O Tάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος αντιμέτωπος με κομμάτια μιας εφηβείας που έζησε με χρονοκαθυστέρηση. Και εξ αποστάσεως
Αν και παλιός φεστιβαλικός γνώριμος με τα πάνω και τα κάτω του, ο γάλλος σκηνοθέτης Ολιβιέ Ασαγιάς έκανε το μεγάλο του «άνοιγμα» σε ένα πολύ πιο ευρύ κοινό μόλις 2 χρόνια πριν, και όχι μέσα από τον κινηματογράφο. Με την 6ωρη τηλεοπτική βιογραφία του για τον περιβόητο τρομοκράτη της δεκαετίας του 70, «Κάρλος το Τσακάλι». Η οποία αν και φτιαγμένη για την τηλεόραση, είχε κερδίσει μια εκτός συναγωνισμού προβολή στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών εκείνης της χρονιάς, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Κερδίζοντας την αμέσως επόμενη χρονιά, τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης μίνι σειράς και κατατροπώνοντας στο έδαφος τους, τις αντίστοιχες αμερικάνικες. Μια επική, κινηματογραφημένη με τρομερό νεύρο, τοιχογραφία μιας ολόκληρης ταραγμένης πολιτικά εποχής, που δυστυχώς στην Ελλάδα, είχαμε την ευκαιρία να δούμε μόνο «πετσοκομμένη», στο διάρκειας 2 και 45 λεπτών κινηματογραφικό μοντάζ της που προβλήθηκε στις αίθουσες.
Ο Ασάγιας επέστρεψε στο ίδιο χρονικό πλαίσιο, αλλά με εντελώς διαφορετική διάθεση, φέτος, κατακτώντας ξανά τον κόσμο, και όπως φαίνεται από τις πρώτες αντιδράσεις με αφορμή την κυκλοφορία πριν λίγες μέρες στις Η.Π.Α του trailer, με το «Mετά το Μάη». Την τρυφερή, ντεμί αυτοβιογραφική, επαναστατική ιστορία ενηλικίωσης του, που εξελίσσεται μετά τα γεγονότα του Μάη του 68, και του χάρισε το βραβείο σεναρίου στο τελευταίο φεστιβάλ Βενετίας. Μια εντελώς άλλη, πιο «χαμηλότονη», ανθρωποκεντρική και γλυκόπικρη ματιά, σε σχέση με την εκρηκτική προηγούμενη ταινία του, πάνω στα χρόνια που ακολούθησαν την «μεγάλη επανάσταση», διαμορφώνοντας όχι μόνο μια γενιά, αλλά και ολόκληρο τον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη.
Ιχνηλατώντας το πολιτικό και ιστορικό background της αρχής της δεκαετίας του 70, μέσα από το προσωπικό, νεανικό, παθιασμένο κι ερωτευμένο βλέμμα των ηρώων του και τη μύηση τους στην τέχνη. Με την κάμερα του να συλλαμβάνει με μοναδική ευαισθησία και «χυμό» αυτό το «κάτι στον αέρα» (όπως είναι και ο αγγλικός τίτλος της ταινίας, «Something in the air"). Την ξεσηκωτική μυρωδιά του «όλα μπορούν να συμβούν». Μια μυρωδιά που αποτελείται από δακρυγόνα, νεανικό ιδρώτα, προσμονή, αμφισβήτηση, καταχρήσεις, κλασσικό ροκ στο soundtrack και καλλιτεχνική δημιουργία. Σε ένα «μυθικό» για όσους δεν το έζησαν και νοσταλγικά πυρακτωμένο για όσους βρέθηκαν εκεί ή αφουγκράστηκαν τους ιδεολογικούς παλμούς του σε όλον τον κόσμο, Παρίσι.
Αμερικάνικα έντυπα – βίβλοι της κινηματογραφικής βιομηχανίας, όπως το The Hollywood Reporter και το Variety έχουν γράψει διθυράμβους για την ταινία από την εποχή της προβολής της στη Βενετία (όπως και το σύνολο της ελληνικής κριτικής). Το ελληνικό κοινό που την έχει ήδη απολαύσει (προβάλλεται από τις 7 Μαρτίου στη χώρα μας), βγαίνει συγκινημένο από την αίθουσα σε μια σιωπηλή, αλληλέγγυα συνωμοσία παλαιότερης και νεότερης γενιάς που προσπαθούν να επανεφεύρουν την επαναστατικότητα τους. Και οι αμερικάνοι ετοιμάζονται να γιορτάσουν την δική τους πρωτομαγιά, στις 3 Μαίου που η ταινία ανοίγει εκεί στις αίθουσες, με εικόνες και ρυθμό μιας μποέμικης ελευθερίας, τόσο έντονης που εκ των πραγμάτων δε θα μπορούσε να διαρκέσει για πάντα. Ή θα μπορούσε;
*Η ταινία προβάλλεται ήδη στις αίθουσες Άστυ και Nιρβάνα Cinemax στην Αθήνα.
*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana . Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.