Η νέα διάσταση της ομορφιάς: Μοντέλο με βαμπιρισμό κατακτά τον κόσμο της μόδας [εικόνες]

Μπορεί στη σύγχρονη εποχή τα κριτήρια ομορφιάς να είναι ρηχά και υλιστικά, ωστόσο, ένα μοντέλο κάνει τη διαφορά, ανατρέποντας τα δεδομένα και αποδεικνύοντας ότι όταν θέλεις κάτι πολύ, τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει.

Η Μέλανι Γκάιντος γεννήθηκε με μία σπάνια πάθηση που ονομάζεται υποϊδρωσική εξωδερμική δυσπλασία, γνωστή και ως «βαμπιρισμός». Η ασθένεια αυτή έχει ως αποτέλεσμα απουσία μαλλιών και δοντιών, ακανόνιστη ανάπτυξη νυχιών, διογκωμένα ζυγωματικά, απουσία ιδρωτοποιών αδένων και χλωμή εύθραυστη επιδερμίδα.

Ωστόσο, η μεγάλη αγάπη της για την Τέχνη και τη μόδα την έδωσε δύναμη να ακολουθήσει τα όνειρα της και το 2011 η τύχη της χαμογέλασε: Ενας φωτογράφος δήλωσε ενθουσιασμένος με την εμφάνιση της και τον τρόπο που διαχειρίζεται την εικόνα της και την επέλεξε ως μούσα του.

Από τότε η Μέλανι είναι το επίκεντρο πολλών φωτογραφήσεων και εκθέσεων κάνοντας τα όνειρα της πραγματικότητα, ενώ έχει συνεργαστεί με γνωστά περιοδικά αλλά και project για συγκροτήματα όπως οι Rammstein.

Ομως όπως αναφέρει η ίδια δεν ήταν πάντα εύκολο: «Πολλοί άνθρωποι με κρίνουν και νομίζουν ότι είμαι φρικτά παράξενη. Οταν πάω σε μια φωτογράφηση, τα άλλα μοντέλα της βιομηχανίας συνήθως ρωτάνε «Τι είναι αυτό;» Είναι δύσκολο για μένα στον κόσμο της μόδας, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι προβάλλομαι για τη διαφορετικότητα μου. Η αλληλεπίδραση μου με τους ανθρώπους με αγχώνει, γιατί τείνουν να προβάλλουν τα προβλήματα τους μένα. Θα πρέπει να θυμάστε ότι όταν κάποιος σας κρίνει, είναι απλά μια αντανάκλαση των δικών του θεμάτων. Γεννήθηκα με τη γενετική διαταραχή, εξωδερματική δυσπλασία, και αυτό επηρεάζει τη δερματική στοιβάδα του δέρματος - τους πόρους, τα μαλλιά, τα δόντια και τα νύχια. Είναι ένας γενικός όρος για πολλές διαφορετικές παθήσεις. Οταν ήμουν πιο μικρή έκανα 30-40 χειρουργικές επεμβάσεις. Δεν είχα καλό οικογενειακό περιβάλλον, ζούσα στον αλκοολισμό και τις καταχρήσεις. Η εκτοδερμική μου δυσπλασία ήταν σίγουρα ένα πρόβλημα στη ζωή μου, αλλά δεν ήταν το κύριο πρόβλημα: ήταν απλα το κερασάκι στην τούρτα για να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Μεγαλώνοντας, δεν πίστευα ότι θα ζήσω μέχρι τα 18, δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα αυτοκτονήσω, πίστευα ότι θα συμβεί κάποιο ατύχημα. Μεγαλώνοντας άρχισα να πιστεύω ότι θα αυτοκτονήσω. Αλλά, ακόμα κι αν ήξερα ότι δεν υπήρχε νόημα στη ζωή μου, ήξερα ότι δεν υπήρχε και κανένα νόημα στην αυτοκτονία. Αγαπώ το μόντελινγκ, είναι μια θεραπευτική διαδικασία για μένα. Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου μακριά από όλα τα πρότυπα ομορφιάς. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι ήμουν όμορφη, αλλά ούτε κι ότι ήμουν άσχημη. Για μένα, η ομορφιά ήταν πάντα περισσότερο ένα συναίσθημα και ένας τρόπος ζωής. Νιώθω σαν να είμαι ο μόνος άνθρωπος που τα πέρασε όλα αυτά και δεν εύχομαι σε κανέναν να βιώσει όσα βίωσα. Ωστόσο σκέφτομαι ότι αν είχα γεννηθεί με κανονικό στόμα και μαλλιά, θα ήμουν πολύ βαρετή. Ακόμα κι αν έχω περάσει πολλά, είναι οι εμπειρίες μου, και μου αρέσει που έφτασα μέχρι εδώ σήμερα»