Ο Τσίπρας, με τον ανασχηματισμό που έκανε, απέδειξε γι' άλλη μια φορά ότι στο πεδίο της επικοινωνίας, των εντυπώσεων, των “μηνυμάτων” και της... κωλοτούμπας, είναι άρχων του παιγνιδιού...
Η υπόθεση με τις τηλεοπτικές άδειες, όχι μόνο δεν του “βγήκε” αλλά κατέληξε σε εμβληματική ήττα. Η απόπειρα κοροϊδίας των δανειστών με τις ολιγωρίες και παλινωδίες στο θέμα των μεταρρυθμίσεων, μέσω της προσωπικής ιδεοληπτικής πολιτικής που εφήρμοσαν συγκεκριμένοι υπουργοί του (και ο ίδιος ανεχόταν...), δεν απέδωσε. Παρά τις απειλές και τους λεονταρισμούς του, κατάλαβε πώς για να υπάρξει η όποια, μικρή έστω, πρόοδος στο μείζον ζήτημα της ρύθμισης του χρέους το οποίο έχει αναδείξει σε ύψιστο στρατηγικό στόχο, θα πρέπει να πείσει ότι προχωράει τις μεταρρυθμίσεις και υλοποιεί το πρόγραμμα. Το οποίο, άλλωστε, αυτός ο ίδιος συνομολόγησε με τους δανειστές...
Έκανε, λοιπόν, ένα ανασχηματισμό που εκπέμπει το μήνυμα της “συνθηκολόγησης”, που αφήνει περιθώρια να δημιουργηθούν εντυπώσεις ότι επιτέλους, έστω αργά, έστω με τεράστιο εθνικό κόστος λόγω της 20μηνης αλλοπρόσαλλης κυβερνητικής πολιτικής, ο ίδιος ως υπεύθυνος πρωθυπουργός άρχισε να ιχνηλατεί τα σημάδια της πραγματικότητας στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο της χώρας. Αδρανοποίησε (με αποπομπές ή μεταθέσεις σε “αδιάφορα” μη παραγωγικά υπουργεία) όσους με τις προσωπικές τους πολιτικές υπονόμευαν την προσπάθεια υλοποίησης του προγράμματος και ολοκλήρωσης της αξιολόγησης
Εφερε στο κυβερνητικό σχήμα πρόσωπα που υπόσχονται ότι μπορούν και θέλουν να την επιταχύνουν. Το αν θα τα καταφέρουν ή θα τους επιτραπεί να το κάνουν κι' όλας, απομένει ν' αποδειχθεί...
Το παρελθόν των χειρισμών του κ. Τσίπρα, οι ομολογημένες “αυταπάτες” του, τα κατ' εξακολούθηση ψέμματα του, δεν επιτρέπουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας ότι επιτέλους προσγειώθηκε στην πραγματικότητα και ειλικρινώς εγκαταλείπει ιδεοληψίες και μουχλιασμένες παλαιοκομμουνιστικές απόψεις. Το βέβαιο, όμως, είναι ότι με τον ανασχηματισμό που έκανε, αυτό θέλει να καταδείξει-αν το εννοεί κι' όλας, κι' αυτό απομένει ν' αποδειχθεί...
Αν είχε φτιάξει ένα τέτοιο κυβερνητικό σχήμα (κι' αν υποτεθεί ότι εννοεί και θέλει να κάνει πράξη το μήνυμα το οποίο θέλει να εκπέμψει...) μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 και τα όσα τραγικά είχαν προηγηθεί, αδιαμφισβήτητα τα πράγματα θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Θα είχε τρέξει τις αναγκαίες και επώδυνες, εδώ που έχουμε φθάσει, μεταρρυθμίσεις και η περιβόητη πορεία (επίπονη και μακρά...) προς την ανάπτυξη, θα είχε ήδη ξεκινήσει. Δεν το έπραξε τότε, το επιχειρεί υποτίθεται τώρα. Τι σηματοδοτούσαν οι Σκουρλέτηδες, Δρίτσες, Μπαλτάδες, τους οποίους και ανεχόταν επί ένα χρόνο, το κατάλαβε τώρα μας λέει...
Το ενδεχόμενο πρόωρης καταφυγής στις κάλπες (από ατύχημα ή μεθόδευση...) δεν μπορεί ν' αποκλεισθεί, αλλά το βέβαιο είναι ότι το νέο κυβερνητικό σχήμα, δεν είναι “εκλογικό”. Θέλει να πείσει δανειστές αλλά και εσωτερικό κοινό, ότι αποβλέπει σε μια αποτελεσματικότερη διακυβέρνηση κεντρικής καθοδήγησης. Είναι το νέο “στοίχημα” του κ. Τσίπρα. Ο οποίος δείχνει να αντελήφθη, ότι για να αντιμετωπίσει την επελαύνουσα (δημοσκοπικά, τουλάχιστον, και με εντυπωσιακές επιδόσεις) ΝΔ, είναι υποχρεωμένος να το “γυρίσει” στην σοσιαλδημοκρατία και την ευρωπαϊκή διαλλακτικότητα και συμβιβασμό.
Αυτή η... κέντρο-αριστερό-δεξιά μεταμόρφωση της κυβερνητικής εξουσίας, όπως φιλοτεχνείται κυρίως με την στελέχωση των παραγωγικών υπουργείων, υποτίθεται ότι αποβλέπει στο να εξασφαλίσει την ανοχή και υπομονή των δανειστών, αλλά και να αποδυναμώσει την ΝΔ που υπόσχεται ότι μόνον αυτή μπορεί με ρεαλισμό να βάλει τα θεμέλια για την οικονομική σταθερότητα, την προσέλκυση επενδύσεων και την πολυπόθητη ανάπτυξη μέσω ουσιαστικών και δομικών μεταρρυθμίσεων.
Η κίνηση, μπορεί ν' αποδειχθεί ουσιαστική, πραγματιστική. Αλλά, με τον ΣΥΡΙΖΑ, ας μην σπεύδει κανείς...
ΥΓ: Η απομάκρυνση Φίλη, συνιστά σοβαρή και πολυδιάστατη ήττα του κ. Τσίπρα. Και στο ιδεολογικό, αλλά και στο πεδίο των εσωκομματικών ισορροπιών, όπου λογικό είναι κανείς να αναμένει με ενδιαφέρον τις εξελίξεις. Και νίκη της διοικούσας ιεραρχίας και του... κ. Καμμένου- οι ΑΝΕΛ του οποίου, αυξήθηκαν και πληθύνθηκαν στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Είπαμε, η στροφή περιλαμβάνει και την σοσιαλδημοκρατία, αλλά και την...Δεξιά!