολοφονήθηκαν στο πλαίσιο των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, ο Νικολάς Μαδούρο με σχεδόν τρεμάμενη φωνή δήλωσε, απαντώντας στους πολιτικούς της αντιπολίτευσης, που τον κατηγορούν ως «δολοφόνο», πως δεν τον τρομάζουν, πως δεν φοβάται τη Δικαιοσύνη και πως σε κάθε περίπτωση μια μέρα η Ιστορία θα τον δικαιώσει.
«Έχω ήσυχη την συνείδηση μου. Έχω την ευλογία του Θεού. Η Ιστορία θα μας δικαιώσει. Δεν φοβάμαι τίποτα. Δεν την φοβάμαι την Δικαιοσύνη», δήλωσε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας.
Στην πραγματικότητα όμως, ο Μαδούρο για πρώτη φορά φοβάται τη Δικαιοσύνη. Οι νεκροί, που καθημερινά αυξάνονται, έχουν στοιχειώσει το κυβερνητικό Μέγαρο της Μιραφλόρες στο Καράκας και ο Μαδούρο γνωρίζει πως όταν το καθεστώς του καταρρεύσει, ο ίδιος θα κληθεί να λογοδοτήσει στα εθνικά και κυρίως σε διεθνή δικαστήρια για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Και ο Μαδούρο γνωρίζει ότι αυτή η στιγμή πλέον είναι πιο κοντά από ποτέ.
Πολλοί στενοί του συνεργάτες, κυβερνητικοί βουλευτές, αξιωματικοί του στρατού και δικαστές, που μέχρι πρότινος έλεγχε απόλυτα, τώρα του γυρίζουν την πλάτη. Την ίδια στιγμή, χιλιάδες πολίτες, παρά την άγρια καταστολή, συνεχίζουν να διαδηλώνουν στους δρόμους της Βενεζουέλας.
Και δεν είναι μόνο τα αναρίθμητα εγκλήματα και η διαφθορά για τα οποία κατηγορείται το καθεστώς, αλλά και οι πολύ στενές σχέσεις της κυβέρνησης με τα καρτέλ της κοκαϊνης, για τα οποία θα κληθεί να λογοδοτήσει ο Μαδούρο.
Την Δευτέρα ο μοναδικός πρωθυπουργός - πολιτικός σύμμαχος του Μαδούρο στην Ευρώπη, Αλέξης Τσίπρας, δήλωσε και εκείνος από το βήμα της Βουλής πως η Ιστορία μια μέρα θα τον δικαιώσει.
«Σε αυτή την προσπάθεια η Ιστορία θα δικαιώσει και τους αγώνες και τις επιλογές μας», δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο Μαδούρο και ο Τσίπρας δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να επαναλάβουν την ιστορική φράση του Φιντέλ Κάστρο, μετά την καταδίκη του για το αποτυχημένο κίνημα κατά του δικτάτορα Μπατίστα το 1953: «Η Ιστορία θα με δικαιώσει».
Ο Μαδούρο και ο Τσίπρας νιώθουν το πολιτικό τους τέλος να πλησιάζει. Οι ίδιοι δεν περιμένουν την επανεκλογή τους στις κάλπες. Για τα πεπραγμένα τους περιμένουν μήπως δικαιωθούν μια μέρα από την Ιστορία.
Ο Μαδούρο και ο Τσίπρας, για να εμφανιστούν οι ίδιοι ως «ήρωες», προσπαθούν να βρουν κοινά σημεία της διακυβέρνησης τους με τον αγώνα που έδωσαν οι αντάρτες του Κάστρο και του Τσε κατά του δικτάτορα Μπατίστα στην Κούβα.
Ο Μαδούρο και ο Τσίπρας, για να εμφανιστούν οι ίδιοι ως «θύματα», προσπαθούν επίσης να βρουν κοινά σημεία της διακυβέρνησης τους με τον σοσιαλιστή πρόεδρο Σαλβαδόρ Αλιέντε στη Χιλή, ο οποίος ανετράπη το 1973 από τον αιμοσταγή πραξικοπηματία στρατηγό Αουγούστο Πινοσέτ.
Ο Μαδούρο το έχει δηλώσει δεκάδες φορές τους τελευταίους μήνες. Τη Δευτέρα ήρθε η σειρά και του Αλέξη Τσίπρα να το δηλώσει.
«Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει και δεν θα γίνει ούτε Χιλή του Πινοσέτ, ούτε Βρετανία της κ. Θάτσερ», δήλωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός.
Προσωπικά δεν βρίσκω καμία ομοιότητα στην δραματική εμπειρία της Χιλής με την ελληνική πραγματικότητα και την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ομοιότητες εντοπίζω όμως, στην ιδεολογική ταυτότητα του Μαδούρο με εκείνη του Τσίπρα, με κυρίαρχη την έλλειψη σεβασμού στους δημοκρατικούς θεσμούς. Κορυφαίος πολιτικός παράγοντας της Βενεζουέλας μου αποκάλυψε μάλιστα, πως ο Τσίπρας τουλάχιστον δυο φορές τηλεφώνησε στον Μαδούρο τα τελευταία δυο χρόνια για να του ζητήσει συμβουλές.
Ο Μαδούρο και ο Τσίπρας έχουν να αντιμετωπίσουν κοινά προβλήματα. Προσπαθούν εναγωνίως να ξεπεράσουν τα «θεσμικά εμπόδια» που δεν επιτρέπουν στις κυβερνήσεις τους να υλοποιήσουν τα προγράμματα τους.
Στη Βενεζουέλα ο Μαδούρο σε ένα βαθμό το πέτυχε, κλείνοντας τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες, ελέγχοντας τη Δικαιοσύνη (και διώκοντας τους δικαστές που δεν συμμορφώνονται, όπως την Γενική Εισαγγελέα της χώρας), ελέγχοντας τον στρατό και καταργώντας ουσιαστικά τη λειτουργία της Βουλής. Τα υπόλοιπα «θεσμικά εμπόδια» περιμένει να τα λύσει με την αλλαγή του Συντάγματος που προωθεί για τις 30 Ιουλίου.
Στην Ελλάδα όμως, όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να συμβούν, γιατί πολύ απλά η Ελλάδα δεν είναι Βενεζουέλα. Φοβάμαι όμως, πως κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ άργησαν πολύ να το καταλάβουν και ορισμένοι δυστυχώς ακόμη να το συνειδητοποιήσουν.
Οι χυδαίες και αντιδημοκρατικές κραυγές του Πολάκη κατά της Δικαιοσύνης, οι επιθέσεις κατά των δημοκρατικών θεσμών από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, η συνεχιζόμενη προσπάθεια ελέγχου της ενημέρωσης και οι σκοτεινές συναλλαγές του Καμένου με ισοβίτες, χωρίς καμία αίσθηση κινδύνου, απλά επιβεβαιώνουν ότι όνειρο ορισμένων στον ΣΥΡΙΖΑ είναι να δημιουργήσουν στην Ελλάδα ένα μοντέλο διακυβέρνησης, όμοιο με εκείνο της Βενεζουέλας του Μαδούρο που συνεχίζουν να θαυμάζουν.
Ο Παύλος Πολάκης είχε θέσει πολύ εύστοχα το ζήτημα αυτό, όταν έλεγε σε συγκέντρωση του στην Κρήτη, πως «η Αριστερά βρίσκεται στην κυβερνητική εξουσία και προσπαθεί να πάρει την πραγματική εξουσία».
Ο Μίκης Θεοδωράκης πάντως, στο πρόσφατο άρθρο του για τον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο μάλιστα κατηγορούσε ως τον «εγκέφαλο της επιβολής του μαδουρισμού στην Ελλάδα», είχε προειδοποιήσει για τον πραγματικό κίνδυνο αυτών των πρακτικών, λέγοντας: «Αρχίσαμε να παίζουμε με τη φωτιά. Και είμαι εγώ ο ίδιος, που με πλήρη ευθύνη επισημαίνω τον καινούριο μεγάλο εθνικό κίνδυνο»…