Πόσο «πολυσυλλεκτικό» και «πολυτασικό» μπορεί και αντέχει να είναι ένα κόμμα, που στοχεύοντας την εξουσία θέλει να διευρύνει την εκλογική του βάση;
Και, επιτέλους, σε ποια “βάση” θέλει και το συμφέρει να χτίσει την πολιτική και κοινοβουλευτική ισχύ του; Και πόσο παραγωγικό μπορεί ν' αποδειχθεί ως κυβέρνηση (υπό την προϋπόθεση ότι το ενδιαφέρει η προσφορά στον τόπο και όχι η απόλαυση της θαλπωρής της εξουσίας...) όταν το πολιτικό προσωπικό του αποτελείται από γυρολόγους ψηφοθήρες, το μότο των οποίων είναι “μάζευε κι' ας είναι και σάπιες ρώγες”;
Τα χαΐρια και τις προκοπές του ΣΥΡΙΖΑ των “συνιστωσών”, τις γευτήκαμε και τις νοιώθουμε ακόμη στο πετσί μας. Από το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε εγκλωβισθεί, είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα μας βγάλει μια αντίστοιχη νοοτροπία από την άλλη πλευρά. Τούτες τις ώρες, απαιτείται αρετή και τόλμη...
Πολύ καλά έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης που ανάγκασε τος 16 βουλευτές της ΝΔ ν' αποσύρουν την υπογραφή τους από την ερώτηση που υπέβαλλαν από κοινού με κάποιους βουλευτές των ΑΝΕΛ και τον γραφικό(;) ανεξάρτητο κ. Νικολόπουλο, για την ολοκλήρωση του χουντικού “Τάματος του Έθνους”. Μία γελοιότητα που επανέφεραν στην επικαιρότητα, λίγο καιρό πριν, με δική τους ερώτηση οι Χρυσαυγίτες που “κοσμούν” το Κοινοβούλιο. Αλλά, το θέμα δεν είναι η αντίδραση του Προέδρου της ΝΔ, αλλά η λαϊκίστικη, επικίνδυνη, ηλίθια νοοτροπία που διεφάνη ότι διαπνέει ένα σημαντικό μέρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης...
Και το ακόμη πιο κρίσιμο ερώτημα το οποίο εκ των πραγμάτων προκύπτει, είναι εάν και κατά πόσο το “σώμα” της ΝΔ αντέχει τις υπερβάσεις και τον εκσυγχρονισμό που ευαγγελίζεται ο αρχηγός της, και τελικά αν... αντέχει τον ίδιο τον αρχηγό της! Και αν ο τελευταίος είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του κόμματος, ή απλώς κάποια ισχυρά ακόμη ιερατεία από τα σκοτεινά υπόγεια της κομματικής καμαρίλας, τον ανέχονται (και κατά καιρούς δοκιμάζουν τις αντοχές και την αποφασιστικότητά του...) ως αναγκαστικό “μεταβατικό”...
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εξελέγη Πρόεδρος της ΝΔ από την κοινωνική βάση του κόμματος. Αν η εκλογή του εξαρτιόταν από την κοινοβουλευτική ομάδα και τα όργανα του κόμματος, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα είχε καμιά τύχη. Αυτή είναι η πραγματική, η ουσιαστική ισχύς του. Και σ' αυτή και μόνο αυτή οφείλει να στηριχθεί-και να τολμήσει! Άλλους “Μπαλτάκους”, λάιτ η “πλήρεις”, δεν σηκώνει άλλο αυτό το κόμμα. Και όσο αυτό δεν ξεκαθαρίζεται άνωθεν, κατά τρόπο κοφτό και τελεσίδικο, η δύναμη και η δυναμική που απέκτησε στην κοινωνία η ΝΔ και ο αρχηγός της, θα φθίνει σταδιακά. Αργά, ίσως, αλλά κρίσιμα.
Εκτός από την απαράδεκτη αυτή ερώτηση την οποία υπέβαλλαν οι 16 βουλευτές, υπάρχουν πλείστες όσες δηλώσεις και τοποθετήσεις στελεχών, βουλευτών ακόμη και πρώην υπουργών της ΝΔ, που αποδεικνύουν ότι δεν είναι και λίγοι αυτοί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που επιθυμούν, και δραστηριοποιούνται προς αυτή την κατεύθυνση, ένα κόμμα περισσότερο “δεξιό” (με όσες μνήμες ξυπνάει ο όρος...). Ένα κόμμα το οποίο δεν θα είναι επιρρεπές στις κεντροδεξιές, ακόμη και αμιγώς κεντρώες ανάγκες μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας, σε μιαν Ευρώπη σε προβληματισμό επαναπροσδιορισμού και ανακατάταξης.
Θα ήταν καλό, τέτοια κρούσματα “ανταρσίας” και αμφισβήτησης της (σ' επίπεδο διακήρυξης, τουλάχιστον...) επίσημης γραμμής του κόμματος, να πατάσσονται αποφασιστικά και δυ6ναμικά εν τη γενέσει τους. Για να μην αφήνουν περιθώρια θολούρας και... πολλαπλασιασμού. Κατανοητό το ότι υπό τις σημερινές συγκυρίες και τις λεπτές κοινοβουλευτικές ισορροπίες, οι διαγραφές βουλευτών που επιδεικνύουν (κάποιοι, μάλιστα, κατ' εξακολούθηση) τέτοιες “παραταξιακές” συμπεριφορές, ίσως δεν είναι εύκολες. Θα βοηθούσε, όμως, η αντίδραση του αρχηγού του κόμματος να είναι πιο εμφατική, περισσότερο προειδοποιητική ότι τυχόν επανάληψη παρόμοιων κρουσμάτων, θα επιφέρει “καρατομήσεις”. Η ζημιά (αν υπάρξει) στην κοινωνική βάση από μια τέτοια αποφασιστική στάση, θα είναι πολύ μικρότερη από τα όποια (και πρόσκαιρα...) “οφέλη” νομίζουν κάποιοι ότι έχει η ΝΔ από την λογική “μάζευε, κι' ας είναι σάπιες ρώγες...
Αν μάλιστα με δημόσιες τοποθετήσεις τους τάσσονταν υπέρ μιας τέτοιας αντίδρασης της ηγεσίας και οι τέως και πρώην Πρόεδροι του κόμματος, ακόμη καλύτερα. Για να διαψεύδονται στην πράξη υποψίες και να μην μένει χώρος για “ζυμώσεις”...