Αλλάζει ο χάρτης του παγκόσμιου τουρισμού με την αλματώδη αύξηση της κίνησης από χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία. Τί δείχνει μελέτη των Deloitte και Google.
Έχοντας ως χρονιά αναφοράς το 2019, όταν σημειώθηκε ρεκόρ με 1,46 δισεκατομμύριο διεθνή ταξίδια, η μελέτη βρίσκει πως το 2040 θα υπάρχει αύξηση κατά περίπου ένα δισ., προσεγγίζοντας η ανθρωπότητα τα 2,4 δισ. ταξίδια για αναψυχή. Επίσης σημειώνεται ότι μετά την τεράστια κάμψη λόγω πανδημίας, ο παγκόσμιος τουρισμός το 2023 κάλυψε το χαμένο έδαφος κατά 88%.
Πρόκειται για την παγκόσμια μελέτη με τίτλο «NextGen travellers and destinations: our vision on the tourism industry transformation», που εκπόνησε η Deloitte σε συνεργασία με την Google. Η μελέτη εξετάζει την πορεία του παγκόσμιου τουρισμού μέσα στις δεκαετίες, κάνοντας προβολές μέχρι και το μακρινό (;) 2040.
Η μεσαία τάξη στις αναπτυσσόμενες χώρες μεγαλώνει και… ταξιδεύει
Ως βασικό μοχλό της αύξησης της τουριστικής κίνησης τα επόμενα χρόνια η μελέτη εντοπίζει τη μεγέθυνση της μεσαίας τάξης, κυρίως σε αναδυόμενες αγορές. Έτσι ως νέες μεγάλες αγορές εξερχόμενου τουρισμού θα πρέπει να υπολογίζονται η Βραζιλία, το Πακιστάν, η Σαουδική Αραβία, η Ινδονησία, το Μεξικό, και κυρίως η Ινδία.
Σημαντικό ρόλο στη μεγέθυνση του τουριστικού κλάδου παγκοσμίως αναμένεται να παίξει επίσης η αύξηση του μέσου ετήσιου αριθμού διεθνών ταξιδιών από τα νοικοκυριά που ανήκουν στη μεσαία τάξη στις ήδη ανεπτυγμένες οικονομίες. Οι ώριμες αγορές της Ευρώπης, η Γερμανία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται αλλά με σημαντικά χαμηλότερους ρυθμούς.
Έτσι οι χώρες με τον μεγαλύτερο όγκο εξερχόμενου τουρισμού αναμένεται να διαμορφωθεί ως εξής:
Νέοι προορισμοί αλλά παραμένουν οι σταθερές
Στο πεδίο των προορισμών, η μελέτη των Deloitte και Google δείχνει ότι ναι μεν η Αφρική και η Μέση Ανατολή αναμένεται να γνωρίσουν τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης, ωστόσο η Ευρώπη θα διατηρήσει το μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς. Το 45% των ταξιδιωτών παγκοσμίως εκτιμάται ότι θα επισκέπτεται τέσσερις συγκεκριμένους ευρύτερους προορισμούς, τη Μεσόγειο, τη Νοτιοανατολική Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Καραϊβική. Ειδικά για τη Μεσόγειο, αναμένεται να αυξήσει την επισκεψιμότητά της από τα 365 εκατ. το 2019, στα 495 εκατ. το 2040.
Ως παράγοντες ανάπτυξης των τουριστικών προορισμών, η μελέτη σημειώνει τη μεγάλη δυνατότητα φιλοξενίας ταξιδιωτών, την ελκυστικότητα, αλλά και την σχετικά κοντινή απόσταση από τις βασικές αγορές εξερχόμενου τουρισμού.
Τί προβλέπει η μελέτη για την Ελλάδα
Η χώρα μας αναμένεται να συνεχίσει να αναπτύσσεται, διατηρώντας τη θέση της εντός των 20 πιο δημοφιλών προορισμών παγκοσμίως. Ωστόσο οι ρυθμοί ανάπτυξης θα είναι χαμηλότεροι από άλλους προορισμούς που έχουν τη δυναμικότητα να υποδεχτούν πολύ περισσότερους ταξιδιώτες.
Ο κόσμος αλλάζει, μαζί και ο τουρισμός
Η μελέτη διακρίνει μία σειρά τάσεων και δυνάμεων που θα διαμορφώσουν τον παγκόσμιο τουριστικό κλάδο τα επόμενα χρόνια, όπως είναι οι εξής:
- Η εκθετική ανάπτυξη της τεχνολογίας, με την εικονική πραγματικότητα, την τεχνητή νοημοσύνη, τη μετάφραση/διερμηνεία σε πραγματικό χρόνο και τη σύγκλιση της τεχνολογίας με τις βιοεπιστήμες να αποτελούν βασικές εξελίξεις.
- Η μεταβολή στο προφίλ των ταξιδιωτών, με παράγοντες όπως η γήρανση του πληθυσμού, η έμφαση στην μακροζωία, οι ανισότητες, και η φυλετική, εθνική και σεξουαλική διαφορετικότητα να παίζουν σημαντικό ρόλο.
- Οι κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές, όπως εκφράζονται στον τρόπο εργασίας, στις προτιμήσεις των ταξιδιωτών, στους τρόπους και τα μέσα επικοινωνίας, στην έμφαση στη ψυχική υγεία και στην έννοια του ταξιδιού για κάποιο βαθύτερο σκοπό.
- Η κλιματική αλλαγή και γενικότερα το ζήτημα της βιωσιμότητας, που θέτουν πίεση στον κλάδο – καθώς αυτός παράγει περίπου το 8% των εκπομπών άνθρακα παγκοσμίως και επιβαρύνει σημαντικά τους προορισμούς και τις τοπικές κοινωνίες – αλλά παράλληλα αποτελούν σημαντική ευκαιρία για διαφοροποίηση και ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
- Τις γεωπολιτικές εξελίξεις, οι οποίες αν και δύσκολο να προβλεφθούν, τη στιγμή αυτή δείχνουν μία πορεία ανάσχεσης της παγκοσμιοποίησης, αύξησης του προστατευτισμού και του εθνικισμού, ενίσχυσης της πολιτικής και κοινωνικής ριζοσπαστικοποίησης και του εξτρεμισμού, αύξησης των συγκρούσεων και ανάδειξης νέων κινδύνων, όπως είναι το κυβερνοέγκλημα.
- Οι αλλαγές στο επιχειρηματικό περιβάλλον και στον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων του κλάδου, με βασικό ζήτημα την έλλειψη προσωπικού και ταλέντου, αλλά και την ανάδειξη νέων επιχειρηματικών μοντέλων.
O κ. Βασίλης Καφάτος, Partner, Growth Leader, Transportation, Hospitality and Services Sector Leader δήλωσε: «Ο τουρισμός αποτελεί πυλώνα της παγκόσμιας οικονομίας, προσαρμοζόμενος κάθε φορά σε νέες τάσεις, ευκαιρίες και προκλήσεις. Μέσα από τη μελέτη της Deloitte και της Google αναλύονται η διαχρονική εξέλιξη του τουριστικού κλάδου σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς και οι προοπτικές ανάπτυξης για το μέλλον. Παράλληλα, αναγνωρίζονται οι καθοριστικοί παράγοντες που αναμένεται να επηρεάσουν τον κλάδο τόσο σε διεθνές όσο και σε τοπικό επίπεδο, όπως η ανάπτυξη εκθετικών τεχνολογιών, οι διαρκώς μεταβαλλόμενες ταξιδιωτικές προτιμήσεις, η κλιματική αλλαγή καθώς και οι οικονομικές και γεωπολιτικές εξελίξεις, που ωθούν τις επιχειρήσεις να επενδύσουν στο μετασχηματισμό τους και στη βιώσιμη ανάπτυξη».
Με τη σειρά του ο Θοδωρής Παπακωνσταντίνου, Partner, Strategy & Transactions, Transportation, Hospitality and Services Deputy Sector Leader παρατήρησε πως η μελέτη αναδεικνύει σημαντικές ευκαιρίες, αλλά και προκλήσεις για την Ελλάδα ως τουριστικό προορισμό. «Γίνεται εμφανής η ανάγκη συνέχισης και ενίσχυσης στρατηγικών και πολιτικών που θα εστιάζουν στη στόχευση νέων αναπτυσσόμενων αγορών εξερχόμενου τουρισμού, όπως και στην αύξηση της δυνατότητας της Ελλάδας να υποδεχτεί μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών, καθώς και ποιοτικότερο τουρισμό μέσω της μείωσης της εποχικότητας και της γεωγραφικής υπερσυγκέντρωσης» ανέφερε, προσθέτοντας: «Επίσης, θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη νέων εμπειριών και προσωποποιημένης εξυπηρέτησης του ταξιδιώτη, στην αξιοποίηση της τεχνολογίας και των ψηφιακών μέσων επικοινωνίας και καναλιών, στη βιωσιμότητα ως μοχλό ανάπτυξης ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος και στην ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας για τους ταξιδιώτες, μέσω ολοκληρωμένων πρωτοκόλλων και πλάνων διαχείρισης κρίσεων».