Η αξιολόγηση θα κλείσει εντός του Νοεμβρίου, διαβεβαίωναν κυβερνητικοί αξιωματούχοι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Αυτά πέρυσι και πάντοτε με την υπενθύμιση ότι, σε αντίθεση με τις προηγούμενες εθελόδουλες κυβερνήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ διαπραγματεύονται και δεν «προσκυνούν».
Οι γιορτές πέρασαν, η χρονιά άλλαξε και η αξιολόγηση δεν έχει κλείσει ακόμη. Το ορόσημο του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου θα παρέλθει χωρίς αποτέλεσμα και καθώς, όπως καθησυχαστικά η κυβέρνηση ψιθυρίζει, πριν από τον Ιούλιο δεν έχουμε απαιτητές πληρωμές, η κυβέρνηση θα παρατείνει σκόπιμα την «ηρωική» διαπραγμάτευση.
Παράλληλα, θα έχει στραμένα τα αγωνιστικά της αντανακλαστικά στις εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη. Η ένοχη και ανομολόγητη προσδοκία για επικράτηση της Λεπέν στη Γαλλία θα συμβαδίζει με την καθυστέρηση της αξιολόγησης, συγκροτώντας τους κρυφούς κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Η επικράτηση αντιευρωπαϊκών και «αντισυστημικών» δυνάμεων (από το Brexit μέχρι τον Τραμπ και ενδεχομένως τη Λεπέν) αποτελεί καλοδεχούμενο σύμμαχο για τον πρωθυπουργό προκειμένου να υλοποιήσει το βασικό του σχέδιο: την ανατροπή μιας θεμελιώδους για τη χώρα επιλογής, αυτής της ευρωπαϊκής της ένταξης και συμμετοχής, μέσα όμως από τη μεθοδευμένη λαϊκή νομιμοποίηση.
Το 60% του «ηρωικού Οχι» στο δημοψήφισμα του 2015, που η κυβέρνηση προσωρινά «παράκουσε», θα έρθει η ώρα να εκφραστεί ξανά...
Με δυο λόγια, η καθυστέρηση στην αξιολόγηση δεν οφείλεται ούτε σε ανικανότητα, ούτε σε απειρία, ούτε σε ερασιτεχνισμό. Υπηρετεί σκόπιμα και μεθοδικά το ανομολόγητο σχέδιο του πρωθυπουργού. Δηλαδή την εξάπλωση του αντιευρωπαϊσμού στη χώρα μέσα από την κόπωση και την αγανάκτηση των γονατισμένων πολιτών, καθώς και μέσα από την εδραίωση της πεποίθησης ότι το σχέδιο των δανειστών όχι μόνο δεν βγαίνει, αλλά αποσκοπεί στην προλεταριοποίηση των Ελλήνων και στην ταπείνωσή τους.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του εργάζονται για την κατάρρευση της χώρας στα πρότυπα των λατινοαμερικανικών χωρών. Με αυτό το πολιτικό και -κυρίως- ψυχολογικό υπόβαθρο θα οδηγήσουν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και μετά σε δημοψήφισμα για το νόμισμα, το οποίο -όπως άλλωστε έχουν πει- δεν είναι φετίχ.
Οι ξένες δυνάμεις που στο παρελθόν δεν χρησιμοποίησαν μόνο τη χώρα μας, αλλά ορισμένες φορές τη βοήθησαν και τη στήριξαν καθοριστικά, δεν θα κάνουν τίποτα αυτή τη φορά. Άλλωστε, ορισμένες από αυτές επιθυμούν διακαώς την έξοδό μας από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.
Και επειδή ο Θεός της Ελλάδας δεν δίνει πάντοτε λύσεις, ας ευχηθούμε ο λαός της Ελλάδας, υποψιασμένος πλέον και καχύποπτος, να δώσει τη λυτρωτική λύση.