Ζοφερή χαρακτηρίζουν την ευρωπαϊκή πραγματικότητα κορυφαία Οικονομικά Ινστιτούτα τονίζοντας την ανάγκη να εκπονηθεί άμεσα ένα είδος σχεδίου Μάρσαλ για να στηριχθούν οι χώρες της Νοτίου Ευρώπης.
Το αυστριακό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών, το Ινστιτούτο Μακροοικονομίας και Οικονομικής Ερευνας και το Γαλλικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών τονίζουν ότι η εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση που επικρατεί στην ευρωζώνη απαιτεί δραστικά μέτρα και προτείνουν δύο εναλλακτικά σενάρια για αλλαγή πολιτικής.
Το πρώτος σενάριο είναι ένα Σχέδιο Μάρσαλ μέσω του οποίου Ελλάδα,Πορτογαλία,Ισπανία και Ιταλία θα λάβουν μέχρι το 2017 χρηματοδότηση ύψους 1% από το εκάστοτε ΑΕΠ από τα κοινοτικά ταμεία με την οποία θα ενισχυθούν οι επενδύσεις, ενώ μέσω αυτού του σχεδίου θα σταθεροποιηθούν τα μακροπρόθεσμα επιτόκια για κρατικά ομόλογα στο 2%, κάτι που θα ελάφρυνε μαζικά το χρέος τους.
Το δεύτερο σενάριο των ερευνητών, με την επωνυμία «New Deal», λαμβάνει ως δεδομένη την εφαρμογή του Σχεδίου Μάρσαλ με μια επιπλέον διεύρυνση από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης της ζήτησης (επενδύσεις και κατανάλωση) κατά 1% ετησίως, ούτως ώστε έως το 2017 να έχει αυξηθεί η ζήτηση κατά συνολικά 5% του ΑΕΠ. Αυτή η ώθηση της «επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής», όπως χαρακτηρίζεται, θα χρηματοδοτηθεί από τα ίδια τα κράτη και θα επιβαρύνει τους προϋπολογισμούς τους.
Για την υλοποίηση αυτών των μέτρων οι ερευνητές των τριών ινστιτούτων προτείνουν την ίδρυση ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου που θα λειτουργεί σαν ταμείο απόσβεσης χρέους και την έκδοση ευρωομολόγων, με την απόσβεση του χρέους να γίνεται από τα έσοδα του φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές.
Στην έκθεσή τους, οι ερευνητές εκφράζουν την απογοήτευσή τους από τις μέχρι τώρα πρωτοβουλίες της ΕΕ, για παράδειγμα από το Σύμφωνο Ανάπτυξης του Ιουνίου 2012, το οποίο -όπως αναφέρουν- μπορεί να θεωρηθεί ως πολιτική χειρονομία και όχι ως συγκεκριμένο πρόγραμμα για την ανάκαμψη.
Οι ερευνητές προειδοποιούν, ακόμη, ότι ο μέσος όρος ανεργίας θα ανέλθει στο 12,1%, ενώ στις χώρες της Νότιας Ευρώπης είναι αισθητά υψηλότερη και αντιστοιχεί σε οικονομική ύφεση. Στην Ελλάδα και την Ισπανία, μάλιστα, το ποσοστό των ανθρώπων χωρίς εργασία είναι υψηλότερο από ό,τι το 1933 στις χώρες που πλήττονταν τότε περισσότερο από την παγκόσμια οικονομική κρίση, δηλαδή τη Γερμανία και τις ΗΠΑ.
Τα τρία Ινστιτούτα επισημαίνουν ότι οι χώρες της Ευρωζώνης που βρίσκονται σε κρίση, αλλά και η Ολλανδία, κινούνται σε μια κατεύθυνση αποπληθωρισμού με τη ζήτηση να μειώνεται δραστικά ώστε να υπάρχει πτώση στις τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών κάτι που πρακτικά καθιστά αδύνατη μια μείωση του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους.
Προβλέπουν ακόμη, πως παρ' όλες τις προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης, το δημόσιο χρέος στην Ευρωζώνη θα αυξάνεται περαιτέρω, από 91% κατά μέσο όρο το 2012 σε 95% το 2017.