Μ' αρέσει που κάθε φορά «πέφτουμε από τα σύννεφα»!
Εμείς, εσείς, οι άλλοι και οι...αρμόδιοι! Ως αθώοι του εγκλήματος, ως να μην έχουμε επωάσει εμείς οι ίδιοι, στον κόρφο μας, το αβγό του φιδιού. Ως ανίδεοι, λες και περιμέναμε από το αβγό του φιδιού να βγει... νεράιδα.
Σοκαρίστηκε όλη η Ελλάδα από την αλητεία και τον τραμπουκισμό, μέσα στην Βουλή, του Κασιδιάρη, ως να προήλθε αυτή η πρόκληση από την...βαρόνη Σταφ, την θρυλική συγγραφέα του σαβουάρ βιβρ! Και απόρησε που παρά τις υστερικές κραυγές του Μπαλαούρα (23 φορές τσίριξε “φρουρά..., φρουρά....”) δεν επέλασαν στην αίθουσα του κοινοβουλίου σε σχηματισμό μάχης οι αστυνομικοί “φρουροί” να αποκαταστήσουν την τάξη, την ευπρέπεια, το ήθος, το αυτονόητο, την λογική.
“Μα πού είναι η φρουρά;”, έσκουζε ο προεδρεύων Μπαλαούρας. Τι “που είναι η φρουρά...”, εκεί μέσα ήταν εντός του ναού της Δημοκρατίας! Και έξω, σ' όλους τους γύρω δρόμους και τις συνοικίες, από το καθωσπρέπει Κολωνάκι, μέχρι τις παρυφές του Αιγάλεω που... φιλοξένησε για δύο χρόνια τον κ. Τζανακόπουλο, κι' ακόμη πιο μακρυά μέχρι της εσχατιές της χώρας στην οποία ζει “ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου...”, κατά πως καυχιόμαστε οι νεοέλληνες βασιβουζούκοι!
Ποιος περιέβαλε με τον μανδύα της νομιμότητας, ποιος ανέδειξε με την ψήφο του αυτά τα αποδεδειγμένα εγκληματικά στοιχεία σε “βουλευτές”; Και, καλά, την πρώτη φορά ήταν από “διαμαρτυρία”, “οργή”, διάθεση τιμωρίας του συστήματος. Την δεύτερη; Την τρίτη-και κάθε φορά με αυξημένα ποσοστά, παρά το ότι είχαν δώσει δείγματα της βίας και τις κτηνωδίας τους, παρά το γεγονός ότι είχαν παραπεμφθεί σε δίκη για κακουργήματα και σύσταση εγκληματικής ομάδας;
Ποιοι και ποια κόμματα, κυβερνητικά αλλά και αντιπολιτευόμενα έχουν νομιμοποιήσει την παρουσία αυτών των ναζιστικών καρκινωμάτων, άλλοτε με το να “συνομιλούν” (φανερά ή μυστικά-άλλο τώρα που η “μυστικότητα” καταγραφόταν βολικά σε βίντεο για να χρησιμοποιηθεί ως όπλο εκβιασμού, ε κ. Μπαλτάκο;) μαζί τους επί ίσοις όροις, και άλλοτε για να εκμεταλλευθούν την ψήφο τους προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις εμμονικές μικροκομματικές τους σκοπιμότητες; Ξεχάσαμε το πως πέρασε από την Βουλή η απλή αναλογική που πρότεινε ο Τσίπρας;
Έχουν περάσει 4 χρόνια (από το 2013) που το ναζιστικό εγκληματικό μόρφωμα, ο αρχηγός και “βουλευτές” του έχουν παραπεμφθεί σε δίκη. Και η υπόθεση σέρνεται από αναβολή σε αναβολή, από πρόσκομμα σε πρόσκομμα! Σε ποια άλλη ευνομούμενη, λειτουργική, δημοκρατική (στην ουσία, όχι στις... σφραγίδες) χώρα, μια τέτοια κρίσιμη για την ίδια την δημοκρατία και τους θεσμούς της δίκη δεν θα είχε τελεσιδικήσει μέσα σε λίγους μήνες, προκειμένου να καούν τα καρκινώματα και να καθαρίσει ο αέρας που αναπνέει η κοινωνία;
Ποια ήταν η υπεύθυνη στάση των ΜΜΕ, απέναντι σ' αυτό το επικίνδυνο φαινόμενο; Ξεχνάμε ποιοι και σε πόσες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές καλούσαν τα εγκληματικά αποβράσματα, όχι για να ανακρίνουν ή να τα εκθέσουν, όχι για να αναδείξουν στον κόσμο τα βίαια, εγκληματικά και αντιδημοκρατικά σχέδια και μεθόδους τους, αλλά για να... τα κανακέψουν “αθώα”, ή να τα βάλλουν σε σχεδόν σκηνοθετημένες αντιπαραθέσεις στο πάνελ, για να εξασφαλίσουν τηλεθέαση και ακροαματικότητα;
Έπρεπε ΟΛΟΙ μας, αλλά πρωτίστως η συντεταγμένη πολιτεία , να τρομάξουμε από το φαινόμενο, να οργανωθούμε, να βρούμε τρόπους να ξεριζώσουμε αυτό το ζιζάνιο, πριν καν σκάσει μύτη κι' αρχίσει να εξαπλώνεται. Δεν κάναμε απολύτως τίποτε, στην αρχή ανεχτήκαμε τα σκουλήκια ως “δίοδο της οργής” μας, ως μοχλό καταδίκης και “συνέτισης” του αποτυχημένου “συστήματος”, ως αιχμή του ρατσιστικού δόρατος, γιατί αυτά τα σκουλήκια ανέλαβαν την βρώμικη δουλειά, για την οποία τους άφησε χώρο η πολιτεία. Ήταν οι... βολικοί “μαχητικοί” συμπαραστάτες των “αγανακτισμένων”, που ζητούσαν (ενίοτε και επιχειρούσαν...) να “καεί το μπο@ρδελο η Βουλή”, ανεχθήκαμε ( η πολιτική ηγεσία των αρμόδιων υπουργείων...) την διείσδυση τους στα σώματα ασφαλείας και στο στράτευμα, δικαιολογήσαμε ως “πταίσματα” τα επαίσχυντα βίντεο με ναζιστικούς χαιρετισμούς και συνθήματα μίσους από ένστολους...
Δεν ξέρω αν είναι ήδη πολύ αργά, αν υπάρχει περιθώριο να ξυπνήσουμε από τον εφιάλτη που βλέπουμε στον ξύπνιο μας καρτερικά και ν' αντιδράσουμε άμεσα και αποφασιστικά. Η ιστορία, βρίθει παραδειγμάτων όπου κάποιοι “γραφικοί” εξελίχθηκαν σε μάστιγα της ανθρωπότητας.
Αυτό που ξέρω και φοβάμαι, είναι ότι όταν το πρόσωπο του τέρατος δεν σε τρομάζει, έχεις αρχίσει να του μοιάζεις...