Λαγούς από το… καπέλο ετοιμάζεται να βγάλει το υπουργείο Οικονομικών, προκειμένου να ξεπεράσει τις επιφυλάξεις και τους αστερίσκους των Θεσμών για τον Προϋπολογισμό του 2020.
Πέρα από τη διεύρυνση των ηλεκτρονικών συναλλαγών, με κίνητρα για τη χρήση του πλαστικού χρήματος και αντικίνητρα για συναλλαγές με μετρητά που μπορούν να πολλαπλασιάσουν τις εισπράξεις ΦΠΑ, οι υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών ετοιμάζουν πυρετωδώς αλλαγές στις αντικειμενικές αξίες, που κινούνται πέρα από τις συνήθεις αυξομειώσεις των Τιμών Ζώνης και των Συντελεστών Εμπορικότητας. Ποιο είναι το μυστικό; Εντάξεις περιοχών εκτός σχεδίου και εκτός αντικειμενικού προσδιορισμού, που σήμερα φορολογούνται χαμηλά ή εξωφρενικά χαμηλά σε σχέση με τις εκτιμώμενες εμπορικές τιμές. Εκτιμώμενο δημοσιονομικό όφελος; Έως 500 εκατ. Ευρώ.
Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Δεν είναι τυχαίο ότι η τελευταία μαζική ένταξη περιοχών στο αντικειμενικό σύστημα έγινε πριν από καμιά δεκαριά χρόνια κι έκτοτε ουδέν, παρά το ότι οι στρεβλώσεις βγάζουν μάτι, ειδικά από τότε που μπήκε ο ΕΝΦΙΑ στη ζωή μας. Τι αναφέρει η επίμαχη διάταξη του άρθρου 4 του ν.4223; «Κτίσματα εντός ή εκτός σχεδίου πόλης ή οικισμού, για τα οποία δεν έχει καθοριστεί τιμή ζώνης, καθώς και τα ειδικά κτίρια της υποπαραγράφου γ΄ της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, εντάσσονται στην κατώτερη τιμή ζώνης της Δημοτικής Ενότητας στην οποία βρίσκονται. Αν δεν έχουν καθοριστεί τιμές ζώνης στη Δημοτική Ενότητα, εντάσσονται στην κατώτερη τιμή ζώνης του οικείου Δήμου και, αν δεν έχουν καθοριστεί τιμές ζώνης στο Δήμο, εντάσσονται στην κατώτερη τιμή ζώνης της οικείας Περιφερειακής Ενότητας και, αν δεν έχουν καθοριστεί τιμές ζώνης στην Περιφερειακή Ενότητα, εντάσσονται στην κατώτερη τιμή ζώνης της οικείας Περιφέρειας».
Το δύσκολο εγχείρημα του Υπουργείου Οικονομικών
Πώς μεταφράζονται τα παραπάνω; Μια ωραιότατη βιλίτσα σε ένα μαγευτικό Κυκλαδονήσι, με θέα το απέραντο γαλάζιο, που «τυγχάνει» εκτός αντικειμενικού συστήματος, δεν φορολογείται καν με την υψηλή Τιμή Ζώνης της Χώρας του νησιού, η οποία μπορεί να φτάνει στις 5.000 ευρώ, αλλά ο φόρος υπολογίζεται με την κατώτερη Τιμή του Δήμου, η οποία ταιριάζει περισσότερο με τις Τιμές που συναντά κανείς π.χ. στα δυτικά προάστια της Αθήνας. Τουτέστιν, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις ένα μικρομεσαίο διαμέρισμα «συναγωνίζεται» παραθαλάσσιο ακίνητο, το οποίο… απλώς βρίσκεται εκτός αντικειμενικού συστήματος.
Το εγχείρημα φυσικά δεν είναι απλό. Με πρόχειρους υπολογισμούς, εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον 7.000 οι περιοχές που βρίσκονται εκτός αντικειμενικού συστήματος και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η τελευταία «χειρουργική» αναπροσαρμογή των Τιμών Ζώνης το 2018 ούτε καν ακούμπησε το θέμα. Επιπλέον, αν εξαιρέσει κανείς τις περιοχές- φιλέτα, οι υπόλοιπες περιοχές είναι απομακρυσμένες και χαμηλής εμπορικής αξίας, καθιστώντας έτσι εκ των πραγμάτων αισιόδοξο το σχεδιασμό για άντληση ως και 500 εκ. ευρώ.
Από την άλλη μεριά, η ένταξη όλων αυτών των περιοχών, σε συνδυασμό με την επικείμενη αναπροσαρμογή των Τιμών Ζώνης στα νέα δεδομένα των αυξημένων- έστω σε κάποιες περιοχές- εμπορικών τιμών, δεν θα αλλάξει το χάρτη μόνο του ΕΝΦΙΑ, αλλά και των αγοραπωλησιών.