Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει αυξήσει το επιτόκιο στο 2,5% και έπεται συνέχεια τους επόμενους μήνες λόγω της εμμονής των Γερμανών με τον πληθωρισμό. Εμμονή που αποκτήθηκε μετά την πληθωριστική ταλαιπωρία στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Ας έρθουμε όμως στο σήμερα και στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η κυβέρνηση με αυστηρό τόνο κάλεσε τις διοικήσεις των τραπεζών να περάσουν κάποιο ποσοστό της αύξησης των επιτοκίων στα επιτόκια των καταθέσεων. Όπερ και εγένετο με τη διαφορά ότι η υπόθεση θυμίζει κωμωδία. Διότι για να καταφέρει ο ταλαίπωρος καταθέτης να πάρει τόκο 1% πρέπει να έχει χρήματα πάνω από 250.000 ευρώ (κατά μέσο όρο) και να τα «κλείσει» σε προθεσμιακή κατάθεση από 12 έως και 15 μήνες ανάλογα το πρόγραμμα της τράπεζας που θα επιλέξει.
Αυτή η κατάσταση είναι μετά την απόφαση των τραπεζών να περάσουν ένα μέρος της αύξησης του επιτοκίου και στις καταθέσεις. Φανταστείτε τι συνέβαινε πριν τον Δεκέμβριο. Δεν χρειάζεται γιατί η εικόνα πριν τον Δεκέμβριο περιγράφεται με ξεκάθαρο τρόπο στα στοιχεία που ανακοίνωσε, χθες, η Τράπεζα της Ελλάδος. Με βάση αυτά το μέσο επιτόκιο κατάθεσης τον Νοέμβριο παρέμεινε καθηλωμένο στο 0,05% για το σύνολο των καταθέσεων ενώ στα δάνεια ήταν στο 4,58%. Δύο μέτρα και δύο σταθμά: είσαι καταθέτης δεν θα πάρεις καμία απόδοση, είσαι δανειολήπτης θα πληρώνεις αλμυρό επιτόκιο για πάντα!
Ας πάμε, όμως, στα τωρινά επιτόκια καταθέσεων. Αυτά που προέκυψαν μετά την πρώτη «καλή θέληση» των διοικήσεων των τραπεζών.
Αν ένας καταθέτης έχει από 5.000 ευρώ έως και 50.000 ευρώ, θα πάρει τόκο για έναν χρόνο από 0,15% έως 0,60% αν τα κρατήσει κλειστά για 15 μήνες.
Αν έχει πάνω από 50.000 ευρώ και έως 100.000 ευρώ, θα πάρει τόκο από 0,21% (για 12 μήνες) έως και 0,70% (για 15 μήνες).
Από 100.000 ευρώ έως και 250.000 ευρώ, ο τόκος που θα βρει στην αγορά δεν θα ξεπερνάει το 0,50% για 1 έτος κατά μέσο όρο.
Αν, όμως, ανήκετε σε εκείνους που έχουν από 300.000 ευρώ και άνω, τότε είσθε τυχεροί, διότι θα καταφέρετε να πάρετε τόκο 1%!
Μήπως η κυβέρνηση κατάφερε μια τρύπα στο νερό στην υπόθεση αυτή;
Μήπως την επόμενη φορά που οι τραπεζίτες πάνε στον υπουργό Οικονομικών να τεθεί εκ νέου το θέμα;
Διότι με τις αυτές τις ανύπαρκτες αποδόσεις το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βγάζει τη γλώσσα και στον καταθέτη και στην κυβέρνηση.
Το δράμα του δανειολήπτη
Ενώ ο καταθέτης βρίσκεται αντιμέτωπος με το δίλημμα «τράπεζα ή να τα φάει στα μπουζούκια», ο δανειολήπτης από την άλλη βλέπει συνεχώς τη δόση να αυξάνεται μήνα με τον μήνα. Διότι οι διοικήσεις των τραπεζών περνούν σχεδόν ατόφια και με αξιοζήλευτη ταχύτητα την αύξηση των επιτοκίων στα δάνεια.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά!