Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος ανακαλύπτει πως τα επικά blockbuster, μπορούν αν πάρουν το λάθος δρόμο, να φέρουν επικά χασμουρητά.
TZAK O KYNHΓΟΣ ΓΙΓΑΝΤΩΝ / JACK THE GIANT SLAYER
Βαθμολογία: 3 / 10
Το ερώτημα του τίτλου ήταν και η μόνη μου σκέψη από τα πρώτο περίπου 20λεπτο της ατυχούς σε όλα σχεδόν τα επίπεδα εκτός από τα εφέ, υπερπαραγωγής «Τζακ ο κυνηγός γιγάντων». Η οποία με έναν τεράστιο προϋπολογισμό και το όνομα του Μπράιαν Σίνγκερ για υπογραφή, αποτελεί παρά τις επί μέρους εντυπωσιακές της σκηνές, την πιο ατυχή προσθήκη στο ανανεωμένο, μοδάτο είδος των «ξεσκονισμένων», με έμφαση στη δράση παραμυθιών.
Ήξερα ότι η ταινία έχει αποτύχει εισπρακτικά στις Η.Π.Α. και είχα διαβάσει τα σχόλια για έναν εξ' αρχής λάθος υπολογισμό σε επένδυση blockbuster αλλά ήθελα να το δω με τα μάτια μου. Για να καταλάβω το αυτονόητο: Όσο θεαματικό κι αν είναι σαν ιδεά και σαν εκτέλεση μια τεράστια φασολιά που φτάνει από τη γη στον ουρανό όπου κατοικούν αιμοδιψείς γίγαντες, άλλο τόσο βαρετό είναι να βλέπεις για 20 λεπτά ανθρώπους να ανεβαίνουν τη φασολιά, άλλα 20 να την κατεβαίνουν, άλλα 20 να προσποιούνται τους ερωτευμένους χωρίς καμία χημεία και ενδιαφέρον στο ρομάντζο τους, μέχρι το αναμενόμενα θεαματικό μισάωρο, για να φτουρήσει και το 3D.
Xωρίς να αποφασίζει στιγμή ο Σίνγκερ αν απευθύνεται σε παιδικό μόνο ή και σε ενήλικο κοινό, και αποτυγχάνοντας και στα δύο επίπεδα. Όπως αποτυγχάνει παταγωδώς στη δημιουργία «παραμυθένιας» ατμόσφαιρας, παρά τον πακτωλό των χρημάτων στην παραγωγή. Μεταξύ παιδήλικης εξυπνάδας, αδιάφορων ηρώων και ανέμπνευστων σκηνικών και κοστουμιών, η μαγεία εξαφανίζεται ή μάλλον περιορίζεται στον εντυπωσιασμό των ψηφιακών τερατόμορφων γιγάντων. Που παρά τις προσπάθειες τους, ούτε αυτοί κατορθώνουν να αποκτήσουν υπόσταση ως επαρκείς «κακοί» για να σου προσελκύσουν το ενδιαφέρον. Πιθανότατα επειδή έχεις ξενερώσει από την αρχή με τους καλούς, οπότε δε σε αφορά καθ' όλου το τι θα τους συμβεί, εφ' όσον και τους ίδιους δε φαίνεται να τους αφορά τίποτα περισσότερο από το αν παραμένει καλοχτενισμένο το κεφάλι τους.
Η ζέση με την οποία το νεαρό πρωταγωνιστικό ζευγάρι των Νίκολας Χουλτ και Ελέανορ Τόμλινσον, ανταποκρίνεται στους ρόλους τους και το μεταξύ τους ρομάντζο, δεν κουβαλάει περισσότερο πάθος από μια καθημερινή σαπουνόπερα. Και η εκμετάλλευση από την κάμερα του Σίνγκερ, των φυσικών τοπίων και του ντεκόρ που έχει στη διάθεση του, διακρίνεται από τόση επική διάθεση όσο και ένα επικό χασμουρητό. Εξαφανισμένοι και αμήχανοι μέσα στη γενική πλήξη οι Γιούαν Μακ Γρέγκορ και Στάνλεϊ Τούτσι, εγκλωβισμένοι σε ένα στατικό σενάριο που βαυκαλίζεται ότι ανανεώνει κινηματογραφικά το είδος του παραμυθιού, χωρίς να ξέρει τον τρόπο. Παρά τη συμμετοχή σε αυτό του Κρίστοφερ Μακουάιρ, του ανθρώπου που μαζί με τον Μπράιαν Σίνγκερ, ευθύνεται για το σουξέ του «Συνήθεις Ύποπτοι».
Με εξαίρεση τους δύο "Χ Μen" που σκηνοθέτησε με απολαυστικό τρόπο, ανανεώνοντας το είδος της κομιξάδικης περιπέτειας υπερηρώων, ο Σίνγκερ έχει δείξει ήδη δείγματα κούρασης, τόσο με τον χλιαρό του «Σούπερμαν» όσο και με την πιο καλλιτεχνική και δραματική στις προθέσεις της «Επιχείρηση: Βαλκυρία». Σε μια πορεία που εν προκειμένω τον πάει ακόμα παρακάτω. Διασκευάζοντας ένα κλασσικό παραμύθι, τον «Τζακ και τη Φασολιά» που θα ήθελε πολύ σαν ταινία να ενσωματώσει την παράδοση των στούντιο της Ντίσνεϊ στο είδος, με τον επικό χαρακτήρα του «Χόμπιτ,» παράγοντας δυστυχώς σαν αποτέλεσμα νερουλή φασολάδα, που να κρύψει την έλλειψη συστατικών της ποντάροντας στα πρόσθετα μπαχαρικά .
*Στις αίθουσες από την Πέμπτη 4 Απριλίου
*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana. Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.