Όπως και να το δεις, αυτό το «αστείο» με την επιστολή Τσακαλώτου προς τους «θεσμούς», έχει κάτι το ταπεινωτικό.
Για όλους μας, όχι για τον ίδιον...
Δεν είναι αυτό το “δεν θα το ξανακάνουμε...” και “από δω κι’ εμπρός, θα σας ρωτάμε...”, ούτε καν η...υπόσχεση η Ελλάδα να συμμορφώνεται με τα όσα έχει ήδη συνομολογήσει. Το πιο “χοντρό”, είναι η απαίτηση των δανειστών (οι οποίοι, άλλωστε, και... υπαγόρευσαν την επιστολή, ο Ευκλείδης των “53”, απλώς την υπέγραψε!) στην “δήλωση” αυτή (δήλωση, λέξη φορτισμένη για την Αριστερά...) να επαναληφθούν οι “στόχοι” για τους οποίους έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση. Πλεονάσματα μέχρι και μετά το 2018, αυτόματη ενεργοποίηση του “κόφτη” μισθών και συντάξεων και πάει λέγοντας.. Να τους αναφέρει, δηλαδή, ο αρμόδιος υπουργός, καίτοι είναι ήδη γνωστοί και συνομολογημένοι, ως ταπεινωτική απόδειξη της “εμπιστοσύνης” την οποία τρέφουν οι δανειστές στην αξιοπιστία της χώρας... Κάτι σαν “όλο από την αρχή, μέχρι να το χωνέψτε...
Κι’ άντε να πεις, εντάξει η κυβέρνηση διέπραξε ακόμη μια “γκάφα-αυταπάτη” , την αναγνωρίζει και ζητάει συγγνώμην. Εμ, τότε, οι... πανηγυρισμοί στο εσωτερικό ότι “νικήσαμε” τους “κακούς” ξένους και τους “ντόπιους τσάτσους” τους, σε τι αποβλέπουν; Και ποιόν πείθουν αυτοί οι τσαμπουκάδες εσωτερικής επικοινωνιακής κατανάλωσης;Δεν καταλαβαίνει ο συνταξιούχος που πήρε το εφ’ άπαξ “αντίδωρο” ως...13η σύνταξη (όρο στον οποίο επιμένει ο... μπάρμπα Αλέκος Φλαμπουράρης!) ότι θα το επιστρέψει με το που θα μπει ο νέος χρόνος; Κι’ ακόμη, δεν ξέρει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι θα ισχύσει και ο “κόφτης” στις συντάξεις, κι’ ας λέει ο Τσακαλώτος ότι “την μη επίτευξη των στόχων της ανάπτυξης, την θεωρεί εντελώς απίθανη...”;
Στις αρχές Νοεμβρίου, ο κ. Τσίπρας μας διαβεβαίωνε ότι “τα καλά νέα για το χρέος, , είναι θέμα ημερών...”. Στις αρχές Δεκέμβρη, αντί για “καλά νέα” εξασφαλίσαμε (υπό πολύ συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις...) κάτι που είχε συμφωνηθεί από... τον Μάϊο! Και η κυβέρνηση... πανηγύριζε την “μεγάλη εθνική επιτυχία”, για... να σκάσει ο Μητσοτάκης! Λίγα μόνο 24ωρα μετά, ο πρωθυπουργός , “φτιαγμένος” από την...επιτυχία, μοιράζει το αντίδωρο στους χαμηλοσυνταξιούχους, που το βαφτίζει “13η σύνταξη”! Οι δανειστές, τα παίρνουν στο κρανίο και παγώνουν αυτό που ο Τσίπρας είχε χαρακτηρίσει μεγάλη “εθνική επιτυχία”. Κι’ ακολουθούν οι γνωστές πρόσφατες σαχλαμάρες “δεν εννοούσαμε ακριβώς αυτά που λέγαμε...”, ο Ευκλείδης γονυπετής ορκίζεται “δεν θα ξαναγίνει”, οι Ευρωπαίοι του λένε “άστα αυτά, τα συγγνώμην και τα δεν θα ξαναγίνει, μόνο εγγράφως...” και του στέλνουν την επιστολή που θέλουν να υπογράψει,όπως και γίνεται, και μετά... ξεπαγώνει η “μεγάλη εθνική επιτυχία”, τα προφορικά, δηλαδή, ημίμετρα για το χρέος! Εδώ είμαστε...
Καθαρές κουβέντες: η κατάσταση στην οποία έχουμε βρεθεί (και την οποία παρέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ από τους προηγούμενους) δεν πρόκειται να διορθωθεί αν όλοι μαζί, ταγοί και κοινωνία, δεν παραδεχθούμε τα λάθη και τις ευθύνες μας, δεν αποδεχθούμε ότι ο δρόμος είναι δύσβατος, ανηφορικός και γεμάτος παγίδες , ότι εδώ που φθάσαμε χρειάζονται θυσίες και σκληρή δουλειά. Δουλειά των πολιτικών είναι να μιλήσουν με ειλικρίνεια, να παρουσιάσουν (επιτέλους!) ένα επεξεργασμένο και βιώσιμο “εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης”, και να ηγηθούν της εθνικής πορείας σ’ αυτόν το δύσκολο δρόμο.
Δεν μπορεί, δηλαδή, ο κ. Τσίπρας μετά από δυο χρόνια απογοητευτικής (στον ελαφρότερο χαρακτηρισμό...) διακυβέρνησης το μόνο που έχει να επιδείξει να είναι “τα εγκλήματα των προηγούμενων”. “Προηγούμενος” είναι ήδη και ο ίδιος. Ούτε να ξεφουρνίζει τερατώδη και υποτιμητικά της νοημοσύνης του κόσμου ψέμματα, για λόγος εσωκομματικής συσπείρωσης και... δημοσκοπικής αντοχής. Ο τόπος, είναι στο χείλος του γκρεμού και χρειάζεται λύσεις, ότι “επιτυχίες” με ημερομηνία λήξεως και αναθέματα στο χθες. Δεν αντιλαμβάνεται ότι η κοινωνία χρειάζεται να συνεγερθεί, χωρίς “ζωτικές ψευδαισθήσεις”, χωρίς ανόητα και τελικά αδιέξοδα ψηφοθηρικά χαϊδέματα. Δεν μπορεί από “αυταπάτη” σε “αυταπάτη”, από ψέμα σε ψέμα, να συνεχίζεται αυτή η σχιζοφρενική κατευθυντήρια τακτική της κυβέρνησης “τον μήνα τούτο, άμα τον πηδήξουμε...”, να πλασάρουμε ακόμη μια “εθνική επιτυχία”, να βρούμε ένα ζωτικό ψεύδος να κατηγορήσουμε τους “άλλους”, προηγούμενους και νυν στο εσωτερικό και “χρήσιμους εχθρούς” στο εξωτερικό...
Πιο απλά, η οργή και η απογοήτευση του κόσμου, έφερε την “πρώτη φορά...” στην εξουσία ως ελπίδα για το “νέο” και το “άλλο”. Και, πάντως, κάτι με ευθύνη και δίχως φρικτά και περιφρονητικά ψέματα...