Από τη μια μεριά, είναι η αδιαμφισβήτητη εισοδηματική ενίσχυση που προσφέρουν οι βραχυχρόνιες μισθώσεις σε χιλιάδες νοικοκυριά σε κάθε πόλη και κάθε χώρα.
Από την άλλη, είναι η μετατροπή ολόκληρων οικιστικών ζωνών σε τουριστική ατραξιόν, καθώς και η όξυνση του προβλήματος στέγης που ταλανίζει τους νέους και τα νοικοκυριά με χαμηλότερα εισοδήματα.
Οι βραχυχρόνιες μισθώσεις για μια ακόμα φορά βρίσκονται στο επίκεντρο των συζητήσεων, χωρίς η χώρα μας να αποτελεί εξαίρεση. Μόνο τυχαίο δεν είναι άλλωστε ότι στα ειδικά προγράμματα για τη στέγαση των νέων, που εξήγγειλε η κυβέρνηση, προϋπόθεση για τις επιδοτήσεις ανακαινίσεων «κλειστών» ακινήτων είναι ότι αυτά δεν θα πρέπει να διατεθούν για βραχυχρόνια μίσθωση.
Διαβάστε το αναλυτικό ρεπορτάζ του Γιώργου Παππού στο economistas.gr.