Τα καλά νέα είναι ότι πληθαίνουν οι αναλύσεις, που καθησυχάζουν επενδυτές- καταθέτες για τους ενδεχόμενους κινδύνους από το κραχ της Credit Suisse.
Τα κακά νέα είναι ότι δεν έχει πέσει ακόμα φως σε όλα τα «ψιλά» γράμματα και πολύ περισσότερο στις «γκρίζες» ζώνες της συμφωνίας, γεγονός που κρατά σε κατάσταση επιφυλακής τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τις Κεντρικές Τράπεζες.
Η πρώτη αποτίμηση που γίνεται επισήμως από τις Ελληνικές Αρχές και συγκεκριμένα από το Γραφείο Οικονομικών κι Εμπορικών Υποθέσεων της ελληνικής πρεσβείας στη Βέρνη, επιχειρεί να αναδείξει τους πιθανούς κινδύνους αλλά και τα πλεονεκτήματα της διάσωσης, που κατά τις Ελβετικές Αρχές είναι... εμπορική πράξη.
Οι «πονοκέφαλοι»
Κατ' αρχάς, η συμφωνία συγχώνευσης δημιουργεί στον όμιλο της UBS αρκετούς «πονοκεφάλους». Η CS έχει εγγράψει το τελευταίο χρονικό διάστημα μόνο υψηλές ζημίες και πιθανότατα θα συνεχίσει να το κάνει για αρκετό καιρό ακόμα. Η προσοχή της διοίκησης της UBS θα απορροφηθεί από την εξαγορά για χρόνια. Οι ομάδες, οι κουλτούρες και τα συστήματα πληροφορικής θα πρέπει να συγχωνευθούν κι αυτό σημαίνει ότι η προηγούμενη στρατηγική επικέντρωσης στην οργανική ανάπτυξη της τράπεζας στις αγορές των ΗΠΑ και της Ασίας κινδυνεύει να καταστεί παρωχημένη.
Η UBS, θα πρέπει, επίσης, να φροντίσει για την δαπανηρή εκκαθάριση μεγάλων τμημάτων της επενδυτικής τράπεζας της CS, η οποία τον τελευταίο καιρό δεν απέφερε σχεδόν καθόλου έσοδα, αλλά υψηλό κόστος. Όσο για το προσωπικό, αργά ή γρήγορα θα υπάρξουν πολλές απολύσεις.
Διακυβεύονται χιλιάδες θέσεις εργασίας
Η UBS απασχολεί 21.000 υπαλλήλους στην Ελβετία και λειτουργεί περίπου 200 υποκαταστήματα. Η CS απασχολεί 16.000 άτομα και λειτουργεί σχεδόν 100 υποκαταστήματα. Είναι βέβαιο ότι θα διακυβευθούν πολλές θέσεις εργασίας, ιδίως στην CS, αν σκεφτεί κανείς τις δραστηριότητες των κεντρικών γραφείων για την παγκόσμια επιχείρηση, αλλά και τις πολλές επικαλύψεις που θα υπάρξουν στα υποκαταστήματα. Εκτιμήσεις ομιλούν για ενδεχόμενη απώλεια έως και 10.000 θέσεων εργασίας της CS και η Ένωση Ελβετικών Τραπεζοϋπαλλήλων (SBPV) ζητά τον άμεσο διορισμό ειδικής Task Force.
Από τη σκοπιά των μετόχων της UBS, είναι επίσης μη ελκυστικό το γεγονός ότι ο ισολογισμός της τράπεζας θα διογκωθεί μαζικά και οι κεφαλαιακές απαιτήσεις αυξάνονται, πλέον, δυσανάλογα. Όσα περισσότερα κεφάλαια πρέπει να κατατεθούν, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να επιτευχθεί μια καλή απόδοση. Η UBS αναλαμβάνει, επίσης, όλους τους νομικούς κινδύνους του ανταγωνιστή της και δεν είναι λίγoi, αν ανατρέξει κανείς στο “αμαρτωλό” παρελθόν της Credit Suisse.
Νομικοί και άγνωστοι κίνδυνοι
Σε αυτούς περιλαμβάνονται γνωστές υποθέσεις, όπως η διαμάχη με τον πρώην πρωθυπουργό της Γεωργίας Bidsina Ivanishvili ή τα αστικά νομικά επακόλουθα της λεγόμενης υπόθεσης Moçambique, κατά την οποία στελέχη της CS κατηγορούνται πως προώθησαν άκρως διεφθαρμένες συμφωνίες στη χώρα της Νότιας Αφρικής πουλώντας ομόλογα. Και στις δύο περιπτώσεις διακυβεύονται εκατοντάδες εκατομμύρια ελβετικά φράγκα για την τράπεζα. Ο χειρισμός της κατάρρευσης της Greensill, εξαιτίας της οποίας οι πελάτες της CS εξακολουθούν να περιμένουν αποπληρωμές δισεκατομμυρίων, είναι επίσης πιθανό να οδηγήσει σε πολλές νομικές διαφορές.
Επιπλέον, υπάρχουν και άγνωστοι κίνδυνοι που πιθανόν συνεχίζουν να παραμένουν αδρανείς εντός της CS. Ο φόβος αυτών των κινδύνων είναι ένας σημαντικός λόγος, για τον οποίο η αγοραία αξία της CS ήταν τόσο σημαντικά χαμηλότερη από τη λογιστική της αξία τα τελευταία χρόνια. Παρά την πιθανή εσωτερική προετοιμασία της UBS για το σενάριο που επήλθε τελικώς, είναι βέβαιο πως δεν ήταν σε θέση να κάνει πλήρως due diligence, αγοράζοντας τελικά «ασκό» με, εν μέρει, άγνωστο περιεχόμενο σε αυτήν.
Ερωτήματα αναδύθηκαν και για τυχόν παραβίαση της ελβετικής νομοθεσίας περί ανταγωνισμού, με τη δημιουργία μίας υπέρογκης τράπεζας-«τέρας», μοναδικού πλέον μεγάλου παίκτη στην ελβετική αγορά, αν και η ισχύουσα νομοθεσία επιτρέπει μια τραπεζική συγχώνευση «αναγκαία για λόγους προστασίας των πιστωτών».
Κερδισμένες οι λοιπές ελβετικές τράπεζες
Για τις λοιπές ελβετικές τράπεζες η κατάσταση ήταν λεπτή. Οπωσδήποτε επωφελούνται σήμερα από τις εκροές της CS και υποδέχονται νέους πελάτες με μηδενικό κόστος. Αυτό ισχύει τόσο για τις εγχώριες τράπεζες, όπως τις καντονιακές τράπεζες, όσο και για τις άλλες ελβετικές τράπεζες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων που προσμένουν, εν μέρει, την εισροή των περιουσιακών στοιχείων των πλούσιων ξένων ιδιωτικών πελατών της CS.
Το πιο σημαντικό πρόβλημα για τους Ελβετούς είναι ότι η φήμη του ελβετικού χρηματοπιστωτικού κέντρου, η οποία βασίζεται σε δεκαετίες σταθερότητας, έχει δεχθεί πλέον ένα σοβαρό πλήγμα, το οποίο μπορεί να αποδεικνυόταν καταστροφικό, εάν η CS εισερχόταν σε κατάσταση εκκαθάρισης, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις στο ελβετικό χρηματοπιστωτικό τοπίο που θα θύμιζαν τη «Lehmann Brothers».
Σε μια τέτοια περίπτωση, οι πελάτες από την Ασία ή τη Λατινική Αμερική, για παράδειγμα, δεν θα μπορούσαν πλέον να βασίζονται στο ότι μια ελβετική τράπεζα είναι ασφαλής από μόνη της, με άγνωστες συνέπειες και για τις λοιπές ελβετικές τράπεζες που θα υπέφεραν επίσης, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.