Απόφαση «καταπέλτη» για το Ελληνικό Δημόσιο εξέδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας για την υπόθεση του καζίνο της Φλώρινας, το οποίο κατασκευάστηκε αλλά δεν λειτούργησε ποτέ.
Σύμφωνα με το ΣτΕ, το Δημόσιο υποχρεώνεται να καταβάλει 11.980.697 ευρώ, συν τους νόμιμους τόκους στο καζίνο της Φλώρινας για την ηθική βλάβη που υπέστη λόγω της παράνομης συμπεριφοράς οργάνων του Δημοσίου και μάλιστα σε επίπεδο υπουργών, συμπεριφορά που είχε ως συνέπεια να μη λειτουργήσει το επίμαχο καζίνο.
Με το Ν. 2206/1994 προβλέφθηκε η χορήγηση 12 αδειών λειτουργίας καζίνο σε όλη τη χώρα, μια από τις οποίες ήταν στο νομό Φλώρινας, για το οποίο εκδήλωσε ενδιαφέρον η «κοινοπραξία Καζίνο Φλώρινας», που πήρε και την παραχώρηση της άδειας μετά το διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό.
Η κοινοπραξία δεσμεύτηκε για την κατασκευή πολυτελούς συγκροτήματος καζίνο και ξενοδοχείου πολυτελείας διεθνών προδιαγραφών στη θέση Λόφος Αγίου Παντελεήμονα. Επίσης, δεσμεύτηκε για την κατασκευή συνεδριακού κέντρου στην περιοχή της Φλώρινας επιφάνειας 2.500 τ.μ. και δυναμικότητας 500 ατόμων.
Παράλληλα, η κοινοπραξία μερίμνησε για τις εγκρίσεις περιβαλλοντικών όρων, τη χορήγηση οικοδομικών και λοιπών αδειών, καθώς είχε σταδιακό χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση των οικοδομικών κ.λπ. εργασιών, ενώ παράλληλα τον Ιανουάριο του 1997 προχώρησε και στην πρόσληψη 250 ατόμων.
Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν, αλλά η έκδοση της οριστικής άδειας λειτουργίας άρχισε να μπλέκει στα γρανάζια της κρατικής μηχανής. Τον Μάρτιο του 1999 ο προϊστάμενος της διεύθυνσης Καζίνο έστειλε κατεπείγον έγγραφο στον υπουργό Ανάπτυξης, στο οποίο ανέφερε, ότι το Δημόσιο οφείλει να επιλύσει οριστικά το θέμα της λειτουργίας του καζίνο Φλώρινας.
Εξι μήνες μετά, η κοινοπραξία κατέθεσε στον υπουργό Ανάπτυξης νέα αίτηση για χορήγηση οριστικής άδειας, υπογραμμίζοντας, ότι η «επί μακρόν καθυστέρηση χορήγησης της άδειας παραβιάζει κάθε έννοια χρηστής διοίκησης».
Παρ' όλα αυτά δεν υπήρξε αποτέλεσμα και η κοινοπραξία επανέρχεται και πάλι στις 2.3.2001 με νέα αίτηση στον υπουργό Ανάπτυξης, στην οποία σημειώνει, ότι το καζίνο είναι έτοιμο από τριετίας και δεν έχει ακόμη λειτουργήσει λόγω της άρνησης ολοκλήρωσης των σχετικών διαδικασιών ενώ παράλληλα ζήτησε συνάντηση με τον υπουργό Ανάπτυξης.
Ο τελευταίος αντί να προσδιορίσει συνάντηση με τους εκπροσώπους της κοινοπραξίας, τέσσερις μήνες μετά (4.7.2001) ζήτησε από τον πρόεδρο της Επιτροπής Καζίνο να τον ενημερώσει εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την έναρξη λειτουργίας του καζίνο. Εννέα μέρες μετά οι αρμόδιες υπηρεσίες ενημερώνουν την ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, ότι όλα είναι νόμιμα για τη χορήγηση της άδειας.
Για ακόμη μια φορά η άδεια δεν χορηγήθηκε και η κοινοπραξία καταθέτει νέα αίτηση (19.12.2001) στον πρωθυπουργό, τον υπουργό Ανάπτυξης και τον γενικό γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου, ενώ έστειλε στο Δημόσιο «εξώδικη δήλωση διαμαρτυρίας».
Παράλληλα, η κοινοπραξία προσέφυγε και στον «Συνήγορο του Πολίτη». Αρχικά η διεύθυνση του Καζίνο του υπουργείου Ανάπτυξης δεν ανταποκρίθηκε στα έγγραφα που έστειλε ο «Συνήγορος του Πολίτη», αλλά τελικά κατόπιν προειδοποίησης περί παράβασης καθήκοντος που έκανε ο «Συνήγορος του Πολίτη», διαβιβάστηκε σχετικό έγγραφο που ανέφερε:
«Η επιτροπή Καζίνο, κατά τη συνεδρίαση της 13.10.1999, απεφάνθη, ότι ολοκληρώθηκε η κατασκευή των έργων της Α΄ φάσης και ότι προκειμένου να πραγματοποιηθεί η έναρξη της λειτουργίας του καζίνο Φλώρινας, απαιτείται ο επανέλεγχος των υλικών διεξαγωγής των παιγνίων και συνέταξε σχέδιο απόφασης για μετακίνηση του κλιμακίου, το οποίο υπέβαλε στον τότε υπουργό κ. Ευάγγελο Βενιζέλο προς υπογραφή. Το σχέδιο επιστράφηκε με την επισημείωση "Δεν προωθείται" και το θέμα παρέμεινε σε εκκρεμότητα. Τον Ιούλιο του έτους 2001, ο τότε υπουργός Ανάπτυξης Ν. Χριστοδουλάκης απευθύνει ερώτημα στον πρόεδρο της Επιτροπής Εποπτείας της λειτουργίας του καζίνο εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις έναρξης λειτουργίας του καζίνο. Την 11.10.2001 η διεύθυνση Καζίνο ενημερώνει εγγράφως τον υπουργό Ανάπτυξης για τη λειτουργική ετοιμότητα του καζίνο Φλώρινας. Ενδιαμέσως, η κοινοπραξία σε συνεργασία με τη διεύθυνση Καζίνο και τον υπουργό Ανάπτυξης Ν. Χριστοδουλάκη συντάσσει σχέδιο σύμβασης μεταξύ του κατόχου της άδειας και του Ελληνικού Δημοσίου, μη υπογραφέν έως σήμερα. Κατόπιν των ανωτέρω η απόφαση περί της ενάρξεως λειτουργίας του καζίνο Φλώρινας είναι απόφαση αμιγώς της πολιτικής ηγεσίας».
Ακολούθησαν νέες επιστολές διαμαρτυρίας από την πλευρά της κοινοπραξίας, οι οποίες έμειναν αναπάντητες. Κατόπιν αυτών η κοινοπραξία οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη. Με αποφάσεις του Διοικητικού Πρωτοδικείου και Εφετείου Αθηνών δικαιώθηκε και επιδικάστηκε υπέρ της το ποσό των 11.980.697 ευρώ (συν τους νόμιμους τόκους) για την ηθική βλάβη που υπέστη από τις παράνομες παραλείψεις των οργάνων του Δημοσίου. Όμως το Ελληνικό Δημόσιο προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και κατέθεσε έφεση κατά της εφετειακής απόφασης.
Το Α΄ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου με την υπ΄ αριθμ. 1185/2013 απόφασή του απέρριψε ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς του Δημοσίου και επικύρωσε την εφετειακή απόφαση, κρίνοντας, ότι έχει νόμιμη και επαρκή αιτιολογία.
Αναλυτικότερα, το Εφετείο έκρινε (και το ΣτΕ επικύρωσε), ότι «παρά το γεγονός η κοινοπραξία ανταποκρίθηκε σε όλες τις νόμιμες υποχρεώσεις της, σε συγκεκριμένο μάλιστα χρονικό διάστημα, κάτι μάλιστα που δεν αμφισβητείται από το Δημόσιο και παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις της και χωρίς να γνωστοποιηθεί σε αυτήν η ύπαρξη οποιουδήποτε κωλύματος (πραγματικού ή νομικού) ή λόγος δημοσίου συμφέροντος, δεν ολοκληρώθηκε η διοικητική διαδικασία με έγκριση της λειτουργικής του καζίνο από τον αρμόδιο υπουργό αρχικά Τουρισμού, στη συνέχεια Ανάπτυξης και ήδη Τουριστικής Ανάπτυξης, ενέργεια απαραίτητη για τη νόμιμη λειτουργία του καζίνο σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2206/1994 και της υπουργικής απόφασης 2554/21.12.1995».
Ακόμη, οι δικαστές υπογραμμίζουν, ότι «η μη ολοκλήρωση της διοικητικής διαδικασίας από τον αρμόδιο υπουργό, ο οποίος είχε δέσμια αρμοδιότητα να εκδώσει πράξη επί του αιτήματος της κοινοπραξίας, συνιστά παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας και ότι η συμπεριφορά αυτή της Διοίκησης παραβιάζει τις διατάξεις του άρθρου 3 παράγραφοι 4 και 20 του Ν. 2206/1994, των άρθρων 10 παράγραφος 1 και 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος και την αρχή της συνέπειας της διοικητικής δράσης και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης του διοικουμένου».
Πρέπει να αναφερθεί, ότι οι δικαστές απέρριψαν, μεταξύ των άλλων, το αίτημα του Δημοσίου να αφαιρεθεί από το ποσό που αξίωσε η κοινοπραξία περίπου 11,6 εκ. ευρώ.
Συγκεκριμένα, το Δημόσιο ζητούσε να αφαιρεθεί από την αποζημίωση 11,6 εκ. ευρώ περίπου. Το ποσό αυτό αντιστοιχούσε στο ποσό το οποίο θα είχε την υποχρέωση να καταβάλλει η κοινοπραξία στον ΕΟΤ σε περίπτωση που θα είχε χορηγηθεί η άδεια και θα λειτουργούσε και δεύτερο το ποσό των 10.267.238 ευρώ που αντιστοιχεί στο 20% επί των μικτών εσόδων που όφειλε να καταβάλλει στο Δημόσιο, εάν λειτουργούσε το καζίνο και όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι η κοινοπραξία «ως συνετός επιχειρηματίας θα τα είχε επενδύσει τα επίμαχα δυο ποσά σε προθεσμιακή κατάθεση δώδεκα μήνες διάρκειας».