O TAZ εξασκεί τους τρυφερά δολοφονικούς του κυνόδοντες και το περίτεχνο μανικιούρ του προκειμένου να συμμετάσχει σε ερωτικόι πρόγραμμα εθελοντικής αιμοδοσίας ανυποψίαστων θυμάτων.
AIΩΝΙΟΤΗΤΑ / BYZANTIUM
Βαθμολογία: 7 / 10
Υπήρξε μια μακρινή εποχή που οι ταινίες του Νιλ Τζόρνταν ήταν μια οπτική και συναισθηματική αποκάλυψη όπως το "The Company of Wolves" του 1984 που άλλαξε τα δεδομένα της ατμοσφαιρικής απεικόνισης του "παραμυθένιου" γοτθικού τρόμου. Και της αλληγορίας του σαν ιστορία ενηλικίωσης και σεξουαλικής αφύπνισης. Για τα επόμενα χρόνια, ο σκηνοθέτης δοκιμάστηκε και έφτασε στα Όσκαρ με επιτυχία σε διάφορα άλλα είδη ("The Crying Game" - 1992) διατηρώντας την ιδιόμορφη οπτική του και το κλείσιμο του ματιού στο "όνειρο". Το 1994, φτάνει όσο πιο κοντά θα μπορούσε στην χολιγουντιανή σύμβαση, μέσα από το αντισυμβατικό ομοερωτικό και πολλά άλλα, βαμπιρικό όραμα της Αν Ράις στο "Συνέντευξη με ένα βρικόλακα". Κι από κει και πέρα, παρά την επιτυχία του εγχειρήματος του, ενώ συνεχίζει να φλερτάρει με το περίπου mainstream, ("Michael Collins", "The End of the Affair") είναι λες και ένα κομμάτι της μαγείας του έχει χαθεί.
Ένα κομμάτι που ο ίδιος προσπάθησε να επανεφεύρει σε "μικρότερα" ενδιάμεσα φιλμ, πάντα όμως με άνισα αποτελέσματα. Και στην τηλεόραση με τη σειρά "Borgias". Για όλους εμάς που θαμπωθήκαμε πιτσιρίκια από την "Παρέα των Λύκων" του, η επιστροφή του σε ένα καθαρόαιμο βαμπιρικό μύθο με αυτήν εδώ την ταινία ήταν σαν να ανοίγει ξανά ένα παλιό ζαχαροπλαστείο με μοναδικά γλυκά στη γειτονιά. Ενήλικο μεν αλλά με εφηβική βάση που εν προκειμένω είναι το θεατρικό της Μόιρα Μποφίνι "A Vampire Story" η οποία υπογράφει και το σενάριο. To oποίο με τη σειρά του εμπνέεται από βαμπιρικές αφηγήσεις της προ Μπραμ Στόκερ εποχής. Αυτό είναι ίσως που μαζί με την πάντα ατμοσφαιρική και λυρική προσέγγιση του Ιρλανδού Τζόρνταν, ενώ αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ατού της ταινίας, είναι ταυτόχρονα και το μεγάλο της πρόβλημα όσον αφορά την λίγο άτσαλη αφήγηση και την ελεγχόμενη τόλμη.
Δύο γυναίκες βαμπίρ, μητέρα και κόρη, η Κλάρα και η μικρότερη Έλανορ, αναζητούν καταφύγιο μετά από έναν αποτρόπαιο φόνο που συμβαίνει στο Δουβλίνο, σε μια παραθαλάσσια κωμόπολη. Προσπαθώντας όπως κάνουν εδώ και δύο αιώνες, να επιβιώσουν σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο ακόμα και στην κοινωνία των βαμπίρ εφ' όσον τις κυνηγάει η "Αδερφότητα". Ένα βαμπιρικό τάγμα που αποτελείται μόνο από άντρες. Εκεί θα γνωριστούν με τον Νόελ. Με την Κλάρα να τον πείθει να μετατρέψει τον παρακμιακό του ξενώνα που λέγεται "Βυζάντιο" σε πορνείο. Την ώρα που η Έλανορ θα ερωτευτεί τον Φρανκ και θα προσπαθήσει να του αποκαλύψει την αλήθεια. Ενώ ταυτόχρονα, εκτός από την "Αδελφότητα", η περίεργη συμπεριφορά των δύο γυναικών θα κινήσει και τις υποψίες των αρχών.
Υπάρχει μια παλιομοδίτικη πατίνα ποιότητας που μετατρέπει την ταινία σε ονειρικό εφιάλτη αλλά ο Τζόρνταν, σαν να αυτολογοκρίνεται δεν την εκμεταλλεύεται ώστε να την απογειώσει στα επίπεδα του ντελίριου. Μια πατίνα που αντλεί την εικονογραφία της τόσο από τον υπαινικτικό ερωτισμό ανάλογων ταινιών της δεκαετίας του 70 όσο και από τις ναρκοληπτικές ρομαντικές αφηγήσεις βαμπιρικών ιστοριών από τον Λόρδο Βύρωνα, τον Πολιντόρι και την "Καρμίλα" του Λε Φανού. Yπάρχει η πάντα μοναδική ικανότητα του σκηνοθέτη να συνθέτει κάδρα απίστευτης ομορφιάς και υπέρβασης που δεν στέκουν μόνα τους, σαν νεκρές φύσεις αλλά αντανακλούν τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων του και τους υπαινιγμούς της ιστορίας του, με μοναδική κομψότητα. Και αυτή η μελαγχολική του εικονοκλαστική ποιότητα είναι που αναπληρώνει τα όποια σφάλματα κι ευκολίες της ιστορίας.
Με τεράστια απόσταση αισθητικής κι αισθησιακής διαφοράς από την ανυπόφορη επιφάνεια του "Twilight" αλλά χωρίς να μην έχεις μια περίεργη αίσθηση ότι το σύνολο, αμήχανα, με ντροπή, κρυφοκοιτάζει και προς τα εκεί. Και φυσικά υπάρχει η καταλυτική παρουσία των δύο πρωταγωνιστριών του, της ιδιαίτερης Σαόρς Ρόναν και του πρώην κοριτσιού του Τζέιμς Μποντ, Τζέμα Άρτερτον που βάζουν φωτιά στην οθόνη. Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά, κάποια μυστικά που πρέπει να λυθούν, τις δυναμικές των σχέσεων, τα flashback στο παρελθόν των δύο γυναικών, το αίμα που ευτυχώς προσφέρεται σε ενήλικη μορφή, τις υποπλοκές και τα φροϋδικά δάνεια, ο Τζόρνταν δημιουργεί με διαφορά την πιο ενδιαφέρουσα, εικαστική και καλλιτεχνική βαμπιρική ταινία της χρονιάς που αναμφισβήτητα τέρπει και ευχαριστεί τον λάτρη (και του σκηνοθέτη και του είδους).
Δυστυχώς όμως δεν δημιουργεί τη μεγάλη ταινία που θα μπορούσε. Ίσως συνειδητά, επιθυμώντας κάτι πιο χαμηλότονο εφ' όσον όσο ανεβαίνουν τα ντεσιμπέλ ανεβαίνουν και οι συμβάσεις. Επιβεβαιώνει όμως, "ότι ακόμα το 'χει". Και για όσους τον αγαπάμε, αυτό ήταν και το κύριο ζητούμενο.
*Στις αίθουσες από την Πέμπτη 20 Μαρτίου
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana . Kάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του facebook www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης