Δημοσιεύτηκαν πολλά τις τελευταίες ημέρες για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή με αφορμή εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής στην οποία μίλησε ο Αλέξης Τσίπρας και έπλεξε το εγκώμιό του. Η Ρέα Βιδάλη στρέφει το φακό της στην πρώην σύζυγο του ιδρυτή της ΝΔ, Αμαλία Μεγαπάνου.
«Την αενάως φέρουσα τον τίτλο της «κυρίας». Της μοναδικής συζύγου. Κι ας χώρισαν. Λες και το διαζύγιό τους δεν κατάφερε ποτέ να εξασφαλίσει την υπογραφή-συγκατάθεσης του ελληνικού λαού» γράφει η δημοσιογράφος στο protagon και παραθέτει μια συνέντευξη με την άλλοτε κυρία Καραμανλή.
«Η Αμαλία Μεγαπάνου είναι πολύπλοκη ως γυναίκα, μαγευτική ως γοητευτική γυναίκα και απέραντα ενδιαφέρουσα ως συνειδητοποιημένος άνθρωπος.
«Είμαι γριά! 76 ετών... Οσονούπω, 77. Λέω τα χρόνια μου γιατί τα έχω περπατήσει». Η Αμαλία Μεγαπάνου, ένα πρωινό του Νοεμβρίου, στην παρουσίαση του τελευταίου της βιβλίου ΠΡΟΣΩΠΑ, στο Μουσείο Μπενάκη... Κι εγώ, στην πρώτη σειρά. Σαν να παρακολουθώ μάθημα αγαπημένου καθηγητή σε αμφιθέατρο. Να μη χάνω λέξη, να ρουφάω κάθε κουβέντα, κίνηση, ματιά της. Το βιβλίο ΠΡΟΣΩΠΑ και άλλα ΚΥΡΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ, της πήρε 12 χρόνια εντατικής ενασχόλησης μέχρι να βρεθεί στα χέρια μας. Στις σελίδες του παρελαύνουν 21.625 λήμματα (κάθε λέξη που περιλαμβάνεται και σχολιάζεται, σ΄ ένα λεξικό)! Πρόσωπα, ονόματα μυθολογικά, ιστορικά έως τον 1ο μ.Χ αιώνα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, πριν «διαπεράσει» ο Χριστιανισμός και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αλλωστε, όπως αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά η ίδια «Για τη ρωμαϊκή ιστορία μπορείς να βρεις πληροφορίες παντού... Τα δικά μας πού τα βρίσκουμε;». Τα ΠΡΟΣΩΠΑ, λοιπόν, σαν ένα χρωστούμενο μνημόσυνο ονομάτων από αρχόντισσα οικοδέσποινα που έμαθε να φέρεται ισάξια σε όλους τους καλεσμένους. Έτσι, στο όνομα ΜΥΡΩ, θα συναντήσουμε «κοριτσάκι που έθαψε την αγαπημένη της ακρίδα και τον αγαπημένο της τζίτζικα, όπως αναφέρεται σ΄ επίγραμμα που οφείλεται στην ποιήτρια του 4ου π.Χ. αιώνα, Ανύτη...», ενώ στο ΣΩΚΡΑΤΗΣ συναντούμε τον επιφανή Αθηναίο φιλόσοφο, τον «ανδρών απάντων σοφώτατος» κατά την Πυθία αλλά και τον ΣΩΚΡΑΤΗ, τον Αθηναίο τραπεζίτη του 4 π.Χ. αιώνα, τον οποίον είχαν απαλλάξει από τη δουλειά τ΄ αφεντικά του.
-Το βιβλίο σας έχει 1.152 σελίδες. Σε ποια απ΄αυτές θα θέλατε να κοντοσταθεί οπωσδήποτε ο αναγνώστης;
-Στους συγγραφείς. Οι άνθρωποι που μας κληροδότησαν αυτόν τον πλούτο. Εκείνους ευχαριστούμε έμμεσα διαβάζοντας το βιβλίο. Αυτοί είναι οι σπουδαίοι, μην το ξεχνάμε... Δες τον Ιπποκράτη. Δεν του αρκούσε να γράφει μόνο την ασθένεια, αλλά και το όνομα του ασθενούς. Αν, λοιπόν, ο σημερινός φοιτητής της Ιατρικής συναντήσει ένα όνομα στη βιβλιογραφία, ας μη νομίσει ότι ήταν του σπουδαίου στρατηγού, αλλά ένας απλού πολίτη.
-Η εμμονή σας για τον κόσμο των Αρχαίων μήπως είναι μια φυγή από το σήμερα;
-Δεν έχω εμμονές. Αυτό το βιβλίο λέει κάτι απλό... Είναι κρίμα να λησμονούμε.
-Μου κάνει εντύπωση με πόση ευκολία προσαρμοστήκατε στην καινούργια τεχνολογία. Εργάζεστε στο computer, με την επιδεξιότητα των παιδιών μου...
-Ξέρετε, στη γραφή, το χέρι είναι ανυπόμονο. Ναι, προσαρμόστηκα εύκολα στο computer. Ευτυχώς, η νέα τεχνολογία βοηθάει να γράφεις ενώ βλέπεις το ακριβές στήσιμο. Φρόντισα, λοιπόν, πολύ τις διορθώσεις, ώστε να μην κόβεται καμία λέξη στη μέση, να μην υπάρχουν χρονοβόρες παραπομπές. Κατηγορούν ότι είναι πιο ωραία η γραφή με το χέρι. Ε, λοιπόν, κι αυτό είναι είδος καλλιγραφίας, έστω και χωρίς πένα! Αγαπώ την καλλιγραφία, όσο και το βιβλίο. Χρωστάω χάρη στον πατέρα μου που μου έμαθε να προσέχω ακόμα και τον τρόπο που γυρίζει κανείς τις σελίδες. Να μην τραυματίζει το βιβλίο, να το σέβεται. Η λέξη-κλειδί για το έργο μου θέλω να είναι ο «σεβασμός». Σέβομαι αυτόν που με διαβάζει. Προσπαθώ, λοιπόν, ό,τι πω, να του το πω με τον καλύτερο και ευγενέστερο τρόπο.
-12 ολόκληρα χρόνια από τη ζωή σας αφιερωμένα σ΄ αυτόν τον σκοπό! Μα, δεν σας λείπουν, τώρα πια, «οι καλεσμένοι σας»; Πώς νιώθετε τώρα που τελείωσε αυτό το χρονοβόρο επίτευγμα;
-Απλά, τελειώσαμε. Στη ζωή πρέπει να τελειώνεις. Να κόβεις τους ομφάλιους λώρους...».