Η σειρά στην οποία το κινηματογραφικό περιοδικό Empire αφιέρωσε 4 σελίδες (δεν το συνηθίζει) δεν είναι ένα φλώρικο μεσαιωνικό παραμύθι με ξίφη και δράκους. Όχι δηλαδή πως δεν έχει και τέτοια. Πρόπερσι τέτοια εποχή σημειολογούσαμε για βρικόλακες και λυκανθρώπους που στοίχειωναν τα downloads ελέω Twilight (να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, ε), όταν κάποιοι κατάλαβαν ότι χρειαζόταν μια πιο pg18 εκδοχή του ρομάντζου Edward και Bella: To True Blood είχε σωματικά υγρά, έναν έρωτα που αψηφούσε τον χρόνο και μεταφυσική. Πέρυσι, κομπάρσοι στις ίντριγκες της Sterling Cooper του Mad Men με εθελοντικές υπερωρίες, ψάχναμε 60s ταπετσαρίες, τρόπους να τονίσουμε (ήδη τονισμένα ένεκα Μεσογείου) στήθος και περιφέρεια και λιγομίλητους κοστουμάτους που κάπνιζαν αρειμανίως. Και φέτος, ήρθε ο καιρός για το Έπος του Βορρά, με το Game Of Thrones να μπλοκάρει τα torrents. Καλά, μη σε παρασύρει ο ενθουσιασμός μου και φανταστείς ότι το παρακολουθούν και όσοι βλέπουν Λαζόπουλο ή γράφουν facebook comments kala teleia eisai thea!!!!!! στο προφίλ της Κατερίνας Στικούδη – μιλάμε πάντα για κατηγορία tv geeks και της ακτίνας επιρροής τους, που μιλούν με διθυράμβους για ό,τι καινούργιο προβάλλεται από το ΗΒΟ. Στην περίπτωση του Game Of Thrones όμως, όλα κι όλα, έχουν δίκιο. Το προχωρώ ένα βήμα παραπάνω και στο λέω, πρέπει η σειρά να αγοραστεί από τον τολμηρό και να προβληθεί (μεταμεσονύχτια) σε λούπα, βλέπε Sex And The City, γιατί στα αλήθεια είναι για όλους. Αρκεί να είναι ενήλικες.Κατ’ αρχάς, τα βαριά σερνικά. Εεεεε σπαθιά, ουγκ. Εεεεε αίματα, ουγκ. Εεεε σεξ, ουγκ. Ωραίο. Μετά, τα κορίτσια: έχει κάτι για όλες. Αυτηνής που παραπονιέται ότι δεν υπάρχουν πια άντρες θα της κοπούνε τα γόνατα όταν ξεμυτίσει αυτός, ημίγυμνος και βάρβαρος, έτοιμος να κόψει κεφάλια για το γυναικάκι. [Kahl Drogo: Φοράω βαρύ eyeliner και όμως μηδενίζω τα κοντέρ αρρενωπότητας. Θα μπορούσα να παίζω και στους Pantera.]Εκείνη που γουστάρει τύπους με τα αμπέχωνα που στο κούτελό τους αναβοσβήνει επιγραφή «πρόβλημα» και που η ερωτική της ζωή είναι μια ατέλειωτη περίθαλψη θλιμμένων, θα βρει το λαβωμένο κουτάβι εδώ. [John Snow: Από όνομα με ρίξανε λίγο, τα βράδια όμως γρατζουνάω την κιθάρα μου διασκευάζοντας Jeff Buckley έτσι μεταξύ μας, για τα φιλαράκια.]Εκείνη που στο Τόλμη και Γοητεία ήταν team Θορν, θα ξερογλειφτεί με αυτόν – που έχει και αυξημένο τον παράγοντα sexiness μιας και κάνει τον έκφυλο κακό.[Jamie Lannister: Το μυστικό βρίσκεται σε αυτό το μαλλί. Η πυκνότητα. Το χρώμα. Η στιλπνότητα. Ένα Emmy από μόνο του.]Και εκείνη που της αρέσουν τα ξινά, αν με καταλαβαίνεις, που δεν φοβάται να δοκιμάζει πώς να στο πω, θα σκιρτήσει για τον πιο ερωτεύσιμο ήρωα με εχμ, ειδικό ύψος στην ιστορία του θεάματος. [Tyrion Lannister: Για να στο πω απλά, σε φάση είμαι η μεγαλύτερη μούρη στο εργάκι φίλε.]
Μετά, οι γκέι. Γκέι ζευγάρι βέβαια υπάρχει, αλλά αυτό είναι το λιγότερο˙ η περιρρέουσα αισθητική είναι που γοητεύει. Ημίγυμνοι άντρες με κουρέλια στρατηγικά σκισμένα, χαρακιές και φούμο στα μπράτσα κυκλοφορούν αμίλητοι στο πλάνο απλά για την οπτική σας απόλαυση – ναι, ας πούμε ότι μερικοί μπήκαν στον ρόλο χωρίς να είναι και ηθοποιοί της Μεθόδου – και οι μάχες σώμα με σώμα είναι τόσο παντού όσο τα σουβλάκια στους Αγανακτισμένους.[Εδώ στον περίπου-Μεσαίωνα είμεθα απελευθερωμένοι, κύριοι]
Αφού σου αμόλησα τον παπά του σεξ, πρέπει στη συνέχεια να σε προειδοποιήσω ότι το Game Of Thrones έχει δουλίτσα. Δεν θα σαβουρώνεις δηλαδή πίτσα συνοικίας ενώ κάτι τυχαίνει να παίζει στην τιβί για να γλαρώνεις. Το Game Of Thrones πρέπει να το κερδίσεις, και η πρώτη στάλα ιδρώτα γυαλίζει στο μέτωπο από τους τίτλους κιόλας, που αναπαριστούν εν είδει τρισδιάστατου χάρτη τα 7 βασίλεια μεταξύ των οποίων εκτυλίσσονται οι ίντριγκες και οι μάχες (α βέεεεβαια, αρχίσαμε με το σεξ και δεν σου είπα την κεντρική υπόθεση). Να, εγώ λόγου χάρη, που δεν έχω κλίση στη γεωγραφία, έχω τελειώσει 10 επεισόδια και το μόνο που έχω καταλάβει είναι ότι όλοι ζουν κάπου στο Βορρά, όπου χιονίζει, κάνει 6 μήνες νύχτα και μάλλον έχω να κάνω με φανταστική χώρα όπου οι περισσότεροι έχουν βαριά σκανδιναβικά ονόματα λήγοντα σε –εν και για κάποιον αδιερεύνητο λόγο, ακαδημαϊκό βρετανικό αξάν. [Ναι ναι, καλά άκουσες, Dae-na-e-rys Ta-rga-ry-en]
Μετά, κάθε επεισόδιο είναι μια άσκηση μνήμης που μόνο τα βιβλία του Μαρκές μπορούν να σου προσφέρουν τόσο αφειδώς. 7 γενεαλογικά δέντρα και οι γκρούπις τους που διαπλέκονται μεταξύ τους, σημαίνει ότι κάθε φορά που αναφέρεται ένα όνομα χωρίς να συνδυάζεται με πρόσωπο εσύ περνάς ένα βασανιστικό εγκεφαλικό τρίλεπτο, χάνεις τον διάλογο και στο τέλος μπορεί και να μην καταλάβεις για ποιον ημίγυμνο/μακελάρη/τίμιο άρα θύμα/συνωμότη φονιά/απλό βιτσιόζο γίνεται λόγος. Τέλος, είναι οι ανατροπές. Με το Game Of Thrones δεν κάθεσαι αμέριμνος ενώ οι γονείς ή τα παιδιά σου πηγαινοέρχονται στο δωμάτιο, γιατί στα καλά καθούμενα μπορεί να προκύψει ένας βιασμός, ένας αποκεφαλισμός, ένα μασαζάκι που καταλήγει σε λεσβιακό σεξ, μια αιμομιξία, άρα πρέπει να είσαι σε επιφυλακή.Αν πάλι όλα αυτά σε αφήνουν αδιάφορο σαν τους πάγους τους Βορρά γιατί είσαι παιδί του Μπακογιαννόπουλου και του Πολίτη Κέιν, μη βιαστείς να με αποπάρεις – και για εσένα έχει το Game Of Thrones. Πέραν της πλοκής και των κινηματογραφικών γυρισμάτων, οι χαρακτήρες υφαίνονται στις μικροσκοπικές λεπτομέρειες, σαν περίτεχνο κέντημα που λέμε, οι πράξεις τους είναι μεν θεαματικές αλλά και απόλυτα δικαιολογημένες από ένα βαρύ παρελθόν που μας προσφέρεται στο πιάτο σε μικρές δόσεις. Και για να κλείσω αυτή την ποιοτική παράγραφο του σινεκριτικού, ξαναλέω ότι ο ρόλος του νάνου Tyrion Lannister είναι τόσο αβανταδόρικος που κάνει έναν άνθρωπο με σαφείς ιδιαιτερότητες στην εμφάνιση (θέλει τέχνη για να μην υποκύψεις στην ευκολία να συμπεριφερθείς σε ηθοποιό με νανισμό ως καρικατούρα) γοητευτικό με έναν αληθινά mainstream τρόπο.Τώρα που νιώθω βαθιά μέσα μου ότι τα καταιγιστικά επιχειρήματά μου σε έχουν πείσει να μυηθείς, να προσέξεις μόνο τις παρέες σου, να μην είναι ανάμικτες από θεατές του Game Of Thrones/μη θεατές του Game Of Thrones. Ο πειρασμός να μονοπωλείς την κουβέντα με εικασίες και spoilers είναι ακατανίκητος, και το να είστε τα geeks που μιλούν όλη την ώρα για έναν Άρχοντα των Δακτυλιδιών με σεξ και βία (… έτσι θα νομίζουν οι αμύητοι αδαείς) είναι παραπάνω από απλή πιθανότητα. Και αν εκεί που ξενυχτάς ως τις 6 το πρωί για να βλέπεις με το μάτι πιατάκι από την αδρεναλίνη τα ωριαία επεισόδια το ένα μετά το άλλο μπερδευτείς με σόγια, ονόματα και κρατίδια, να θυμάσαι τον χρυσό κανόνα: οι μελαχρινοί είναι οι καλοί και οι ξανθοί οι κακοί, εκτός αν έχουν παντρευτεί βάρβαρο ή είναι πολύ κοντοί (hint hint). Και να θυμάσαι και πού τον άκουσες πρώτα.