Ένα μοντέρνο τσίρκο στήνει το Φεστιβάλ Αθηνών απόψε στις 9:00 στη σκηνή του Ηρωδείου, με την παράσταση "Νιζίνσκι - Είμαι μια μαριονέτα του Θεού". Ο σκηνοθέτης Σταύρος Τσακίρης, εμπνευσμένος από τη ζωή του θρυλικού χορευτή Βασλάβ Νιζίνσκυ, δημιουργεί ένα σύνθετο θέαμα, που με αφορμή τη ζωή του Νιζίνσκι αναρωτιέται για τη φύση του καλλιτέχνη στην εποχή μας.
Στο σύμπαν που στήνεται επί σκηνής, μέσα σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό, συνυπάρχουν ο καταπονημένος χορευτής που ζει τις τελευταίες του στιγμές (Γιάννης Τσορτέκης), ανεβασμένος σε ένα κλουβί σε ύψος 6 μέτρων, μία ομάδα νεαρών μαθητών (15 χορευτές της ΚΣΟΤ) που παρακολουθούν ένα μάθημα χορού, από τη δασκάλα τους παίζει ζωντανά πιάνο (Τατιάνα Παπαμόσχου), ο νεαρός Νιζίνσκυ που χορεύει τις μεγαλύτερες επιτυχίες του (Κωνσταντίνος Ρήγος), η σύζυγός του (Ευδοκία Ρουμελιώτη), υπηρέτες, γκαρσόνια, νοσοκόμοι, αλλά και φαντάσματα από το παρελθόν του χορευτή. Οι ήρωες απευθύνονται στο κοινό, ανοίγοντας έναν άτυπο διάλογο μαζί του. Σε αυτούς απευθύνουν τον λόγο και τις σκέψεις τους. Κυρίαρχη θέση στη σκηνή έχει μία κιβωτός-ντουλάπι, φτιαγμένο από τον εικαστικό Αλέξανδρο Ψυχούλη, που σαν το κουτί των ταχυδακτυλουργών εμφανίζει και εξαφανίζει ανθρώπους, ζώα και πράγματα, τα οποία ο Νιζίνσκυ επαναφέρει στη μνήμη του κάνοντας μία αναδρομή στη ζωή του. Η πανηγυρική αυτή ατμόσφαιρα, ενισχύεται από την ανάλογη μουσική σε υψηλούς τόνους, που έχει συνθέσει ο Νίκος Κυπουργός.
Ο Σταύρος Τσακίρης, γνωστός για τις δουλειές του που αγγίζουν ένα πιο θεολογικό και μεταφυσικό θέατρο, αυτή τη φορά παρουσιάζει ένα θέαμα χαρούμενο και γρήγορο. Η παράσταση έχει ως θέμα την άνοδο και την πτώση ενός σπουδαίου καλλιτέχνη, όμως δε μένει στο επίπεδο της θεατρικής βιογραφίας. Ο Νιζίνσκυ είναι απλά η αφορμή για να τεθεί το ερώτημα: τι είναι ο καλλιτέχνης το 2011; Ένα ερώτημα, που σύμφωνα με τον σκηνοθέτη παραμένει αναπάντητο: «Στον 21ο αιώνα υπάρχει θέση για τον καλλιτέχνη γητευτή, σολίστα με τη δωρεά της σαγήνης; Τι σκέφτονται για την “καλλιτεχνική μοναδικότητα” οι χιλιάδες των θεατών που κατακλύζουν τα σημερινά θεάματα; Η νέα γενιά σπουδαστών καλλιτεχνικών σχολών, σαν μαθητευόμενοι της γοητείας, τι προσδοκούν από την αφιέρωσή τους στην τέχνη;».
Η παράσταση βασίζεται στα ημερολόγια και την αλληλογραφία του χορευτή και το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Ρόμολα Νιζίνσκυ για να μιλήσει για την καλλιτεχνική μεγαλοφυΐα, την τρέλα, τον φόβο και το μυστήριο του θανάτου. Χορός, θέατρο και μουσική, συναντιούνται στη σκηνή του Ωδείου Ηρώδου Αττικού για να εκφράσουν τη διαλεκτική σχέση του καλλιτεχνικού φαινομένου με τη σημερινή πραγματικότητα σε ένα ιδιότροπο «ντοκιμαντέρ» πάνω στην τρέλα και τη δημιουργία.
Σκηνοθεσία – Κείμενο Σταύρος Σ. Τσακίρης, σκηνικά Αλέξανδρος Ψυχούλης, κοστούμια Αντώνης Βολανάκης, μουσική Νίκος Κυπουργός, χορογραφική επιμέλεια Κωνσταντίνος Ρήγος, φωτισμοί Ελευθερία Ντεκώ, δραματολόγος Δήμητρα Πετροπούλου, βοηθός Σκηνοθέτη Στεφανία Μπαγλατζή
Nijinsky- Diagilef Κωνσταντίνος Ρήγος, Nijinsky- Diagilef Γιάννης Τσορτέκης, Romola Ευδοκία Ρουμελιώτη, Δασκάλα Τ. Καρσάβινα Τατιάνα Παπαμόσχου
Kira Nijinsky Αποστολία-Γαλάτεια Τσακίρη, Μαρία-Σιμώνι Τσακίρη
Ακούγεται ο Γρηγόρης Βαλτινός
Νοσοκόμοι- Γιατροί- Xορευτές Μαριέτα Βέττα, Χλόη θεοδωροπούλου, Τάσος Καραχάλιος, Γιάννης Νικολαΐδης
Συμμετέχουν σπουδαστές της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης