Εκτενές ρεπορτάζ για το πολύτιμο ελληνικό ελαιόλαδο, αλλά και τους λάθος χειρισμούς των ελαιοπαραγωγών στη χώρα μας φιλοξενεί η ηλεκτρονική έκδοση του Politico.
Στο δημοσίευμα με τίτλο «Η Ελλάδα αποτυγχάνει να δρέψει τον πλούτο από το λάδι της», το Politico περιγράφει πως, παρά το γεγονός πως η χώρα μας είναι τρίτη σε παραγωγή στον κόσμο, δεν αποτελεί υπερδύναμη στον χώρο του ελαιολάδου. Συγκεκριμένα, το δημοσίευμα δεν στέκεται απλά στην ποσότητα του ελαιολάδου που παράγεται στη χώρα μας, αλλά και στο ασυνήθιστα μεγάλο ποσοστό αυτού που συγκαταλέγεται στην κατηγορία «έξτρα παρθένο».
Το ελληνικό ελαιόλαδο βαφτίζεται ιταλικό
«Η Ελλάδα δυσκολεύεται να μετατρέψει αυτό το πλεονέκτημα σε εξαγώγιμο “χρυσό”. […] Το μεγαλύτερο μέρος του πωλείται χύμα στην Ιταλία σε εξευτελιστική τιμή, όπου εμφιαλώνεται και πωλείται σε υψηλές τιμές με ιταλική ετικέτα. Μόλις το 27% της ελληνικής παραγωγής φέρει ελληνική ετικέτα, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος», αναφέρει το Politico.
Για την κατάσταση αυτή, πολλοί είναι εκείνοι που κατηγορούν τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, ενώ άλλοι ισχυρίζονται πως οι αγρότες δεν γνωρίζουν τον τρόπο να εγγυηθούν σταθερή ποιότητα στους εμπόρους. «Όποιον και να κατηγορήσει κανείς», σημειώνει το Politico, «εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ προστιθέμενης αξίας κατευθύνονται με αυτό τον τρόπο στην Ιταλία».
«Καταστρέφουμε τον χρυσό», το ελαιόλαδο
«Γιατί καταστρέφουμε τον χρυσό;», αναρωτιέται ο ελαιοπαραγωγός από τη Θάσο, Σταύρος Κολαλάς, στο ρεπορτάζ του Politico. Ο κ. Κολαλάς πήρε την απόφαση να αποκοπεί από τον αγροτικό συνεταιρισμό και να εμφιαλώνει το δικό του ελαιόλαδο. Ωστόσο, όπως σημειώνει το δημοσίευμα, οι ελαιοπαραγωγοί στην Ελλάδα διαθέτουν λίγα δέντρα, με αποτέλεσμα να έχουν ανάγκη τους συνεταιρισμούς προκειμένου να βγάλουν το λάδι της χρονιάς.
Το δημοσίευμα παραθέτει πως για «χρόνια πολιτικοί αντιμετώπισαν τους αγροτικούς συνεταιρισμούς σαν πεδίο τακτοποίησης πολιτικών τους υποστηρικτών, που ήθελαν να πλουτίσουν». Μάλιστα, το Politico αναφέρει πως επικεφαλής των κατά τόπους συνεταιρισμούς ζητούν από τα μέλη τους ως και 30.000 ευρώ προκειμένου να συμμετέχουν σε διεθνείς εκδηλώσεις προώθησης του ελαιολάδου στο εξωτερικό, όταν το πραγματικό κόστος υπολογίζεται στο ένα δέκατο της παραπάνω αξίας.
Η τιμή του ελαιολάδου και οι ευκαιρίες εξαγωγών
«Βαρεθήκαμε να αναγκαζόμαστε να πουλάμε με 3,40 ή 3,50 ευρώ το κιλό, όταν το κόστος παραγωγής είναι 5,30 ευρώ» λέει ο κ. Κολαλάς που σήμερα, σύμφωνα με το Politico, εξάγει το δικό του ελαιόλαδο προς 13,50 ευρώ το μπουκάλι στην Γαλλία, τη Γερμανία και τη Βρετανία.
Ωστόσο, ο Βασίλης Πυργιώτης, ειδικός σύμβουλος στην παραγωγή ελαιολάδου, υποστηρίζει πως οι αγρότες δεν πρέπει να εγκαταλείψουν τους συνεταιρισμούς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής βιομηχανίας είναι πως κάθε αγρότης κινείται ατομικά. «Οι μεγάλοι αγοραστές θέλουν εγγυήσεις στην ποιότητα σε σημαντικές ποσότητες. Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να συνεργαστούμε» σημειώνει ο ίδιος.
Ο κ. Πυργιώτης αναφέρει ωστόσο στο δημοσίευμα πως υπάρχουν σημάδια βελτίωσης στην διαχείριση της κατάστασης. Οι εξαγωγές συσκευασμένου, τυποποιημένου ελαιολάδου αυξήθηκαν σε περισσότερους 30.000 τόνους το 2018 σε σύγκριση τους 10.000 τόνους που εξήχθησαν το 2005. Ωστόσο, ο αρθρογράφος του Politico εκτιμά πως η Ελλάδα θα μπορούσε να εξάγει με αυτό τον τρόπο ως και 400.000 τόνους τον χρόνο.