Η κατασκευαστική φίρμα «Shimizu» είναι ένα γραφείο αρχιτεκτόνων-πολιτικών μηχανικών με έδρα το Τόκιο, όπου και ιδρύθηκε πριν από δύο αιώνες.
Η μακρά της ιστορία θα αρκούσε για να την διακρίνει από οποιαδήποτε άλλη εταιρεία στον κόσμο. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που την καθιστά μοναδική: διατείνεται ότι έχει στα χέρια της την απτή λύση για το μείζον πρόβλημα της περιβαλλοντικής κρίσης, συνέπεια της εντατικής άντλησης των ενεργειακών πόρων του πλανήτη μας.
Συγκεκριμένα, οι ιθύνοντες της εταιρείας ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι έχουν επεξεργαστεί λεπτομερειακό σχέδιο για την παροχή ενέργειας σε ολόκληρη τη γη από ένα γιγαντιαίων διαστάσεων συγκρότημα ηλιακής ενέργειας, το οποίο θα εδράζεται στην Σελήνη.
Σύμφωνα με τον ιστότοπο οικονομικής και τεχνολογικής θεματολογίας Quartz.com, το σχέδιο της εταιρείας συνίσταται στην κατασκευή και «εμφύτευση» μίας συστοιχίας ηλιακών φωτοβολταϊκών συλλεκτών, μήκους 400 χιλιομέτρων περιμετρικά του ισημερινού της Σελήνης (11.000 χιλιόμετρα), που θα δεσμεύουν και θα αποστέλλουν ενέργεια (χωρίς διοξείδιο του άνθρακα, υπό μορφή μικροκυμάτων) σε ειδικούς σταθμούς πάνω στον πλανήτη μας, οι οποίοι με τη σειρά τους θα τα μετατρέπουν σε ηλεκτρισμό.
Για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου απαιτείται η εξόρυξη κατασκευαστικών υλικών από την επιφάνεια της Σελήνης, καθώς και η in situ δημιουργία εργοστασιακών μονάδων που θα αναλάβουν την κατασκευή των ηλιακών συλλεκτών.
Σύμφωνα με την πρόταση της εταιρείας, οι εργασίες κατασκευής του «σεληνιακού δαχτυλιδιού» αναμένονται να ξεκινήσουν το 2035.
Και εάν κάτι τέτοιο ηχεί ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας – και αφάνταστα κοστοβόρο – θα πρέπει να πληροφορηθείτε ότι ανάλογο σχέδιο (με την κωδική ονομασία Solaren) εταιρείας με έδρα το Λος Άντζελες, το οποίο αφορά στη δημιουργία μίας διαστημικής εγκατάστασης φωτοβολταϊκών συλλεκτών σε τροχιά γύρω από τη γη, έχει ήδη λάβει την έγκριση από την Πολιτεία της Καλιφόρνια.
Καθώς φαίνεται, τέτοιου είδους εγχειρήματα ίσως αποτελούν τις μόνες πραγματικά βιώσιμες λύσεις στην ενεργειακή-περιβαλλοντική κρίση, καθώς αυτές οι εγκαταστάσεις θα είναι σε θέση να παρέχουν ενέργεια επί 24ώρου βάσεως, σε αντίθεση με τις επίγειες, οι οποίες δεν μπορούν «αντλήσουν» παρά μόνο κατά τη διάρκεια της μέρας.