Νόμος της ΕΕ θα γίνει η καταλήστευση των τραπεζικών καταθέσεων των πολιτών της, γράφει ο δημοσιογράφος Γιώργος Δελαστίκ. Οσο απίστευτο κι αν ακούγεται, αυτό ακριβώς ανήγγειλε προς τους Ευρωπαίους ο τυπικά πιο αρμόδιος άνθρωπος στη γηραιά ήπειρο, ο επί των Οικονομικών επίτροπος της Κομισιόν, Ολι Ρεν.
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ σε άρθρο του στο «Εθνος»:
Μιλώντας στο φινλανδικό τηλεοπτικό δίκτυο YLE, ο Ολι Ρεν ανακοίνωσε ότι η Κομισιόν προτίθεται να εκδώσει σχετική οδηγία, την οποία τα κράτη - μέλη όχι απλώς της Ευρωζώνης, αλλά ολόκληρης της ΕΕ υποχρεούνται να ενσωματώσουν ως τάχιστα στις εθνικές νομοθεσίες τους! «Η επερχόμενη ευρωπαϊκή οδηγία θα υποθέτει ότι και οι επενδυτές και οι καταθέτες θα αναλάβουν υποχρεώσεις σε περίπτωση εξυγίανσης ή αναδιάρθρωσης μιας τράπεζας» ανήγγειλε ο Φινλανδός επίτροπος, προκαλώντας πανευρωπαϊκό σοκ. Οι δηλώσεις του Ολι Ρεν απέδειξαν ότι έλεγε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια ο Ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος μετά την πρώτη απόφαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης για «κούρεμα» από το πρώτο ευρώ των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες, στις 15 Μαρτίου, είχε τονίσει μεταξύ άλλων: «Το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε για την Κύπρο αντιπροσωπεύει ένα νέο μοντέλο λύσης τραπεζικών προβλημάτων στην Ευρωζώνη... Την κρίση θα την πληρώνουν μέτοχοι και καταθέτες!». Ακριβώς το ίδιο πράγμα είπε ο Ολι Ρεν, έστω και αν το είπε πιο κομψά - «οι καταθέτες θα αναλάβουν υποχρεώσεις». Ο επίτροπος της Κομισιόν προσπάθησε βέβαια να «χρυσώσει» το χάπι: «Το όριο των 100.000 είναι ιερό. Οι καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ είναι πάντα ασφαλείς» ισχυρίστηκε, αλλά φυσικά κανένας δεν δίνει πλέον βάση στα λόγια του. Ο λόγος είναι απλούστατος.
Από τη στιγμή που θα καθιερωθεί ως θεμελιώδης αρχή της ΕΕ η κατά βούληση αρπαγή μέρους των καταθέσεων των πολιτών και θα γίνει νόμος όλων των κρατών που τη συναποτελούν, θα αποτελεί πλέον τελείως δευτερεύουσα λεπτομέρεια ο προσδιορισμός του ποσού πάνω από το οποίο θα κατάσχονται οι καταθέσεις ή τμήμα τους. Απολύτως λογικό και αναμενόμενο είναι ότι το ποσό αυτό θα αλλάζει αναλόγως των αναγκών των κυβερνήσεων - όσο πιο πολλά λεφτά θα αποφασίζουν να αρπάξουν, τόσο περισσότερο θα κατεβάζουν το όριο κατάσχεσης!
Οι 100.000 ευρώ πανεύκολα θα γίνονται 50.000 ή 20.000 ή και λιγότερα, όλοι το καταλαβαίνουν αυτό και δικαίως πανικοβάλλονται οι πάντες, μη δίνοντας καμιά απολύτως εμπιστοσύνη στις διαβεβαιώσεις των πολιτικών ότι δήθεν το όριο των 100.000 είναι «ιερό» και «σίγουρες» οι καταθέσεις κάτω από το όριο αυτό. Αφού οι πολιτικοί είναι αυτοί που αποφάσισαν να ληστέψουν τους καταθέτες, είναι δυνατόν ο κόσμος να πιστέψει στις διαβεβαιώσεις των ληστών ότι θα του πάρουν μόνο τόσα και όχι περισσότερα; Είναι γελοίος ο ισχυρισμός αυτός.
Δικαίως οι πολίτες όλης της ΕΕ γνωρίζουν και φοβούνται ότι με τα χάλια στα οποία έχουν περιέλθει οι τράπεζες όλης της Ευρώπης, ανά πάσα στιγμή μπορούν να μην τηρηθούν τα προσχήματα και να «αποδειχθεί» ότι η μία ή η άλλη συγκεκριμένη τράπεζα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και να αρπάζουν τα λεφτά των καταθετών κλείνοντάς την. Εδώ παίζεται ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι και οι Γερμανοί ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν αρχίζοντας και θεσμοποιώντας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο την κατάσχεση τμήματος των καταθέσεων.
Στόχος τους είναι να ενισχύσουν το γερμανικό τραπεζικό σύστημα μέσω της αποδυνάμωσης των τραπεζικών συστημάτων όλων των υπόλοιπων κρατών της Ευρώπης. Μετά την εγκαινίαση της αρπαγής των καταθέσεων στην Κύπρο, ποιος πλούσιος π.χ. είναι τόσο ανόητος για να διατηρήσει τις προσωπικές του καταθέσεις σε τράπεζα της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και πάει λέγοντας; Ακόμη και από τα χρήματα των επιχειρήσεων, ελάχιστα κάθε μέρα, μόνο όσα είναι απολύτως αναγκαία για τα λειτουργικά τους έξοδα ανά 24ωρο θα παραμένουν τη νύχτα στις χώρες αυτές.
Οποιος είναι υποχρεωμένος να έχει χρήματα μέσα στην Ευρωζώνη, αντικειμενικά ωθείται πλέον να τα καταθέτει σε τράπεζες στη Γερμανία. Φυσιολογικά αισθάνεται τα χρήματά του εκεί πολύ περισσότερο ασφαλή από το να τα είχε καταθέσει στην Ιταλία ή στην Ισπανία, ακόμη και στη Γαλλία. Οσο για τους μικροκαταθέτες, ακόμη κι αυτοί θα ψάχνουν να βρουν λύσεις εκτός τραπεζικού συστήματος των αδύναμων χωρών. Εξόφθαλμο είναι ότι αυτή η κατάσταση θα οδηγεί όλο και εντονότερα σε αποδυνάμωση των οικονομιών των κρατών της Ευρωζώνης, κάνοντας τις κυβερνήσεις τους ακόμη πιο πρόθυμες να εκτελούν αναντίρρητα τις εντολές της Γερμανίας, αφού θα εξαρτώνται όλο και πιο πολύ από τα λεφτά που θα τους δίνει δανεικά η ΕΚΤ - δηλαδή το Βερολίνο!