Παρακολούθησα χθες στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ τη συνέντευξη του πρωθυπουργού της Αλβανίας Εντι Ράμα (στον Αλέξη Παπαχελά) και ομολογώ ότι έπαθα πολιτισμικό σοκ, καθώς αισθάνθηκα πολίτης μας τριτοκοσμικής χώρας.
Δεν είχα ξαναδεί ποτέ τον Ράμα να μιλά και να αναλύει τα ελληνοαλβανικά θέματα, είχα όμως ακούσει ότι πρόκειται για έναν κατ' ουσίαν Ευρωπαίο πολιτικό που θέλει να μεταρρυθμίσει την Αλβανία και να τη μετατρέψει σε μία μοντέρνα δυτική χώρα.
Εντυπωσιάστηκα από τα αγγλικά του, τη στερεότητα των επιχειρημάτων του, τον ορθό λόγο και τη μετριοπάθειά του.
Με δυο λόγια, μέσα σε μια ώρα γελοιοποίησε όλες αυτές τις ελληνικές εθνικιστικές μαλακίες περί της δήθεν Μεγάλης Αλβανίας και της δήθεν απειλής που διατρέχει η ελληνική μειονότητα στη Χειμάρρα, τις οποίες διακινούν διαχρονικά διάφοροι παράφρονες Ελληνες δημοσιογράφοι και αργόσχολοι και αναπαράγονται στο βόθρο του ίντερνετ και σε διάφορα περιθωριακά έντυπα.
Για τη Μεγάλη Αλβανία που δήθεν αποτελεί την κρυφή ατζέντα της αλβανικής εξωτερικής πολιτικής, τα επιχειρήματά του ήταν ακράδαντα. «Γιατί πρέπει να απολογηθώ εγώ», είπε, «για λογαριασμό κάποιων παρανοϊκών που φαντάζονται τέτοια πράγματα και φτιάχνουν χάρτες χωρίς αντίκρισμα;». «Θα ήταν», πρόσθεσε, «σαν η ελληνική κυβέρνηση να απολογηθεί επειδή διάφοροι παράφρονες ονειρεύονται τα σύνορα της Ελλάδας έως τη μέση της Αλβανίας».
Ακόμα πιο πειστικός ήταν στο θέμα της δήθεν «άνισης αντιμετώπισης» της ελληνικής μειονότητας της Χειμάρρας με την κατεδάφιση διάφορων αυθαίρετων κτισμάτων που ανήκουν σε Αλβανούς πολίτες ελληνικής καταγωγής.
«Στην Αλβανία», είπε, «σχεδιάζουμε μία οικιστική αστική ανάπτυξη και κατεδαφίσαμε 9.000 κτίσματα σε όλη τη χώρα». «Αν βρείτε», είπε στον Παπαχελά, «ότι οι κατεδαφίσεις αυτές στη Χειμάρρα έγιναν με διαφορετικά κριτήρια και με διαφορετικό νόμο απ' ό,τι στην υπόλοιπη χώρα, θα βγω στο κανάλι σας και θα ζητήσω δημόσια συγγνώμη στον ελληνικό λαό».
Με λίγα λόγια, η Αλβανία του Ράμα προσπαθεί να κλείσει τις πληγές της από τον ολοκληρωτισμό του καθεστώτος Χότζα, να δαμάσει τις έχθρες, τα μίση και τα πάθη της ιστορίας των Βαλκανίων και να εισέλθει οριστικά στη λογική και στον πολιτισμό της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας του.
Αντίθετα, εμείς, κολλημένοι στα στερεότυπα, τις ψυχώσεις και τον υποσυνείδητο αλυτρωτισμό ενός ξεπερασμένου και ανίκανου πολιτικού προσωπικού, ψάχνουμε αφορμές για καβγάδες και μαχαλομαγκιές, αντί να παραδειγματιστούμε από τη θέληση για ευημερία και πρόοδο που διακατέχει τους γείτονές μας.
Δυστυχώς, «αυτή είναι η Ελλάδα» που είχε πει με τόση ειλικρίνεια ο Σημίτης και λοιδορήθηκε από όλους τους κάφρους που συμμετέχουν σε αυτή τη φάρσα που ονομάζουμε δημόσιο διάλογο.