Στα μαύρα τα έχει βάψει ο αριστεροδεξιός αναχρονισμός στην Ευρώπη, που βλέπει να καταρρέει η ιδεοληψία μιας γενικευμένης «ανυπακοής» στη Γηραιά Ήπειρο.
Μετά την Ολλανδία, η Γαλλία χθες έστειλε ένα μήνυμα λογικής εκλέγοντας πρώτο τον Μακρόν στον α' γύρο των προεδρικών εκλογών, κάτι που λογικά τον φέρνει ήδη στον προθάλαμο του Élysée.
Η αθλιότητα του Μελανσόν να μη στηρίξει τον Μακρόν στον β' γύρο προδίδει τον κυνισμό μιας Αριστεράς που δεν έχει κανέναν ηθικό ενδοιασμό και είναι έτοιμη να σπρώξει μια κοινωνία στη βαρβαρότητα για να εκδικηθεί τη φιλελεύθερη αστική δημοκρατία. Τον Μελανσόν και τη Λεπέν, άλλωστε, τους ενώνουν πολύ περισσότερα από όσα τους χωρίζουν, αφού μισούν εξίσου την παγκοσμιοποίηση, τις αγορές, την ελεύθερη οικονομία, τους Γερμανούς και την Ευρώπη.
Οι Γάλλοι, ωστόσο, κυρίως οι νέοι και οι πολίτες των μεγάλων αστικών κέντρων, αντιστάθηκαν στην υστερία και το μίσος του αριστεροδεξιού λαϊκισμού και γυρνώντας την πλάτη στη διχαστική ρητορεία του αναχρονισμού, ψήφισαν τον μοναδικό υποψήφιο που ισχυροποιεί την Ευρώπη.
Διαβάζω τις διάφορες ανοησίες που γράφονται στο ελληνικό internet και στις διάφορες σκοταδιστικές φυλλάδες ότι δήθεν ο Μακρόν αντιπροσωπεύει το τίποτα και χαμογελάω.
Ο κόσμος είναι πλέον τόσο σύνθετος που ευτυχώς δεν χωράει στις διχαστικές απλουστεύσεις των φανατικών της Αριστεράς και της Δεξιάς. Και είναι ελπιδοφόρο το ότι μια κοινωνία σαν την (κρατικιστική) Γαλλία δίνει μια ευκαιρία σε έναν σοσιαλφιλελεύθερο πολιτικό να μεταρρυθμίσει μια χώρα που έτρεχε με 1.000 προς τον τοίχο!
ΥΓ.: Υποθέτω το μεγάλο κλάμα θα πέσει στη Γερμανία το φθινόπωρο, όταν η θεία θα κλείσει τον κύκλο των ψευδαισθήσεων.