«Οι ευρωεκλογές του Μαΐου θα αποτελέσουν έναν τεστ δύναμης των αντι-ευρωπαϊκών κομμάτων σε όλη την ήπειρο. Η δυσαρέσκεια για την αδύναμη οικονομία και το ευρώ πιθανότατα να συγχωνευτεί με την αυξανόμενη αντίδραση κατά της ελεύθερης κίνησης πολιτών εντός της ΕΕ...».
Τα παραπάνω αναφέρει ο κορυφαίος αναλυτής Gideon Rachman σε εκτενές άρθρο του στους Financial Times, το οποίο δημοσιεύεται ολόκληρο στον ιστότοπο euro2day.gr, απ' όπου αντλούνται τα παρακάτω αποσπάσματα.
Σύμφωνα με τον Rachman, «στις ευρωπαϊκές χώρες που ήδη υποφέρουν οικονομικά, η πολιτική αντίδραση εναντίον της ΕΕ και του ευρώ αυξάνεται ήδη. Οι δημοσκοπήσεις της ίδιας της ΕΕ δείχνουν την δημοτικότητα της Ενωσης να βουλιάζει σε μεγάλες χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία. [...] Τα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών εκλογών τον Μάιο πιθανότατα θα προκαλέσουν σοκ, με αντιευρωπαϊκά ή σχεδόν ρατσιστικά κόμματα όπως το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο να κερδίζουν ή να πλησιάζουν την νίκη στην Γαλλία, την Ολλανδία, την Ελλάδα, την Βρετανία και την Αυστρία. Αν έλθουν αυτά τα αποτελέσματα θα αποσταθεροποιηθούν οι αγορές και θα δυσκολευτούν οι κεντρώοι πολιτικοί να κάνουν τους συμβιβασμούς που πάντα είναι απαραίτητοι για να συνεχίσει να δουλεύει η Ευρώπη.
Απαντώντας σε αυτό το καταστροφολογικό σενάριο, ένας αισιόδοξος φιλοευρωπαϊστής θα σημείωνε ότι, ακόμη κι αν τα αντιευρωπαϊκά κόμματα πάρουν πολλές νίκες, θα συνεχίσει να υπάρχει μια ασφαλής πλειοψηφία υπέρ του ευρώ και υπέρ της ΕΕ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όταν ενωθούν τα κεντροδεξιά και κεντροαεριστερά κόμματα... Εντέλει, το ευρώ όχι μόνο θα έχει επιβιώσει, αλλά θα βγει ενισχυμένο από την κρίση...».
Ο διάσημος αναλυτής καταλήγει:
«Σίγουρα υπάρχει πιθανότητα να γίνει έτσι. Αλλά υπάρχει και μια διαφορετική, πιο σκοτεινή ερμηνεία, την οποία εγώ θεωρώ πιο πειστική. Λέει ότι η οικονομική κρίση έχει ζημιώσει σοβαρά το ευρώ. Έχει αφαιρέσει από την ΟΝΕ στήριξη και νομιμότητα κι έχει εκθέσει τα σχεδιαστικά ελαττώματα του ενιαίου νομίσματος. Το μεγαλύτερο ελάττωμα παραμένει η έλλειψη ενός μεγάλου κεντρικού προϋπολογισμού και μιας "ένωσης πληρωμών" όπως εκείνες που κάνουν άλλα ομοσπονδιακά νομίσματα, όπως το δολάριο, να αποδίδουν. Αυτή η αδυναμία διορθώνεται μόνο αν δημιουργηθεί κάτι που θα πλησιάζει περισσότερο σε ευρωπαϊκό έθνος. Αλλά η κρίση έχει υπονομεύσει βαθιά το φιλοευρωπαϊκό συναίσθημα που θα ήταν απαραίτητο για να δημιουργηθούν Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης... Το αποτέλεσμα είναι το ευρώ να μένει κολλημένο σε μια βαλτώδη οικονομία, με ανεπαρκείς θεσμούς και αδύναμη υποστήριξη».