Μία σειρά από βασικά ερωτήματα σχετικά με τη λύση του κουρέματος των καταθέσεων θέτει δημοσίευμα του Fox Business επ' ευκαιρία της υπόθεσης «Κύπρος», τα οποία αναλαμβάνει να απαντήσει με συνοπτικό και εύληπτο τρόπο:
-Πόσο ακραία είναι η λύση της φορολόγησης των τραπεζικών καταθέσεων;
Όχι και τόσο όσο το να χάσεις όλα σου τα χρήματα λόγω ολοκληρωτικής κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος. Οι καταθέτες σε τράπεζες της Κύπρου έχουν μία και μοναδική επιλογή: είτε να χάσουν όλες τις οικονομίες τους λόγω κατάρρευσης, είτε ένα μέρος αυτών λόγω φόρου.
-Θα τελειώσει ποτέ η κρίση στην Ευρώπη;
Το πιο πιθανό είναι να μην τελειώσει ποτέ. Η Κύπρος είναι το πέμπτο κράτος-μέλος το οποίο αναζητά λύση διάσωσης της οικονομίας του. Κάθε μήνα οι τεχνοκράτες της Ευρώπης σκαρφίζονται και ένα νέο τρόπο για να αποτρέψουν κάποια αναπόφευκτη κατάρρευση. Ωστόσο, η λύση της Κύπρου είναι η πιο καινοτόμος μέχρι σήμερα.
-Ετσι, λοιπόν, η τράπεζα κατάσχει απλά τα χρήματα των πελατών της;
Φυσικά και όχι. Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε ωμή υπεξαίρεση/κατάχραση. Στην περίπτωση της Κύπρου, η κυβέρνηση επιβάλλει φόρο στις τραπεζικές καταθέσεις για να διευκολύνει τη διάσωση της τράπεζας. Πρόκειται για καθ' όλα νόμιμη κίνηση.
-Παρ' όλα αυτά, αυτός δεν είναι ένας εξευγενισμένος όρος για μία πράξη που συνιστά ουσιαστικά κλοπή; Ετσι δεν την αποκάλεσαν εφημερίδες όπως η Daily Mail και ο Μεντβέντεφ;
Κλοπή, κατάσχεση, φορολόγηση... Ολοι αυτοί είναι «σκληροί» όροι. Ο πιο αρμόζων είναι ο όρος «αρνητικό επιτόκιο».
-Τι είναι το «αρνητικό επιτόκιο»;
Είναι αυτό που πληρώνεις στην τράπεζα για να σου κρατήσει τα χρήματά σου.
- Γιατί θα πρέπει οι καταθέτες να υφίστανται κάτι τέτοιο;
Οι καταθέτες, ως επί το πλείστον, δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα για τις καταθέσεις τους. Δεν ξέρουν τι συμβαίνει ούτε ενημερώνονται για τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία.
-Ετσι όμως δεν την πληρώνουν και οι ομολογιούχοι, οι οποίοι δάνεισαν χρήματα σε χρεοκοπημένες τράπεζες;
Όχι, αυτοί δεν παθαίνουν τίποτα. Δεν είναι ανίδεοι. Συχνά είναι οι ίδιοι τραπεζίτες και οι πρώτοι που επιβιώνουν σε οποιαδήποτε κρίση.
-Και γιατί θα πρέπει να ανταμείβονται οι «τζογαδόροι», οι «κερδοσκόποι», οι «τραπεζίτες» και τα καλοπληρωμένα εταιρικά διοικητικά στελέχη, που προκαλούν τις οικονομικές κρίσεις;
Διότι, το επικίνδυνο παιχνίδι που ονομάζεται «διεθνής οικονομία» είναι δικό τους και αυτοί θέτουν τους όρους.
-Εάν οι καταθέτες αντιληφθούν αυτό που έρχεται, δεν θα σπεύσουν να αντλήσουν τα χρήματά τους;
Οχι. Τα ATM θα παύσουν και οι τράπεζες θα παραμείνουν κλειστές έως ότου η κυβέρνηση βάλει μία τάξη στο χάος.
-Οι οικονομικές αγορές δεν θα πανικοβληθούν;
Οχι. Διότι θα επιμείνουν ότι πρόκειται για μεμονωμένο συμβάν. Επιπλέον, προτιμούν την κατάσχεση από τη ρευστοποίηση.
-Και οι άνθρωποι που διαμαρτύρονται στους δρόμους;
Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που θα διαμαρτύρονται στους δρόμους. Ας διαμαρτύρονται.
-Και πώς καταφέρνουν να «περάσουν» στην κοινή γνώμη όλη αυτή την αδικία;
Δεν έχουν παρά να «ξορκίσουν» το χρήμα ως κακό. Στην περίπτωση της Κύπρου, τη χαρακτήρισαν παράδεισο ξεπλύματος ρωσικού βρόμικου χρήματος. Αλλοτε o Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς χρησιμοποιούσε τις κυπριακές τράπεζες για να πληρώσει για τις γενοκτονίες πολέμου που διέπραττε στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Η Ευρώπη διαλαλεί ότι δεν θέλει να σώσει τράπεζες και χώρες που ξεπλένουν χρήμα.
-Μα αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει σε μία κομμουνιστική ή σοσιαλιστική χώρα! Θα μπορούσε να λειτουργήσει σε μία καπιταλιστική οικονομία;
Και τι πίστευες; Οτι ζεις σε δημοκρατία; Η λύση της Κύπρου είναι ένα λαμπρό παράδειγμα του τι συμβαίνει όταν οι τράπεζες ξεμένουν από χρήματα και μία υπερβολικά ξοδεύουσα κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να τις σώσει.
-Και τότε γιατί, σε τελική ανάλυση, να τοποθετήσει κανείς τα χρήματά του σε τράπεζα;
Και τι θα κάνεις; Θα τα «στουμπώσεις» στο στρώμα του κρεβατιού σου;