Σε όλη την Αμερική δίνουν γεύμα στα σχολεία, το ίδιο συνέβαινε και στην πρώην Σοβιετική Ενωση, γράφει ο δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης στην εφημερίδα Καθημερινή. Μόνο στην Ελλάδα αυτό χρησιμοποιείται ως «προπαγάνδα της συγκίνησης», την ώρα που τα Ελληνόπουλα πάσχουν από παχυσαρκία, αναφέρει.
Γράφει ο κ. Μανδραβέλης:
«Υπάρχει μάλιστα και χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης (The National School Lunch Program, NSLP) που ξεκίνησε με νόμο του 1946. Βεβαίως κι εκεί καπιταλισμό έχουν και, σύμφωνα με την κυρίαρχη αριστερή αντίληψη, όπου υπάρχει καπιταλισμός τα παιδιά λιποθυμούν στις τάξεις από ασιτία. Αλλά πάλι, πρόγραμμα σχολικών γευμάτων υπήρχε και στην αλήστου μνήμης ΕΣΣΔ. Εκεί δεν υπήρχε καπιταλισμός, κρίσεις, ασιτία και λιποθυμίες παιδιών, αλλά τα γεύματα στα σχολεία εθεωρούντο μια (καλή) κοινωνική παροχή την οποία οφείλουμε να παινεύουμε.
Στην Ελλάδα, το πρόγραμμα των δωρεάν γευμάτων που άρχισε πρόσφατα να εφαρμόζεται σε διάφορα σχολεία, έγινε όχημα προπαγάνδας. Η αντιπολίτευση, αντί να ψέξει τις προηγούμενες κυβερνήσεις του δικομματισμού που δεν εκμεταλλεύθηκαν τα κοινοτικά κονδύλια για αυτή τη σημαντική παροχή στα σχολεία, «είδε» το πρόγραμμα ως ακόμη μία απόδειξη ότι ζούμε σε «κατοχή».
Αυτό ήταν μία από τις πτυχές της προπαγάνδας της συγκίνησης που ξετυλίγεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Στόχος της να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες και κυρίως να προκαλέσει οργή. Οπως έγραφε και το ηλεκτρονικό περιοδικό Iskra, που εκφράζει τις θέσεις του «Αριστερού Ρεύματος» στον Συνασπισμό (Π. Λαφαζάνης κ.ά.): «Σκηνές κατοχής έχουν αρχίσει να εκτυλίσσονται στα σχολεία λαϊκών συνοικιών, όπου, σύμφωνα με καταγγελίες σωματείων και φορέων του 7ου Διαμερίσματος του Δήμου Αθηναίων, σημειώνονται λιποθυμίες μικρών μαθητών από ασιτία! Οποιοσδήποτε διαβάζει αυτή την είδηση και συνεχίζει να έχει ένα έστω μικρό ίχνος ανθρωπιάς μέσα του, δεν μπορεί να μη σοκάρεται και να μη βράζει από οργή! Οργή απέναντι στους υπευθύνους της κατάστασης αυτής που έχουν όνομα και πολιτική ταυτότητα: Δεν είναι η κρίση γενικώς που φταίει, αλλά η βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου και της τρόικας!».
Δράματα και κατάρες
Σε αυτή την προπαγάνδα της συγκίνησης, οι αριστεροί ταγοί του έθνους έχουν ως καλύτερο σύμμαχο τα πιο... δεξιά Μέσα. Ειδικά η ελληνική τηλεόραση θέλει δράματα, κουβεντολόι γι' αυτά, οιμωγές και κατάρες. Γίνεται πολλαπλασιαστής κάθε δοξασίας που κυκλοφορεί στη χώρα κι έτσι, λέγε λέγε, έγινε δόγμα ότι κάπου στην Ελλάδα υπάρχουν παιδιά που λιποθυμάνε από την πείνα. Προσοχή! Δεν επιχειρηματολογούν ότι δεν σιτίζονται καταλλήλως -που είναι μια τραγική αλλά πραγματική συνέπεια της κρίσης- αλλά ότι κυριολεκτικά σωριάζονται από την πείνα μέσα στις τάξεις τους.
Στοιχεία συγκεκριμένα για τις λιποθυμίες δεν υπάρχουν, αλλά μόνο «κάποιος μου είπε, κάτι άκουσα». Διαβάσαμε για παράδειγμα στην «Αυγή»: «Σοκ προκάλεσε η καταγγελία εκπαιδευτικών ότι μικροί μαθητές λιποθυμούν πλέον στα σχολεία επειδή πεινάνε. Η καταγγελία έγινε κατά τη διάρκεια σύσκεψης σωματείων και φορέων της εκπαίδευσης του 7ου Διαμερίσματος Αθηνών. Πείνα, ποιος θα το φανταζόταν ότι αυτός ο εφιάλτης θα επανέκαμπτε για να χτυπήσει μαθητές από σχολεία των υποβαθμισμένων γειτονιών του 6ου Διαμερίσματος. Λιποθυμούν επειδή πάσχουν από ασιτία, γιατί οι γονείς είναι άνεργοι, τα τελευταία λεφτά φαγώθηκαν από καιρό και το ψυγείο είναι άδειο» («Αυγή» 12.10.2011).
Ο δήμαρχος Μεσολογγίου Π. Κατσούλης, κατήγγειλε «ότι σε σχολείο μεσοαστικής περιοχής του δήμου του υπάρχουν παιδιά που πλέον ζουν μόνο με νερό!.. Ο γιος μου, δήλωσε ο δήμαρχος του Μεσολογγίου... μου είπε ότι κάποια παιδιά έρχονται κίτρινα στο σχολείο και δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά» («Αυγή» 25.10.2011).
Οι καταγγελίες, αναφέρει η εφημερίδα, «είναι απανωτές. Μητέρα που το παιδί της φοιτά σε ολοήμερο νηπιαγωγείο εύπορης περιοχής των βορείων προαστίων μάς κατήγγειλε ότι πλέον μαγειρεύει για δύο: για το παιδί της και για έναν συμμαθητή του που έρχεται στο σχολείο χωρίς δεκατιανό και χωρίς κατσαρολάκι για το μεσημεριανό».
Κι όλα αυτά, ενώ το βασικό πρόβλημα των παιδιών στην Ελλάδα είναι η αύξηση της παχυσαρκίας: «Ακρως ανησυχητικές διαστάσεις λαμβάνει το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας στη χώρα μας. Ενα στα τέσσερα αγόρια, έφηβα, και ένα στα έξι κορίτσια είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, με τα σχετικά ποσοστά να έχουν αυξηθεί πολύ την τελευταία δεκαετία. Μάλιστα, σύμφωνα με τα τελευταία ερευνητικά δεδομένα, η Ελλάδα έρχεται 2η στον κόσμο, μετά τις ΗΠΑ, στην παιδική παχυσαρκία» («Καθημερινή» 15.2.2012). Το τραγελαφικό δε είναι ότι το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας μπορεί να ενταθεί τα επόμενα χρόνια λόγω της κρίσης. Τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα σε όλες τις δυτικές χώρες, επειδή ακριβώς δεν μπορούν να πληρώσουν για ισορροπημένη διατροφή, έχουν και υψηλότερα επίπεδα παχυσαρκίας.
Οι «λιποθυμίες στα σχολεία» είναι μόνο ένα μέσον στην προπαγάνδα της συγκίνησης την οποία χρησιμοποιεί (με εξαιρετική επιτυχία, ελέω των ρηχών ΜΜΕ) το αντιμνημονιακό μέτωπο. Αλλα μετερίζια σ' αυτόν τον αγώνα είναι οι αυτοκτονίες που όλες χρεώνονται στις σταθεροποιητικές πολιτικές. Είναι σίγουρο ότι η κρίση θα εντείνει το πρόβλημα, αλλά η προπαγάνδα της συγκίνησης δεν αφήνει χώρο για την επιστημονική έρευνα. Τι κι αν ο ΠΟΥ επισημαίνει ότι «η απρόσεκτη αναφορά των αυτοκτονιών οδηγεί σε αυτοκτονίες μιμητικού τύπου»; Τι κι αν ειδικοί φωνάζουν ότι «απαντήσεις μπορούν να υπάρξουν μόνο έπειτα από ένα ή δύο χρόνια από σήμερα, με τη δημοσίευση τεκμηριωμένων επιδημιολογικών στοιχείων για τον αριθμό των αυτοκτονιών στη συγκεκριμένη περίοδο της κρίσης»; (Ιωάννης Μαλογιάννης, Κωνσταντίνος Ευθυμίου «Οικονομική κρίση και αυτοκτονίες», «Καθημερινή» 23.11.2012). Η προπαγάνδα της συγκίνησης και η εντυπωσιοθηρία των ΜΜΕ δεν ορρωδούν προ της πιθανής απώλειας επιπλέον ανθρώπινων ζωών. Νυν υπέρ πάντων ο αντιμνημονιακός αγών.
Τελευταίο όπλο στη φαρέτρα της προπαγάνδας, που μόνο στόχο έχει να προκαλέσει συγκίνηση, είναι το τραγικό δυστύχημα στη Λάρισα, το οποίο κατά τον κ. Τσίπρα δεν προκλήθηκε από την... «καύση του διοξειδίου του άνθρακα», αλλά από τις «βάρβαρες μνημονιακές πολιτικές».
Η αλήθεια είναι ότι η κρίση έχει σοβαρές αρνητικές συνέπειες στον πληθυσμό. Ολα αλλάζουν προς το χειρότερο, αλλά η «προπαγάνδα της συγκίνησης» δεν επιτρέπει τη νηφάλια κουβέντα για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης. Οι τερατολογίες όχι μόνο δεν λύνουν κανένα από τα προβλήματα, αλλά αντιθέτως τα επιδεινώνουν.