Όταν η συζήτηση για την επιστροφή στην κανονικότητα γίνεται με βάση τους δείκτες για το ΑΕΠ, την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα, λίγα πράγματα μπορεί να κατανοήσει κανείς. Όταν, όμως, αυτή η συζήτηση εστιάζει στο... πορτοφόλι και στην αγοραστική δύναμη, τα πράγματα διαφέρουν, ειδικά όταν υπάρχουν εφιαλτικές εκτιμήσεις σαν αυτές του ΔΝΤ.
Οι θέσεις του Ταμείου για το πώς πρέπει να λειτουργεί π.χ. η αγορά εργασίας, είναι γνωστές κι έχουν προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, ενώ το γεγονός ότι επιμένει στη μείωση του αφορολογήτου ως μέσο άντλησης πόρων, προκειμένου να γίνουν μειώσεις φορολογικών συντελεστών, συμβάλλει στο να αντιμετωπίζεται ως κόκκινο πανί. Ωστόσο, οι εκτιμήσεις του για την αποκατάσταση των εισοδημάτων, όπως τις μετέφερε στο συνέδριο του Economist, ο εκπρόσωπος του στο Κουαρτέτο Π. Ντόλμαν, προκαλούν σοκ.
Οι δυσάρεστοι υπολογισμοί του ΔΝΤ
Οι υπολογισμοί του Ταμείου, με βάση τα έως τώρα δεδομένα και τη δυναμική της ελληνικής οικονομίας- δηλαδή χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις- είναι ότι για να επιστρέψουν τα εισοδήματα των Ελλήνων στα προ κρίσης επίπεδα, θα απαιτηθεί μια ολόκληρη 10ετία! Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι συνολικά μια 20ετία πάει χαμένη, ανατρέποντας όχι μόνο τον προγραμματισμό των 40άρηδων-50άρηδων, αλλά και των νέων που ετοιμάζονται να βγουν τώρα στην αγορά εργασίας, έχοντας κάθε λόγο να νιώθουν «ακάλυπτοι».
Ανατρέχοντας κανείς στα αμείλικτα στοιχεία της Eurostat, θα διαπιστώσει ότι οι Έλληνες έφτασαν στο κατώφλι της κρίσης παντελώς ανυποψίαστοι και απροετοίμαστοι, ζώντας στην πλάνη της πραγματικής σύγκλισης με την Ευρώπη. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, σε όρους Μονάδων Αγοραστικής Δύναμης, το 2009 βρισκόταν στα υψηλότερα επίπεδα: στο 94% του κοινοτικού μέσου όρου, εντάσσοντας έτσι την Ελλάδα στον σκληρό πυρήνα των χωρών του Ευρώ, όταν για παράδειγμα οι Πορτογάλοι βρίσκονταν στο 82%. Ένα χρόνο αργότερα, μαζί με το σοκ του πρώτου φλερτ με τη χρεοκοπία και του πρώτου Μνημονίου, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ «βούτηξε» στο 85% κι έκτοτε η κατρακύλα δεν έχει σταματημό.
Τελευταία η Ελλάδα σε κατά κεφαλήν εισόδημα
Ακόμα και μετά το 2014, όταν άρχισαν να αχνοφαίνονται κάποια σημάδια σταθεροποίησης μετά τις απώλειες πολεμικού τύπου στην οικονομία, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ συνέχισε να διολισθαίνει, καθώς ενώ οι υπόλοιποι «έτρεχαν», η Ελλάδα «σερνόταν». Είναι ενδεικτικό ότι ακόμα και στη διετία 2016- 2017, που η οικονομία επέστρεψε σε θετικό πρόσημο, το κατά κεφαλήν εισόδημα υποχώρησε 2 ποσοστιαίες μονάδες, ανακτώντας τη μία το 2018. Το θλιβερό αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στον «πάτο» της βαθμολογίας της Ευρωζώνης.
Το στοίχημα της κυβέρνησης είναι να επιταχύνει τους ρυθμούς ανάπτυξης, όχι για να βελτιώσει απλώς κάποιους μακροοικονομικούς δείκτες, αλλά για να νιώσουν οι πολίτες στην τσέπη τους τη διαφορά. Κι αυτό μόνο απλή υπόθεση δεν είναι...