Η ΔΙΑΦΑΙΝΟΜΕΝΗ αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς ιστορικών ομίλων του Τύπου στην Ελλάδα παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με το πρόσφατο παράδειγμα στη Βενεζουέλα.
Η ΑΛΛΑΓΗ ιδιοκτησίας στα μεγάλα ΜΜΕ που ασκούν έντονη κριτική στην κυβέρνηση είναι μια –ομολογουμένως- έξυπνη συνταγή για τον έλεγχο της ενημέρωσης, που δοκιμάστηκε με απόλυτη επιτυχία από τον Νικολάς Μαδούρο. Πολλές φορές χρησιμοποιώντας πρώτα δικαστικές διώξεις, δημόσιες απειλές, αλλά και οικονομική «ασφυξία».
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ δυο χρόνια μεγάλοι τηλεοπτικοί σταθμοί, εφημερίδες και ραδιοφωνικοί σταθμοί στη Βενεζουέλα άλλαξαν, μυστηριωδώς, ιδιοκτησιακό καθεστώς. Τα μέσα αυτά σταμάτησαν να ασκούν κριτική και πλέον στηρίζουν το καθεστώς του Μαδούρο.
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ του Μαδούρο για τον απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ στη χώρα, υπήρξε πολύ πιο αποτελεσματική από εκείνη του Ούγο Τσάβες, (που είχε βάλει λουκέτο στο κανάλι RCTV) και πολύ χρήσιμη ακόμη και για το ενδεχόμενο μελλοντικής πολιτικής αλλαγής στη Βενεζουέλα.
Η ΠΩΛΗΣΗ της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία στη Βενεζουέλα, «El Universal», το 2014, που ασκούσε σκληρή κριτική στην κυβέρνηση, προκάλεσε σοκ στους αναγνώστες. Μετά από 105 χρόνια κυκλοφορίας η εφημερίδα βγήκε με πρωτοσέλιδο τίτλο: «Η El Universal αρχίζει μια νέα εποχή».
ΠΙΣΩ από την αγορά της εφημερίδας βρισκόταν μια εταιρεία «φάντασμα», που όπως αποδείχθηκε εκπροσωπούσε τα συμφέροντα του Νικολάς Μαδούρο. Νωρίτερα βέβαια, ο ίδιος ο Μαδούρο είχε φροντίσει να απαξιώσει την ιστορική εφημερίδα, απειλώντας τους ιδιοκτήτες της δημόσια σε απευθείας τηλεοπτική σύνδεση, υβρίζοντας καθημερινά τους δημοσιογράφους της, εκβιάζοντας και μπλοκάροντας ακόμη και την παροχή χαρτιού για να τυπωθεί.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ την πώληση της, η εφημερίδα άλλαξε πολιτική γραμμή και μετατράπηκε σε ένθερμο υποστηρικτή της πολιτικής του Νικολάς Μαδούρο. Η εφημερίδα απέλυσε «ενοχλητικούς» δημοσιογράφους που δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν στην αλλαγή, ενώ απέλυσε ακόμη και την γελοιογράφο Rayma Suprani, επειδή μια γελοιογραφία της είχε ενοχλήσει τον Μαδούρο.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΚ υπέστησαν οι τηλεθεατές παρακολουθώντας το πρόγραμμα του μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού «Globovisión», το οποίο επίσης ασκούσε σκληρή κριτική στην κυβέρνηση της Βενεζουέλας. Η Δικαιοσύνη είχε ασκήσει αφόρητες πιέσεις στους ιδιοκτήτες του καναλιού, μετά από προσφυγές της ίδιας της κυβέρνησης, του αντίστοιχου ΕΣΡ (Conatel), υπουργών, ακόμη και της Γενικής Εισαγγελίας. Ο εκ των ιδιοκτητών του καναλιού, Guillermo Zuloaga, απευθυνόμενος στους εργαζόμενους είπε: «Αυτές οι διώξεις μας έχουν γονατίσει, επιπλέον υπάρχει η προοπτική η κυβέρνηση να μην ανανεώσει την άδεια του σταθμού που λήγει σε 2 χρόνια. Επιπρόσθετα, τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα έχουν άμεση επίπτωση στη λειτουργία μας, έχουμε απέναντι μας μια πανίσχυρη κυβέρνηση που θέλει να μας δει να αποτυγχάνουμε».
ΤΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ κανάλι «Globovisión» μετά από την πώληση του έγινε και εκείνο ξαφνικά ένθερμος υποστηρικτής της κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ είναι επίσης το παράδειγμα του ιδιοκτήτη της εφημερίδας «Tal Cual», Teodoro Petkoff, ένας από τους μεγαλύτερους διανοούμενους της δημοκρατικής Αριστεράς, ο οποίος λόγω των διώξεων του καθεστώτος εναντίον του, πρέπει να παρουσιάζεται κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα. Η κυβέρνηση επίσης έχει μπλοκάρει τη διάθεση του χαρτιού για να μη μπορεί να τυπώνει την εφημερίδα του.
Η ΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ χρησιμοποιήθηκε και για τον όμιλο «Cadena Capriles» που έλεγχε πολλά ΜΜΕ στη χώρα, όπως η εφημερίδα «Últimas Noticias». Το ίδιο συνέβη και με την -μικρότερη σε κυκλοφορία- εφημερίδα «Notitarde». Ο κατάλογος των ΜΜΕ που άλλαξαν ιδιοκτησιακό καθεστώς στη Βενεζουέλα και πλέον στηρίζουν την κυβέρνηση Μαδούρο είναι μεγάλος.
ΣΥΜΦΩΝΑ με την έρευνα που έκανε το Ινστιτούτο Τύπου της Βενεζουέλας (IPYS) «πολλοί δημοσιογράφοι στους οποίους επιβλήθηκε αυτολογοκρισία παραιτήθηκαν ή απολύθηκαν από τη δουλειά τους, λόγω της αλλαγής πολιτικής γραμμής στα μέσα ενημέρωσης όπου εργάζονταν».
ΣΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ μέσα ενημέρωσης που άλλαξαν ιδιοκτησιακό καθεστώς υπήρχαν 6 κοινά χαρακτηριστικά: Πριν από την πώληση τους υπήρξε εκστρατεία απαξίωσης τους και απειλές από την κυβέρνηση, υπήρξαν δικαστικές διώξεις, οικονομική «ασφυξία», υπήρξαν φήμες στο διαδίκτυο για επικείμενη πώληση τους, δόθηκαν υποσχέσεις από τον ίδιο τον Μαδούρο και έπειτα από τους νέους ιδιοκτήτες ότι η πολιτική γραμμή δήθεν δεν θα αλλάξει, ενώ στη συνέχεια «εξαφανίστηκαν» οι δημοσιογράφοι που ασκούσαν κριτική και φυσικά άλλαξε η πολιτική γραμμή.
ΠΡΟΘΕΣΗ της κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο ήταν και εξακολουθεί να είναι ο απόλυτος έλεγχος της ενημέρωσης στη Βενεζουέλα, η επιβολή λογοκρισίας, αυτολογοκρισίας και εκφοβισμού των δημοσιογράφων που έχουν αντίθετη άποψη. Πολλοί διεθνείς ανεξάρτητοι οργανισμοί υποστηρίζουν ότι η ζημιά στους δημοκρατικούς θεσμούς που επέφερε το καθεστώς Μαδούρο στη Βενεζουέλα είναι μεγαλύτερο από την οικονομική ζημιά που έχει προκαλέσει.
ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ μια ωραία πρωία εμφανίστηκαν ορισμένοι στα γραφεία ΜΜΕ για να «ευχηθούν» στους εργαζόμενους και στη συνέχεια «δέχθηκαν προθύμως» να συμβάλλουν στην «διάσωση» ιστορικών ομίλων του Τύπου, που το ίδιο το καθεστώς είχε απαξιώσει και είχε φέρει στα πρόθυρα της καταστροφής.
ΑΥΤΗ ΤΗ στιγμή η κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο ελέγχει σχεδόν το σύνολο των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης στη Βενεζουέλα και επιπλέον έχει δημιουργήσει πολλά κρατικά μέσα ενημέρωσης που προπαγανδίζουν το έργο του καθεστώτος. Επιπλέον η κυβέρνηση έχει κλείσει δεκάδες άλλα μέσα ενημέρωσης με διάφορες μεθόδους και προσχήματα, επειδή παρουσίαζαν τις δραστηριότητες της αντιπολίτευσης.
Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ, που τη νύχτα του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα το 2015, τηλεφώνησε στον Νικολάς Μαδούρο για να του πει ότι κατάφερε να κερδίσει παρ’ ότι τον «πολέμησαν σκληρά 9 τηλεοπτικοί σταθμοί στην Ελλάδα», μέχρι σήμερα δεν έχει δείξει να διαφωνεί με τις πρακτικές του προέδρου της Βενεζουέλας.