Η αρνητική απόφαση του ΚΑΣ στο αίτημα του οίκου Gucci να παρουσιάσει την κολεξιόν του 2017 στην Ακρόπολη ήταν αναμενόμενη, αφού αυτοί οι αρτηριοσκληρωτικοί γραφειοκράτες τρέφονται (σαν τα βαμπίρ) από μια αρρωστημένη αρχαιολαγνεία.
Κολλημένοι σαν την τσίχλα στον επαρχιωτισμό του Καρκαβίτσα, αισθάνονται θεματοφύλακες ενός κόσμου που δεν μεταβάλλεται, δεν εξελίσσεται και φυσικά αντιμετωπίζει εχθρικά την ίδια τη ζωή.
Συγχέουν την ηθική με την αισθητική, τον ζωντανό κόσμο με τη θανατίλα των μουσείων και αντιλαμβάνονται τον πολιτισμό σαν ένα κώδικα μυστικό και ερμητικά κλειστό σε ό,τι τον βγάζει από την ασφάλεια των βεβαιοτήτων τους.
Το πρόβλημα, φυσικά, δεν είναι ο σκοταδισμός του ΚΑΣ, αλλά η αναπηρία της πολιτείας και του υπουργείου Πολιτισμού να ανοίξουν τα μουσεία στην ίδια τη ζωή, αντί να τα κρατούν ερμητικά κλειστά στο σκοτάδι και στα στερεότυπα των ελληνοτσολιάδων.
Η παρουσίαση της κολεξιόν του οίκου Gucci θα έδινε στα αρχαία αυτά μνημεία μια ανάσα ζωής, δίνοντας υπεραξία σε μία χώρα που βυθίζεται καθημερινά στον απομονωτισμό του αναδελφισμού.
Αν και πολύ αμφιβάλλω αν η Κονιόρδου είναι σε θέση να αντιληφθεί τη γελοιότητα της απόφασης του ΚΑΣ, ίσως θα έπρεπε ο ίδιος ο Τσίπρας να επιδείξει θάρρος και να δώσει την άδεια να γίνει αυτή η εκδήλωση.
Τα μουσεία, η κληρονομιά της χώρας (που δεν μας ανήκουν με τη στενή έννοια του όρου) δεν κινδυνεύουν από την ίδια τη ζωή, αλλά από τους «ζωντανούς-νεκρούς» γραφειοκράτες που τα διαχειρίζονται.