Θέλουν να «ψαλιδίσουν» τους τόκους στα αναδρομικά για συντάξεις και Δώρα!
Τελικά τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο. Μετά από το πρώτο σοκ που προκάλεσε η πρόθεση του υπουργείου Οικονομικών να «κουρέψει» κατά το ήμισυ τους τόκους που πληρώνει στους πολίτες για τα «φέσια», νέο σοκ προκαλεί η διαπίστωση ότι το νέο, χαμηλότερο επιτόκιο θα καλύψει και εκκρεμείς υποθέσεις! Δηλαδή και τα αναδρομικά!
Όπως προβλέπει η παράγραφος 3 του επίμαχου άρθρου 45, οι αλλαγές στο επιτόκιο, δηλαδή η μείωσή του από το 6% στο 3%, «εφαρμόζονται σε όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις, σε οποιοδήποτε βαθμό και στάδιο, για το μέρος κατά το οποίο οι αξιώσεις για τόκο ανάγονται και υπολογίζονται σε χρόνο μετά από την πρώτη του μήνα από την έναρξη ισχύοντος του παρόντος». Συνεπώς και των υποθέσεων που αφορούν στα αναδρομικά.
Τι σημαίνουν αυτά σε απλά ελληνικά; Ότι το «κουρεμένο» επιτόκιο θα αρχίζει να εφαρμόζεται από τον επόμενο μήνα, σε όλες τις υποθέσεις που το Δημόσιο βρίσκεται στα δικαστήρια με τους πολίτες.
Ποιες είναι αυτές οι υποθέσεις; Κυρίως οι διεκδικήσεις αναδρομικών για τις παράνομες περικοπές συντάξεων και την κατάργηση των Δώρων, όπερ σημαίνει ότι για κάθε υπόθεση που εκδικάζεται σε πρώτο ή δεύτερο βαθμό, ή βρίσκεται ήδη στο ΣτΕ, το Δημόσιο δεν θα οφείλει εφεξής τόκους με 6% αλλά με 3%!
Με φόντο διεκδικήσεις, όπως τα αναδρομικά, που κατά το ΔΝΤ φτάνουν στα 9,5 δισ. ευρώ, έχει ενδιαφέρον ότι το Δημόσιο δεν εφαρμόζει ούτε καν την Κοινοτική Οδηγία του 2011, που έχει ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο από το 2013 και προβλέπει την καταβολή εντόκως όλων των ληξιπρόθεσμων οφειλών του και όχι μόνο όσων βρίσκονται σε δικαστική διεκδίκηση.
Τι ορίζει η παράγραφος Ζ5 του νόμου 4152/2013; «Κατά τις εμπορικές συναλλαγές στις οποίες ο οφειλέτης είναι δημόσια αρχή, ο δανειστής δικαιούται, κατά την εκπνοή της προθεσμίας, νόμιμο τόκο υπερημερίας, χωρίς να απαιτείται όχληση, εφόσον έχει εκπληρώσει τις συμβατικές και νομικές του υποχρεώσεις και δεν έχει λάβει το οφειλόμενο ποσό εμπρόθεσμα, εκτός εάν ο οφειλέτης δεν ευθύνεται για την καθυστέρηση». Ποιες είναι οι προθεσμίες; 30 ημέρες κατά κανόνα και μόνο κατ’ εξαίρεση οι 60 ημέρες.